Είναι φορές που σου μιλώ… μα δεν μ’ακούς, δεν μπορείς να με καταλάβεις. Με κοιτάς αλλά δεν με βλέπεις. Κι όμως μιλώ κι αυτά που θέλω να σου πω μπορεί να μην υπάρχουν λέξεις κατάλληλες για να χρησιμοποιήσω.
του Νικόλα Τζαβάρα – Δημοσιογράφος
Ξέρεις, ο δικός μου κόσμος διαφέρει λίγο από τον δικό σου. Είναι πολύ μικρός, πολύ πιο απλός κι όμως δεν μπορείς να τον διακρίνεις εύκολα. Δεν υπάρχει στον χάρτη. Ξέρεις, στον δικό μου κόσμο κινούνται λίγο πιο αργά κάποια πράγματα. Η ταχύτητα της επεξεργασίας λέξεων και εννοιών που έχει ο δικός σου κόσμος, γίνεται με πολύ αργούς ρυθμούς.
Τις περισσότερες φορές εκνευρίζομαι που δεν μπορείς να κατανοήσεις τι σου λέω. Που δεν μπορώ να στο μεταφέρω όπως το σκέφτομαι. Κι άλλες πάλι φοβάμαι.
Autism Stories | Νικόλας Τσιγάντες… Ένας Κωπηλάτης της Ζωής! (Βίντεο)
Autism Stories | Νικόλας Τσιγάντες… Ένας Κωπηλάτης της Ζωής! (Βίντεο)
Μπορώ να κάνω κάποια πράγματα καλύτερα, ακόμη κι από εσένα…
Ξέρεις, σε αντίθεση με την επεξεργασία του σκληρού δίσκου που έχω μέσα στο κεφάλι μου, κάποιες αισθήσεις μου λειτουργούν καλύτερα και πιο γρήγορα ακόμη κι από τις δικιές σου. Αυτό μου δημιουργεί μια υπερευαισθησία, στην ακοή, με αποτέλεσμα να κλείνω τα αφτιά μου, να προσπαθώ να γυρίσω πάλι στον κόσμο μου. Να φοβάμαι.
Φοβάμαι πολύ κάποιους ανθρώπους από τον κόσμο σου. Με τρομάζουν έτσι όπως μου φέρονται. Κι αυτό μου βγάζει ένταση. Ξέρεις, δεν θέλω να τους κάνω κακό, γι΄αυτό πολλές φορές μαλώνω με τον εαυτό μου. Δεν επιδιώκω να τους χτυπήσω, θέλω μόνο να τους δείξω ότι δεν μπορώ να κάνω αυτό που μου ζητάνε, έτσι όπως το θέλουν ή ότι δεν μου αρέσει ο τρόπος που μου το ζητάνε. Ξέρεις;
Σε κούρασα λίγο, αλλά νομίζω ότι αλληλεπιδράσαμε.
Έχω κι εγώ συναισθήματα, αγαπώ κι εγώ πολύ, όπως κι εσύ…
Όμως δεν έχω τις όμορφες λέξεις για να στο αποδείξω και να το καταλάβεις, παρά μόνο την αγκαλιά, το χαμόγελο και το φιλί μου.
“Συγγνώμη” που είμαι διαφορετικός από εσένα. Άλλωστε όλοι είμαστε διαφορετικοί. Εγώ σε αγαπώ και σε αποδέχομαι όπως είσαι, όσο κι αν δεν μπορείς να με κατανοήσεις, όσο κι αν σε εκνευρίζω ή σε στεναχωρώ.
Ακόμη κι όταν με κοιτάς με απάθεια, με οίκτο, μου φέρεσαι με αγένεια, δεν με συμπαθείς, με διώχνεις από δίπλα σου. Εγώ πάλι σε αγαπάω γιατί βάζω τον εαυτό σου στην θέση μου και σκέφτομαι πως όλα είναι θέμα τύχης κι όχι επιλογής. Αν ερχόσουν εσύ στον κόσμο μου κι εγώ γεννιόμουν στον δικό σου… πώς θα ήσουν απέναντί μου; Πως θα μου φερόσουν; Θα με αγαπούσες, θα με κατανοούσες, θα με αποδεχόσουν όπως κι εγώ;
Σεβασμός στην ταυτότητα όλων των ανθρώπων!
Ο μήνας Απρίλιος δεν είναι ένας μήνας της Άνοιξης, είναι ο μήνας ευαισθητοποίησης και διεκδίκησης δικαιωμάτων για τους αυτιστικούς ανθρώπους. Η κοινότητα οφείλει να αγκαλιάσει, να ευαισθητοποιηθεί, να ενημερωθεί και να αποδεχθεί τους αυτιστικούς, τα ΑμεΑ γενικότερα και τα μέλη των οικογενειών τους.
Η κοινωνία με την έλλειψη υποδομών, τεχνολογίας, νόμων και προσβασιμότητας καθιστά ανάπηρους κάποιους συνανθρώπους μας.
Το ερώτημα που μας αφορά όλους είναι:
«Άραγε, αν βρισκόμασταν εμείς στην θέση τους πώς θα θέλαμε να μας αντιμετωπίσουν;».
Γράφει: ο Νικόλας Τζαβάρα – Δημοσιογράφος
Επιμέλεια: Πόπη Μάλεση – B.A, M.A Psychology | Νίκος Παγίδας – Εργοθεραπευτής
