Οι φωτιές είναι -τραγικά- σχεδόν καθημερινό φαινόμενο κάθε καλοκαιρινή σεζόν στη χώρα μας. Αν και η διαχείριση των πυρκαγιών από τη μεριά του κράτους είναι τραγική, με αποτέλεσμα οι ζωές ανθρώπων και ζώων να βρίσκονται σε διαρκή κίνδυνο, η ασφάλεια των αναπήρων σε αυτές τις περιπτώσεις παραμένει ένα θέμα που δεν θίγεται, από κανέναν.
της Νάνσυ Παναγουλοπούλου – Δημοσιογράφος
Μέσα στον καταιγισμό απελπιστικών ειδήσεων για τις πυρκαγιές σε ολόκληρη τη χώρα, μια είδηση κατάφερε να ξεχωρίσει για έναν ιδιαίτερα θλιβερό λόγο: Πολύ πρόσφατα, κατά την εκκένωση του χωριού Κουβαρά της Αττικής λόγω φωτιάς, ένας αστυνομικός είπε στον Παραολυμπιακό αθλητή ποδηλασίας Νίκο Παπαγγελή: “Να δω πως θα τρέξεις να φύγεις εσύ όταν έρθει η φωτιά προς τα εδώ”.
Η θρασύτατη αυτή δήλωση μοίρασε αγανάκτηση σε όλη τη χώρα, χωρίς όμως να εκπλήξει κανένα ΑμεΑ, ακριβώς διότι πίσω από αυτήν κρύβεται μια μεγάλη αλήθεια – είναι ιδιαίτερα δύσκολη η μετακίνηση των ΑμεΑ σε περίπτωση πυρκαγιάς. Είτε μιλάμε για άτομα με κινητική αναπηρία, είτε με ψυχολογικές παθήσεις ή και νοητική υστέρηση, η μετακίνηση ήταν πάντα δύσκολη, κυρίως επειδή εξαρτάται από ιδιωτική πρωτοβουλία και ιδιωτικά μέσα. Όλα αυτά έρχονται πριν καν αναφερθούμε στην έλλειψη αρμόδιων συνοδών και προσωπικών βοηθών που θα βοηθήσουν τα ΑμεΑ να εντοπίσουν ότι υπάρχει φωτιά και θα συμβάλλουν στην απομάκρυνσή τους από αυτήν.
Η «ετοιμότητα του κρατικού μηχανισμού» για άλλη μια φορά αποκλείει τα ανάπηρα άτομα…
Οι πρωτοβουλίες των εθελοντών, αν και αξιέπαινες, συχνά δεν είναι αρκετά προσβάσιμες για τα ΑμεΑ.
Η ανάγκη για μετακίνηση των αναπήρων από μια φλεγόμενη περιοχή θα μπορούσε να καλυφθεί με τη χρήση ΕΚΑΒ, μεγάλων Νοσοκομείων ή Δημοτικών ΕΚΑΒ ή προσαρμοσμένων οχημάτων της αστυνομίας. Αλλά όταν δεν λειτουργεί σωστά η μετακίνηση των ΑμεΑ στην καθημερινότητα, πως περιμένουμε να λειτουργήσει σε έκτακτες περιπτώσεις;
Τα θέματα προσβασιμότητας δεν περιορίζονται στη μετακίνηση αλλά και στη διαμονή αφού τα καταλύματα (ακόμη και τα οργανωμένα, πόσο μάλλον τα επείγοντα) δεν είναι προσβάσιμα.
Ο Δήμος Αγρινίου, ο Δήμος Μονεμβασιάς και ο Δήμος Καλαμάτας, μεταξύ άλλων έχουν μόλις ξεκινήσει να κάνουν καταγραφή των ευάλωτων ομάδων πολιτών, μεταξύ των οποίων και των ΑμεΑ. Όμως το καλοκαίρι έχει ήδη αρχίσει με τις πυρκαγιές να κατασπαράζουν ηδη τη χώρα. Ίσως αυτή η καταγραφή θα έπρεπε να είχε ήδη ξεκινήσει από το χειμώνα. Όπως και να ‘χει, η πυρκαγιά είναι μία μόνο από τις περιπτώσεις που μπορεί να εξαναγκάσουν ένα ΑμεΑ σε έκτακτη φυγή (σεισμός, πλημμύρα, αποκλεισμός από το χιόνι κλπ).
Το γεγονός ότι δεν υπάρχει ήδη σχετικό Μητρώο και σαφές σχέδιο απεγκλωβισμού και Οργανωμένης Προληπτικής Απομάκρυνσης πολιτών με αναπηρία, σε περίπτωση έκτακτης ανάγκης, δείχνει πόσο χαμηλά στην κρατική λίστα προτεραιοτήτων βρίσκονται τα ΑμεΑ.
Έτσι κάθε ανάπηρος/η εξαρτάται από έναν μη ανάπηρο/η άνθρωπο για την επιβίωσή του, έναν άνθρωπο που πρέπει να είναι πάντα απόλυτα υγιής και διαθέσιμος, για να είναι σε θέση να φροντίσει το ΑμεΑ με την «Πολιτική Προστασία» να είναι ακόμη μια φράση που αναφέρουμε σε περιπτώσεις έκτακτης ανάγκης δίχως πρακτική εφαρμογή.
Ως αποτέλεσμα θα θρηνήσουμε θύματα με αναπηρία για άλλη μια σεζόν πυρκαγιών.
Τα θύματα αυτά θα παραμείνουν ανώνυμα και εκτός των ΜΜΕ, που κατά τα άλλα λατρεύουν να κάνουν ρεπορτάζ στο σημείο της εκάστοτε πυρκαγιάς, αναζητώντας τις έντονες αντιδράσεις αυτών που μόλις γλίτωσαν από τις φλόγες…!
Γράφει: η Νάνσυ Παναγουλοπούλου – Δημοσιογράφος
Επιμέλεια: Πόπη Μάλεση – B.A, M.A Psychology
