Η Παγκόσμια Ημέρα ατόμων με αναπηρίες πλησιάζει και όλο και περισσότερες σχετικές εκδηλώσεις ξεπετάγονται στην αρχική μου σελίδα στο facebook.
Προσκεκλημένοι ομιλητές από το εξωτερικό για πρώτη φορά, μεγάλες παραγωγές από μικτές ομάδες, αθλήματα προσβάσιμα για όλους κλπ.
Η πρώτη αντίδραση μου είναι χαρά, όμως αμέσως μετά συνειδητοποιώ ότι τα περισσότερα events λαμβάνουν χώρα περίπου την ίδια ώρα την ίδια μέρα ή την επόμενη.
Και γιατί να είναι κακό να υπάρχουν επιλογές θα μου πείτε; Γιατί είναι ψευδαίσθηση! Γιατί οι επιλογές αυτές κρατάνε 2-3 μέρες. Και ο κόσμος που διψάει όλη την χρονιά τρέχει να τα παρακολουθήσει όλα ταυτόχρονα!
Χωρίς να θέλω να μειώσω την σημασία αυτών των εκδηλώσεων και την αρτιότητα του περιεχομένου τους, κατά τη γνώμη μου όταν έχεις ένα συγκεκριμένο κοινό στο οποίο απευθύνεσαι δεν είναι και ότι πιο έξυπνο «επιχειρηματικά» να προγραμματίζεις την εκδήλωση σου την ίδια μέρα με όλους τους υπόλοιπους, γιατί αυτό το κοινό θα πρέπει να χωριστεί και να διαλέξει.
Από την άλλη πλευρά, αυτό το κοινό στο οποίο απευθύνεσαι αρκετές φορές βλέπει με καχυποψία αυτό το «προσωρινό ενδιαφέρον».
Αφού αυτές οι διοργανώσεις μας αποδεικνύουν ότι υπάρχει τρόπος, υπάρχει μεθοδολογία και υπάρχει και η οικονομική δυνατότητα να γίνουν προσβάσιμες αυτές οι δράσεις, τα αθλήματα, τα σεμινάρια, γιατί δεν γίνονται πιο συχνά; Αν μπορείς να το κάνεις μόνο μια φορά τον χρόνο, γιατί να το κάνεις την ίδια μέρα με όλους τους άλλους;
Εν τέλει για ποιόν γίνονται αυτές οι εκδηλώσεις; Για να προσφέρεις επιτέλους την αυτονόητη πρόσβαση στην ψυχαγωγία, τις τέχνες και τον αθλητισμό; Για να φαίνεσαι κοινωνικά ευαισθητοποιημένος; Για να ταιριάζουν οι εκδηλώσεις σου με το ημερολόγιο των παγκόσμιων ημερών;
Και αυτό συμβαίνει με τα περισσότερα κοινωνικά θέματα. Εμφανίζονται στο ραντάρ μας μόνο την ημέρα της γιορτής σαν πυροτέχνημα. Προσωρινή αναλαμπή ευαισθητοποίησης και δράσης. Μπορεί να είναι οι καλύτερες των προθέσεων και το ενδιαφέρον απόλυτα ειλικρινές, όμως δεν φτάνει.
Και σαφώς δεν προτείνω να καταργηθούν ή να μειωθούν, είναι πολύ όμορφες οι γιορτές και τα ορόσημα, αλλά τουλάχιστον για αρχή, θα μπορούσαν οι εκδηλώσεις που γίνονται «με αφορμή την παγκόσμια ημέρα τάδε» να απλωθούν ημερολογιακά!
Να μπορούν όλοι να σκέφτονται «Τι θέλω να κάνω σήμερα;» «Σε ποια παράσταση να πάω αυτό το Σαββατοκύριακο;» Να το πάμε και παραπέρα; Να μπορούν όλοι να λένε «Σε ποιο μαγαζί να πιω καφέ;».
Πράγματα αυτονόητα για τους περισσότερους, διεκδικήσεις μιας ζωής για κάποιους άλλους!
Γράφει: η Αγγελική ΜητροπούλουΚΥΜΑ Project Manager
