Πριν μερικά χρόνια, όταν πήραμε τη διάγνωση για τον αυτισμό το πρώτο πράγμα που Έμαθα ήταν ότι δεν θεραπεύεται.

 

της Κατερίνας Παριανού – #proud_autism_mom

 

Ο Δικός Μου Αυτιστικός…

Μετά Έμαθα ότι με αγάπη, πολύ υπομονή και στοχευμένη εκπαίδευση τα αποτελέσματα είναι θεαματικά. Επίσης Έμαθα ότι κανένας αυτιστικός δεν είναι ίδιος με άλλον. Ο καθένας διαφορετικός, μια προσωπικότητα ξεχωριστή. Έμαθα ότι η χαρά έρχεται από τις μικρές κατακτήσεις, ένα βήμα την φορά. Έμαθα ακόμα να μην απαριθμώ τι δεν κάνει το παιδί. Κάθε φορά που ξεκινούσα συζήτηση για το παιδί οι αναφορές μου ήταν πάντα σε ό,τι μπορεί να κάνει, τι είχε καταφέρει μέχρι εκείνη την στιγμή. Έμαθα να τον κρατάω σφιχτά και με ψηλά το κεφάλι αδιαφορώντας για τα βλέμματα που άλλες φορές είχαν απορία και άλλες φορές οίκτο. Έμαθα στον μικρότερο αδελφό του να εκλαμβάνει την αναπηρία του αδελφού του σαν ένα μικρό προτέρημα. Ήταν διαφορετικός απ’ τα αδέλφια των φίλων του. Έμαθα ότι ο δικός μου αυτιστικός όταν οι άλλοι δεν μπορούν τους δυνατούς ήχους, εκείνος θέλει να ακούει δυνατά ροκ μουσική και να κουνάει ρυθμικά το κεφάλι του. Έμαθα ότι όταν ένας αυτιστικός σου δείχνει την αγάπη του δεν περιμένει “feedback”. Έμαθα την παντελή έλλειψη κρατικού μηχανισμού στήριξης των οικογενειών που έχουν άτομο με αυτισμό. Έμαθα την πολιτική αδιαφορία όταν δεν είναι προεκλογική περίοδος. Έμαθα να πνίγω τα δάκρυα όταν συνειδητοποιώ την αβεβαιότητα του μέλλοντος. Έμαθα τις δυσκολίες που περνούν κάποιες οικογένειες πίσω από τις κλειστές πόρτες των σπιτιών τους όταν αδυνατούν να διαχειριστούν συμπεριφοριστικά προβλήματα των παιδιών, είναι αβοήθητοι τις περισσότερες φορές. Έμαθα ότι μεγάλο ποσοστό αυτιστικών παιδιών μεγαλώνουν μόνο με τη μητέρα γιατί ο πατέρας δεν μπόρεσε να αντέξει το βάρος, ήταν λίγος για όλο αυτό (είναι μεγάλο το ποσοστό μονογονεϊκων).

Θα μπορούσα να γράψω τόσα και άλλα τόσα…

Γενικά όμως θα πω ότι Έμαθα να αγαπώ, να χαίρομαι, να μοιράζομαι. Έμαθα ότι τίποτε δεν είναι αυτονόητο και δεδομένο. Το καθετί θέλει αγώνα και προσπάθεια.

Ο Αυτισμός… Μου Έμαθε!

ΥΓ. Γύρω στα 8 ο Ιάσονας άκουσε για πρώτη φορά το τραγούδι Because the night (belongs to lovers) έτρεξε και κόλλησε το αυτί του στο ηχείο. Ο Ιάσονας είναι lover της ζωής.

Όμως εγώ του αφιερώνω τούς στίχους από το Nature Boy…

 

«The greatest thing
You’ll never learn
Is just to love

And be loved
In return…»

 

Δείτε ακόμη…

(Βίντεο) Παγκόσμια Ημέρα Αυτισμού 2020: “Υπάρχουμε Μαζί”

Ενημέρωση και Ευαισθητοποίηση για τον Αυτισμό

 

Γράφεί: η Κατερίνα Παριανού – #proud_autism_mom

 

Αφήστε μια απάντηση

Η ηλ. διεύθυνση σας δεν δημοσιεύεται. Τα υποχρεωτικά πεδία σημειώνονται με *