H Αγαθή Ρηγοπούλου Πρόεδρος του Συλλόγου ΑμεΑ Ν. Ηλείας «ΗΛΙΣ» με ανάρτηση της στηλίτευσε την κατάσταση των Ειδικών Σχολικών μονάδων στο Πύργο Ηλείας, εκθέτοντας αναλυτικά τα προβλήματα σε όλες τις βαθμίδες.
ΟΙ ΥΠΟΣΧΕΣΕΙΣ 20 ΧΡΟΝΩΝ ΓΙΑ ΤΙΣ ΕΙΔΙΚΕΣ ΣΧΟΛΙΚΕΣ ΔΟΜΕΣ ΣΤΗΝ ΠΟΛΗ ΜΑΣ…
Για να κάνουμε μια αναδρομή στο παρελθόν… Θα είμαι όσο μπορώ περιληπτική…
Μήπως και έτσι μπορέσετε όλοι εσείς που έχετε άποψη… να κατανοήσετε εμάς τους “γραφικούς” γονείς των παιδιών και ενηλίκων με αναπηρία.
2003 ερχόμαστε σε επικοινωνία γονείς και άτομα με αναπηρία και ιδρύουμε τον σύλλογο ΑμεΑ Ν.Ηλείας “ΗΛΙΣ”
Έτσι αρχίζουμε να παλεύουμε για τα αυτονόητα στο χώρο της αναπηρίας.
Ανάμεσα λοιπόν στα προβλήματα που έπρεπε να επιλύσουμε ήταν κι αυτό της εκπαίδευσης.
Εν έτη 2004 και στην πόλη μας δεν υπήρχε παρά μόνο το δημοτικό Ειδικό σχολείο που
συστεγαζόταν με το 5ο δημοτικό της πόλης μας. (Το μοναδικό Ειδικό σχολείο που συστεγαζόταν με τυπικό το οποίο απομάκρυναν πριν μερικά χρόνια γιατί τους χαλούσε το πρεστίζ) και ξαφνικά βρέθηκε στα Λαστεικα….
Μετά από αυτό τίποτα….. Τα παιδιά πάλι στο σπίτι.
Κατόπιν ενεργειών του Συλλόγου μας καταφέραμε να γίνει το ΕΕΕΕΚ Πύργου.
Τι να πρώτο θυμηθώ…
Δεν υπήρχε κτήριο διαθέσιμο να στεγαστεί το σχολείο έτσι θα χάναμε την ευκαιρία…
Με μεγάλες προσπάθειες, μας παραχώρησαν προσωρινά στο 3ο γυμνάσιο Πύργου κάποιες αίθουσες αλλά για το απόγευμα επειδή το πρωί ήταν αδύνατον λόγω μαθημάτων.
Δεχτήκαμε ως σύλλογος και γονείς να μη χάσουμε την ευκαιρία για την εκπαίδευση των παιδιών μας.
Θυμάμαι ήρθε η τότε πολιτική ηγεσία του υπουργείου Παιδείας να κάνει εγκαίνια…. Σε ένα δανεικό προσωρινά σχολείο….
Αρχίζουμε την αναζήτηση κτηρίου έτσι ώστε με την αρχή της σχολικής χρονιάς να υπάρχει ο χώρος να στεγαστεί.
Ανάμεσα στις επαφές μας ήταν και με τον τότε Νομάρχη ο οποίος μας παραχωρεί τον κάτω όροφο κτηρίου του ΓΟΕΒ στην Αλφειού.
Ο χώρος δεν ήταν ο κατάλληλος αίθουσες μικρές στενάχωρες με ένα προαύλιο 7 επι 7 για 25 παιδιά περιφραγμένο με συρματόπλεγμα.
Εκεί έμεινε το σχολείο για 5 χρόνια με αύξηση αριθμών των παιδιών.
Οι ενέργειες μας για μεγαλύτερη και μόνιμη σχολική μονάδα συνεχιζόταν… Υποσχέσεις που έμεναν υποσχέσεις.
Την περίοδο λοιπόν αυτή με διάφορες ενέργειες δόθηκαν από τον οργανισμό σχολικών κτηρίων χρήματα προς αγορά οικοπέδου.
Τι έγινε μη με ρωτήσετε… Μεγάλη ιστορία…..
Αυτό το οικόπεδο δεν αγοράστηκε ποτέ για το ΕΕΕΕΚ.
Τότε προθυμοποιήθηκε ο Μητροπολίτης μας να παραχωρήσει μια έκταση στην περιοχή των Βιτινεικων… Δηλαδή εκτός του αστικού ιστού της πόλης και έτσι τι το πιο μονιμότερο από του προσωρινού να τοποθετηθούν αίθουσες λυόμενες ( όχι βαρέως τύπου) και να μεταφερθεί το σχολείο το 2010 εκεί.
Μετά από ενέργειες ιδρύθηκε και το ΕΝΕΓΥΛ και παλι δεν υπήρχε διαθέσιμο κτήριο οπότε η απόφαση ήταν προσωρινά να συστεγαστεί με το ΕΕΕΕΚ.
Αυτό το προσωρινά είχε διάρκεια 5 χρόνων με αποτέλεσμα να υπάρχει συμφωριση (70) μαθητών συν των εκπαιδευτικών.
Το 16-17το ΕΝΕΓΥΛ αναζητά στέγη και παραλίγο να βρεθεί στο Σωστι Αμαλιάδας….
Πάντα ένα απομακρυσμένο μέρος η πρόταση.
Πριν 4 χρόνια κατάφεραν να μεταφερθεί το ΕΝΕΓΥΛ στο υπάρχον κλειστό δημοτικό σχολείο του Αγίου Ιωάννη.
Ημίμετρα πάντα για τα παιδιά μας.
Εκείνη την χρόνια πέφτει η πρόταση του τότε δημάρχου να μεταφερθεί το ΕΕΕΕΚ στο ήδη κλειστό γυμνάσιο της Μυρτιάς γιατί οι λυόμενες αίθουσες όπως γνωρίζετε έχουν ημερομηνία λήξης.. Τα προβλήματα πολλά…
Σύμφωνος και ο τότε διευθυντής της δευτεροβάθμιας…
Καλούμαστε σύλλογος και γονείς να δούμε το κτίριο να προτείνουν παρεμβάσεις… μέχρι πρότειναν να τοποθετηθεί στον όροφο πλεξιγκλάς… για την ασφάλεια των παιδιων…
Τότε είπα κάνετε μια φυλακή καλύτερα αν είναι δυνατόν;;;
Αφού η απάντηση μας ήταν αρνητική για την καταλληλότητα του κτηρίου για παιδιά με αναπηρία δεχτήκαμε την λεκτική απαξίωση του διευθυντή της δευτεροβάθμιας ότι είμαστε άξιοι της μοίρας μας…
Ποιοι εμείς οι γονείς των παιδιών με αναπηρία αξιοι της μοίρας μας;
Η μεταστέγαση δεν έγινε λόγω της αντίδρασης συλλόγου και γονιών και το ΕΕΕΕΚ παραμένει ως σήμερα με σάπιες αίθουσες, υγρασιες κ. λ. π
Και ερχόμαστε στο σήμερα με την απόφαση του ΔΣ του Δήμου και κάποιων υπευθύνων να μεταφερθεί το ΕΝΕΓΥΛ στη Μυρτια.
Στο Δημοτικό Συμβούλιο δεν παρευρέθηκαν άνθρωποι που έχουν άμεση σχέση με το χώρο και γνωρίζουν τις λεπτομέρειες σε βάθος.
Εκτός από τον Σύλλογο μας και τους γονείς των παιδιών ούτε η Διευθύντρια προσκλήθηκε η οποία είχε εκφράσει τις ανησυχίες της για τον πάνω όροφο του σχολείου…
Ίσως κερδίσουν μεγαλύτερο σε τετραγωνικά σχολείο, αλλά η εκπαίδευση των παιδιών μας δεν γίνεται μόνο μέσα σε μια μεγάλη σχολική αίθουσα.
Γίνεται έξω στην κοινωνία, με βιωματικές δράσεις για κοινωνικοποίηση και αλληλοαποδοχή.
Αυτό θέλουμε εμείς οι γονείς και αυτό λείπει από τα παιδιά μας.
Αντί αυτών οι ειδικοί αποφάσισαν για εμάς χωρίς εμάς. Τέλεια!
Ας συμφωνήσω όλα καλά ως εδώ με όλους εσάς τους ευαίσθητους για τους μαθητές με αναπηρία και γενικά τα ΑμεΑ ότι αποφασίζετε για το καλό τους και αξιοπρεπή εκπαίδευση.
Αν λοιπόν αυτό θέλετε γιατί όλα αυτά τα χρόνια όσοι έχετε περάσει από τις Υπεύθυνες θέσεις δεν έχετε κάνει ενέργειες έτσι ώστε να έχουν γίνει πρότυπες σχολικές μονάδες ειδικής αγωγής για όλα τα επίπεδα από νηπιαγωγείο έως λυκειο;; παρά μόνο εισπράττουμε υποσχέσεις επί 20 συναπτά έτη τώρα;;
Μη μου πείτε ότι δεν γίνεται γιατί μπορώ να σας αντιπαραθέσω τι γίνεται σε άλλους δήμους και περιφέρειες Εξοικονομώντας κονδύλια μέσω ΕΣΠΑ. Έτσι μπορείτε και εσείς αλλά μάλλον δεν θέλετε γιατί θα αφιερώσετε χρόνο και δουλειά και τα δύσκολα δεν είναι για εσάς…
Και εν έτη 2022 κάνοντας έναν απολογισμό έχουν με την σειρά κατάταξης…
1ο Ένα Ειδικό νηπιαγωγείο στριμωγμένο σε δυο μικρές αίθουσες και προσωπική δουλειά της διευθύντριας, ότι έχει γίνει έτσι ώστε οι συνθήκες να είναι κατάλληλες.
2ο Ένα Ειδικό Δημοτικό στο οποίο οι συνθήκες είναι απαράδεκτες… Αν είναι δυνατόν μέσα σε αίθουσα να βρίσκεται η τουαλέτα και δίπλα ο καυστήρας του καλοριφέρ (άκρως επικίνδυνο)
Επίσης στο προαύλιο να βρίσκεται μια αίθουσα προκατ την οποία άφησαν στην τύχη της χωρίς καμία συντήρηση ώστε να εξυπηρετήσει τις ανάγκες παιδιών και εκπαιδευτικών και παρόλες τις ενοχλήσεις της Διευθύντριας εγγράφως και μη ενδιαφέρον μηδέν.
..
3ο Ένα ΕΕΕΕΚ εκτός της πόλης να στεγάζεται σε ληγμένες λειωμενες σάπιες αίθουσες που παρόλες τις ενέργειες για ανεύρεση στέγης η κατασκευής Καινουργιου σχολείου εδώ και 4 χρόνια ακούμε υποσχέσεις…
4ο Ένα ΕΝΕΓΥΛ που του είχαν βρει στέγη στον Άγιο Ιωάννη αλλά αποφάσισαν να μεταφερθεί ακόμα πιο μακριά…
Σας δηλώνω λοιπόν εμείς οι γονείς οι (άξιοι της μοίρας μας) μπορεί να κουραστήκαμε να ακούμε τις υποσχέσεις σας από οποίο πολιτικό μετερίζι κι αν εκπροσωπείτε,αλλά δεν έχουμε κουραστεί να δίνουμε αγώνες για τα παιδιά μας για μια αξιοπρεπή εκπαίδευση, αξιοπρεπής σχολικές δομές και όχι να είναι σαν περιπλανώμενοι θίασοι από κτήριο σε κτήριο και απομακρυσμένα από τον αστικό ιστο της πόλης…….
Κι αν υπάρξει ου μη γένοιτο οποιοδήποτε επεισόδιο για την σωματική ακεραιότητα και υγεία των παιδιών μας τότε θα μας βρείτε μπροστά σας.
Προς ενημέρωση όλων όσων ευαίσθητων κόπτονται για τα ΑμεΑ παιδιά μας.
Ίσως εσείς ως υπεύθυνοι να γνωρίζετε όλα τα παραπάνω…
Καιρός να ενημερωθεί και η τοπική κοινωνία…….
Αγαθή Ρηγοπούλου
Πρόεδρος του Συλλόγου ΑμεΑ Ν. Ηλείας “ΗΛΙΣ”
