Ένα από τα πιο δύσκολα πράγματα που έχει να αντιμετωπίσει ένας ενήλικας είναι η πραγματικότητα και αυτό αποτυπώνεται στα ολοένα και αυξανόμενα προβλήματα ψυχικής υγείας αλλά και εθισμού στις σύγχρονες κοινωνίες. Σκέφτομαι λοιπόν πόσο πιο δύσκολο είναι για τα παιδιά να ζουν σε ένα τόσο επικίνδυνο και παράλογο κόσμο, ιδιαίτερα όταν υπάρχουν ακραίες συνθήκες πολέμου, φτώχειας ή εγκληματικότητας.
του Βαγγέλη Καρατζά – Πατέρας παιδιού στο Φάσμα του Αυτισμού
Ακριβώς με αυτό ασχολείται η μεξικάνικη ταινία τρόμου και φαντασίας «Οι τίγρεις δεν φοβούνται» (Vuelven) του 2017. Βλέπουμε την προσπάθεια πέντε μικρών παιδιών που ζουν στο δρόμο, να γλυτώσουν τη ζωή τους από τις συμμορίες ναρκωτικών που σκότωσαν τους γονείς τους.
Estrella…
Ένα κορίτσι που το λένε Estrella (Αστέρι στα Ισπανικά) πηγαίνει σχολείο όπου το μάθημα διακόπτεται από πυροβολισμούς. Γυρνάει σπίτι και διαπιστώνει ότι η μητέρα της έχει εξαφανιστεί. Το πώς δεν είναι μυστήριο: πάνω από 150.000 άνθρωποι έχουν σκοτωθεί τη δεκαετία πριν την κυκλοφορία της ταινίας και δεκάδες χιλιάδες έχουν εξαφανιστεί λόγω του ακήρυχτου πολέμου ναρκωτικών στο Μεξικό. Μετά από αυτό βρίσκει καταφύγιο σε μία παρέα παιδιών που έχουν χάσει τους γονείς τους από την τοπική συμμορία και και ζει στο δρόμο. Τα τέσσερα παιδιά είναι ο Shine (ο αρχηγός της παρέας) , ο Tucsi, ο Pop και ο μικρότερος Morro που μετά από μία τραυματική εμπειρία δεν μπορεί να μιλήσει…
Μια σειρά περίεργων γεγονότων φέρνει την παρέα των παιδιών στο στόχαστρο της συμμορίας.
Ένα σκοτεινό παραμύθι…
Ιστορίες για μία μαγική τίγρη, τρεις κιμωλίες που αντιπροσωπεύουν τρεις ευχές, ένα λούτρινο που μιλάει, graffiti που ζωντανεύουν και η φωνή των νεκρών συνθέτουν ένα σκοτεινό παραμύθι που έχει ήρωες παιδιά αλλά δεν είναι για παιδιά. Σε κάποιες σκηνές το φιλμ γίνεται ξεκάθαρα ταινία τρόμου που δεν ξέρω αν τρομάζει άλλα σίγουρα προκαλεί ανατριχίλα.
Αν υπάρχει ένα παράδειγμα σύγχρονου μαγικού ρεαλισμού τότε είναι αυτή η ταινία της Issa López, ένα περίεργο μείγμα φαντασίας και ωμής πραγματικότητας, με όμορφες εικόνες στο πιο άσχημα σκηνικά, που απεικονίζει ταυτόχρονα την παιδική αθωότητα αλλά και την αβάσταχτη φρίκη.
Η τελευταία άμυνα των παιδιών…
Η αθωότητα των παιδιών ακόμα και στις πιο δύσκολες συνθήκες, η φαντασία τους και δυνατότητα να μετατρέψουν τα πάντα σε παιχνίδι είναι η τελευταία άμυνα που έχουν, απέναντι στην πραγματικότητα που έχουμε δημιουργήσει γι’ αυτά .
Δεν υπάρχει τίποτα πιο θεραπευτικό από το παιχνίδι. Και δεν χρειάζονται πολλα: Ένα κομμάτι κιμωλία, μια λακκούβα νερό, ακόμα και ένα λαστιχάκι είναι αρκετό για να ξεχαστεί ένα παιδί…
Τα παιδιά στην ταινία θα χρειαστεί να κλέψουν, να κρατήσουν όπλο, να κρυφτούν για να επιβιώσουν. Παρόλα αυτά δεν χάνουν την τρυφερότητα τους, πράγμα που φαίνεται με τον καλύτερο τρόπο στο πώς φροντίζουν τον μικρό Morro.
Ναρκωτικά χρήμα εξουσία…
Narcos, Βetter Call Saul και Breaking Bad μας έχουν δώσει μια γεύση για το τι σημαίνει Cartel ναρκωτικών στο Μεξικό. Στο φιλμ βλέπουμε ένα ξεκάθαρο παράδειγμα για το πώς αυτά τα καρτέλ εξουσιάζουν μια χώρα, συμμετέχοντας ακόμα και φανερά στην πολιτική, πως επηρεάζουν τα ΜΜΕ και πως τρομοκρατούν την αστυνομία, που στην καλύτερη περίπτωση παραμένει αμέτοχη σε αυτά που βλέπει.
Τα παιδιά, μεγαλώνουν σε ένα κόσμο που δεν υπάρχει δικαιοσύνη, όπου δεν υπάρχει κανένας να τα προστατέψει παρά μόνο ο εαυτός τους. Ακόμα και το υπερφυσικό στοιχείο δεν μπορεί να λειτουργήσει εδώ σαν από μηχανής θεός, με τραγικές συνέπειες για τους ήρωες μας, πράγμα που κάνει την ταινία μια συναισθηματική δοκιμασία για τον θεατή σε κάποιες σκηνές της
Capernaum: Τα αόρατα παιδιά δίπλα μας
Σας φαίνεται μακριά το Μεξικό; Σας φαίνονται εξωτικά όλα αυτά; Αναλογιστείτε τους θανάτους από ναρκωτικά και τις ζωές που καταστρέφονται στο Δυτικό κόσμο. Μόνο στις Ηνωμένες πολιτείες σημειώνονται 190 θάνατοι από fentanyl (ένα συνθετικό ναρκωτικό) την ημέρα!
Πέρα από αυτό όμως, στη δική μας κοινωνία, σε ποιο βαθμό έχει διεισδύσει η διαφθορά σε θεσμούς και μηχανισμούς εξουσίας;
Όμορφη και σπάνια ταινία…
Pablo: Ο αυτιστικός ήρωας που μιλάει ελληνικά!
Το αγαπημένο σου παλτό, δεν σου κάνει πια και αυτό σε τρομάζει. Ένας καινούργιος καναπές εισβάλλει στο σαλόνι…
