Αισίως μπήκε η Μεγαλοβδομάδα. Ή, μάλλον, όχι αισίως, αλλά απαισίως. Κι αυτό, λόγω κορονοϊού!
Κακά τα ψέματα. Δεν αντέχεται η καραντίνα με τέτοιον ήλιο!
του Θωμά Χαφή – Δημοσιογράφος ΑμεΑ
Τελικά, αυτή η αναθεματισμένη αρρώστια που πλάκωσε, πρέπει να ‘χει περίεργα γούστα. Να, κάπως… βορειοευρωπαϊκά. Δεν της αρέσει ο ήλιος. Αυτός ο απριλιάτικος ήλιος που και νεκρούς ανασταίνει! Ε, όχι!!! Στην Αγγλία, για παράδειγμα, (ευτυχώς, τη γλίτωσε ο πρωθυπουργός Μπόρις Τζόνσον) το Πάσχα θα το περνούσαν μέσα, ανεξάρτητα από το αν υπήρχε κορονοϊός. Στην Ελλάδα όμως;
Εκεί που, πραγματικά, σφίχτηκε η καρδιά μου, ήταν, όταν έβλεπα τους γείτονες Ιταλούς να γιορτάζουν το πιο μαύρο Πάσχα στην Ιστορία τους, παρέα με τη θεϊκή φωνή του Αντρέα Μποτσέλι. Τους χτύπησε άσχημα η μοίρα. Και τους χτυπάει ακόμη.
Προσωπικά δεν είμαι ιδιαίτερα θρήσκος. Ούτε νηστεύω, ούτε πηγαίνω στην εκκλησία. Αλλά κι εγώ ακόμα, το Πάσχα το ‘χω συνδέσει άρρηκτα με την εκκλησία. Και, κατά τη γνώμη μου, η κορύφωση του Θείου Δράματος είναι η Μεγάλη Παρασκευή. Κι ο θρήνος που εκφράζεται, μέσα από την υμνολογία της συγκεκριμένης ημέρας, έχει πολλά στοιχεία από τα χορικά και τους ύμνους των αρχαίων ελληνικών τραγωδιών. Μια εκδοχή αυτής της ομοιότητας είναι ότι οι Έλληνες Χριστιανοί πέρασαν το πνεύμα του Αρχαίου Δράματος, μέσα από το Θείο Δράμα.
Παλιά είχα γράψει ένα σχετικό άρθρο. Αν το βρω μέχρι τη Μεγάλη Παρασκευή (γιατί, από τότε έχω αλλάξει πέντε σπίτια) θα το αναδημοσιεύσω και στην (στήλη μου) «ΑΛΛΗ ΟΧΘΗ».
Έχει ενδιαφέρον, γιατί γράφτηκε πολύ πριν από τον κορονοϊό κι έτσι θα ξεφύγουμε λίγο από την… κορονοομίχλη.
Κοίτα παράδοξο όμως! Να ψάχνεις μια Μεγάλη Παρασκευή για να σε παρηγορήσει από την… κορονομαυρίλα!
Τέλος πάντων. Μένουμε μακριά απ’ όσους αγαπάμε, επειδή τούς αγαπάμε και μένουμε σπίτι.
Διαβάστε ακόμη…
Η Ελληνική θεώρηση του Θείου Δράματος, μέσα από την υμνολογία της Μ.Παρασκευής
Γράφει: ο Θωμάς Χαφής – Δημοσιογράφος ΑμεΑ
