Βρέθηκα και εγώ στην τελική παρουσίαση του εργαστηρίου Connecting Body, ενός εργαστηρίου που φέτος είχα πει ότι θα παρακολουθούσα αλλά δυστυχώς δεν τα κατάφερα… και λέω δυστυχώς γιατί το ήθελα πάρα πολύ.
της Γιώτα Ευσταθίου – Θεατρολόγος – Ηθοποιός
Όλα ξεκίνησαν στο Nevronas FESTival, όπου και παρακολούθησα ένα ντοκιμαντέρ της Γιώτας Πεκλάρη και της τότε ομάδας της, όπου παρουσίαζαν το πρόγραμμα Connecting Body!
Είχε τόσο ενδιαφέρον που αν ήταν βιβλίο θα έλεγα πως το διάβασα μονορούφι!
Έτσι μιας και δεν κατάφερα να συμμετέχω στο εργαστήριο, αποφάσισα έστω να πάω στην τελική, ανοιχτή για κοινό και φίλους, παρουσίαση και αυτής της νέας ομάδας.
Αφορούσε μια μικτή ομάδα ενήλικων– με και χωρίς μορφές ακουστικής ή / και οπτικής αναπηρίας. Και όπως λέει και η Γιώτα στην παρουσίαση του εργαστηρίου: «Η μέθοδος CONNECTING BODY δίνει την δυνατότητα σε ακούοντες, μη ακούοντες, βλέποντες, μη βλέποντες, άτομα με ή χωρίς μορφές ακουστικής ή/και οπτικής αναπηρίας να συναντηθούν στο πλαίσιο μιας καλλιτεχνικής δράσης και να ανταλλάξουν ιδέες, να διδαχθούν και να στοχαστούν.
Πέρα από το γεγονός πως σπάνια βρίσκονται στον ίδιο χώρο όλοι μαζί, μέσω του πρωτοποριακού εξωλεκτικού λεξιλογίου του προγράμματος, καταφέρνουν να δρουν και να διαδρούν αυτόνομα. Στον ασφαλή φυσικό τόπο πειραματισμού που δημιουργούμε, ανακαλύπτουν τρόπους να αλληλοσυμπληρώνονται και να υποστηρίζουν ο ένας τον άλλο.
Το σώμα αποκτά αυτοπεποίθηση και κάθε μέλος νιώθει ορατό, σημαντικό και ισοδύναμο.
Ως βασικό εργαλείο χρησιμοποιεί το body music, έναν διακαλλιτεχνικό, βιωματικό τρόπο συνύπαρξης και επικοινωνίας που στηρίζεται αποκλειστικά στην φωνή και την κίνηση του σώματος για την παραγωγή μουσικής».
Προσωπικά, είδα μια ομάδα ανθρώπων να επικοινωνούν παράγοντας ήχους από το σώμα τους, ανθρώπους όμορφους να εκφράζονται μέσω των σωμάτων τους, να χαίρονται μέσα από αυτην την δραστηριότητα, να διασκεδάζουν και να είναι ανέμελοι.
Δε σας κρύβω πως σε πάρα πολλά σημεία της παρουσίασης έπιασα τον εαυτό μου να σιγομουρμουράει τα ηχητικά μοτίβα που εκτελούσαν οι συμμετέχοντες και ακόμα περισσότερες φορές τα πόδια μου να χορεύουν στον ρυθμό τους.
Έτσι λοιπόν ένοιωσα πολύ οικεία στον φιλόξενο χώρο του Playground for the Arts και εμπέδωσα αυτό που το εργαστήριο υποσχόταν…
- Την δημιουργία ενός τόπου Προσβασιμότητας και Συμπερίληψης
- Την κατανόηση των κωδικών που εμπεριέχει το άτομο, έτσι ώστε να απορροφά τη γνώση μέσα από την κίνηση και μη λεκτικά
- Την αίσθηση, επί της ουσίας όμως, ότι κάθε άτομο είναι ορατό σημαντικό και ισοδύναμο
- Την ευαισθητοποίηση των πολιτών, την κοινωνική αλληλεπίδραση και την αίσθηση του ανήκειν, του συμπράττειν και του συν-πορεύεσθαι συμβάλλοντας θετικά στην ευημερία και την ψυχική τους υγεία.
Και όλα αυτά με την παροχή υπηρεσιών προσβασιμότητας σε Κωφούς/ες και Βαρήκοους/ες με διερμηνεία στην Ελληνική Νοηματικής Γλώσσα.
Συνάντησα έναν συμμετέχοντα που ερχόταν αυθημερόν από τη Θεσσαλονίκη για να παρακολουθήσει το εργαστήριο.
Παρών, πέρα από την Γιώτα Πεκλάρη και την Νατάσα Χαντά Μάρτιν ήταν και ο Θάνος Δασκαλόπουλος που είναι συνιδρυτής του PLAYGROUND και ασχολείται με το Body Music από το 2007.
Στην ουσία είναι αυτός που το έφερε στη Ελλάδα,το διδάσκει ο ίδιος πολλά χρόνια στην Ελλάδα και το εξωτερικό και έχει διοργανώσει δυο International Body Music MiniFest στην Αθήνα, στο PLAYGROUND, το 2017 και το 2019.
Σε σχέση με τη «Θεραπευτική Δράση» νομίζω τα λόγια των συμμετεχόντων τα λένε όλα:
«Όταν λειτουργώ κανονικά, ξεχνάω ότι δεν βλέπω. Μου λειτουργεί σαν ψυχοθεραπεία γιατί εδώ για να συγκεντρωθείς να κάνεις αυτά που πρέπει, ξεχνάς όλα σου τα άλλα προβλήματα και αυτό μου έκανε πάρα πολύ καλό. Αυτός ήταν και ο βασικός λόγος που ξεκίνησα, διότι με έκανε να αισθάνομαι πάρα πολύ καλά φεύγοντας.» –Μαρία Μαμαντάκη–
«Ήμουν άνθρωπος που δυσκολευόμουν πολύ να εξωτερικεύσω κάποια πράγματα και ο αυτοσχεδιασμός με βοήθησε να το κάνω. Να λυθώ σαν άνθρωπος, να γίνω λίγο πιο εξωστρεφής, ας πούμε.» –Κώστας–
«Στο χώρο αυτό που βρισκόμαστε μπορούμε να είμαστε όλοι μαζί. Δεν είναι ωραίο να είσαι μόνο με άτομα της δικής σου αναπηρίας. Πρέπει να είσαι σε ποικίλους χώρους. Αυτό είναι η μαγεία, να μπορείς να επικοινωνήσεις.» –Βασίλης–
Μετά από όλα αυτά κατάλαβα ακόμα περισσότερο πόσο σημαντικό είναι, το συγκεκριμένο εργαστήριο, να συνεχίσει να γίνεται στην Ελλάδα και να παρουσιάζεται ακόμα και σε μικρές ηλικίες.
Εύχομαι, την επόμενη φορά, να έχω γίνει και εγώ μέλος αυτής της ομάδας!
Γράφει: η Γιώτα Ευσταθίου – Θεατρολόγος – Ηθοποιός
Επιμέλεια: Πόπη Μάλεση – B.A, M.A Psychology
