Πρόληψη Ατυχημάτων στο Περιβάλλον Διαβίωσης των Αυτιστικών Ατόμων

Σε αυτό το άρθρο που δημοσιεύουμε από το autismap.gr, γίνεται αναφορά στο πως μπορούμε να προλάβουμε τυχόν ατυχήματα, στον χώρο διαβίωσης των αυτιστικών ατόμων.

Γράφει ο Κωνσταντίνος Τσούκας, Εισηγητής σεμιναρίων εκπαίδευσης στην πρόληψη και στην παροχή πρώτων βοηθειών σε περιβάλλον ειδικής αγωγής & ψυχικής υγείας, Επιστημονικά Υπεύθυνος Οικοτροφείου “Αθηνά”, ΠΕΨΑΕΕ

Πόσο συχνά και ποια είναι τα ατυχήματα που εκδηλώνονται στο οικείο περιβάλλον διαβίωσης;

Τα ατυχήματα αποτελούν την πρώτη αιτία θανάτου σε παιδιά ηλικίας 1-14 ετών, συνιστώντας ένα παγκόσμιο πρόβλημα δημόσιας υγείας. Τα άτομα με αναπτυξιακές διαταραχές παρουσιάζουν 2-3 φορές μεγαλύτερο κίνδυνο εκδήλωσης τραυματισμού που χρήζει ιατρικής βοήθειας σε σχέση με τον νευροτυπικό πληθυσμό, με σχετική επικράτηση κυρίως των εφήβων (14-17 ετών) έναντι νεαρότερων ηλικιών και συχνότερα των αγοριών. Είναι χαρακτηριστικό ότι σε περιπτώσεις ατόμων με νοητική υστέρηση ο κίνδυνος εμφάνισης συμβάντος δηλητηρίασης σχεδόν τετραπλασιάζεται.

Το 60-70% των ατυχημάτων συμβαίνουν μέσα στα σπίτια, με σχεδόν το 90% αυτών να αποτελούν ακούσιες περιπτώσεις. Ο πνιγμός συνιστά το συχνότερα παρατηρούμενο ατύχημα και στη συνέχεια ακολουθούν, κατά σειρά συχνότητας, οι πτώσεις, τα εγκαύματα και οι δηλητηριάσεις. Τα ατυχήματα δεν απειλούν πάντα και ακαριαία τη ζωή του πάσχοντα, αλλά μπορεί να επιβαρύνουν σοβαρά και μακροχρόνια, την υγεία και την ποιότητα της ζωής του.

Για κάθε τραυματισμένο παιδί που χάνει τη ζωή του, υπάρχουν χιλιάδες άλλα παιδιά που θα οδηγηθούν σε σοβαρές νοσηλείες ή και σε αναπηρία από κάποιο ατύχημα. Συνεπώς, οι ενέργειες πρόληψης για να αποτραπούν αλλά και η παροχή πρώτων βοηθειών, μετά από την εκδήλωση ενός συμβάντος, διαδραματίζουν σπουδαίο ρόλο τόσο για την επιβίωση όσο και την πρόγνωση της αποκατάστασης του ατόμου.

Μπορεί να κάνει κάτι ο γονέας ή ο φροντιστής ώστε να αποτρέψει τα ατυχήματα;