«Τι είναι το ΜΜμΜ;»

Γεια σας, γνωστοί και εκκολαπτόμενοι φίλοι,

Λοιπόν, σήμερα βίωσα την πιο δύσκολη ΜΜμΜ (Μέσων Μαζικής μη Μεταφοράς) μέρα της δεκαετίας. (Δεν θα πω της ζωής μου γιατί δεν έφυγα από το μαιευτήριο με συρμό αφενός, αφέτερου δε, δε ξέρω ακόμα τι με περιμένει αύριο…)

Ελάτε μαζί μου…

της Έλης Δρίβα – Ηθοποιός – Life Coach – Ανάπηρη γυναίκα – Θεία

ΣΑΒΒΑΤΟ 25 Ιανουαρίου 2020

8.30πμ: Ξυπνώ. Έχω συνάντηση με καθηγήτρια και συμφοιτητές μου στις 11:59πμ. Θα συναντήσω πρώτα την Άννα στην Πανεπιστημίου. Ενθουσιασμένη, έχοντας προγραμματισμένη τη συνάντηση από το Δεκέμβριο 2019, βάζω τα ρούχα μου (φανταστικό το μωβ), παίρνω πρωινό-κρέμα βρώμης με μήλο και χουρμά, ετοιμάζω και μακιγιάζ, κουκουλώνομαι και φεύγω.
10.50πμ: Φτάνω με καθυστέρηση στο Σύνταγμα. Κατεβαίνω από τον συρμό. Εκεί, συναντώ την ασφάλεια και τον σταθμάρχη οι οποίοι με σταματούν για να μου πουν ότι σε κανέναν όροφο δεν μπορώ να ανεβώ καθώς παρουσιάστηκε βλάβη στον ανελκυστήρα… ανελκυστήρα; Όχι όχι όχι... βλάβη στους ανελκυστήρες, στο Σύνταγμα και στο Πανεπιστήμιο! Η εναλλακτική που είχα για να δω ήλιο, καυσαέριο και να φτάσω στον προορισμό μου ήταν να πάω στον Ευαγγελισμό, να πάρω τη γραμμή προς Μοναστηράκι και μετά άλλη γραμμή του ηλεκτρικού, για να κατέβω Ομόνοια. Σημειώνω πως δε χρησιμοποιώ τον ηλεκτρικό γιατί για μένα δεν έχει την κατάλληλη πρόσβαση. Το μόνο που μπορούσα να κάνω για να φτάσω σπίτι – γιατί είμαι γυναίκα του σπιτιού και να το υπολογίσεις-, ήταν να πάω όντως στα μισά αυτής της λύσης.
11.05πμ: Βγαίνω στον Ευαγγελισμό. Η κατάσταση αυτή έφερε μικρή εξουθένωση και γι’αυτό βγήκα για λίγο έξω, στο πάρκο, έτσι ώστε να αφήσω τον ήλιο και την -σε μικρογραφία- φύση να φορτίσει με ενέργεια την ανοχή και το χαμόγελο.
11:59μμ: Πήρα, λοιπόν, τη δόση μου και κατέβηκα. Γιατί το έκανα! Πες μου… περιμένω! Άσε, συνεχίζω… Ο ανελκυστήρας έκλεισε για προγραμματισμένη συντήρηση για την οποία ΔΕΝ υπήρξε ανακοίνωση..
? (Ο χρόνος κάπου σταμάτησε στα έγκατα της Γης!): Το ταξίδι συνεχίστηκε… Η χάρη μου έφτασε ως το Μέγαρο και κάπου εκεί ακούγεται ανακοίνωση πως η βλάβη στο Σύνταγμα αποκαταστάθηκε… εδώ, μόνο γελάμε! Όλο αυτό το ημερολόγιο θα οφείλει την ύπαρξή του σε αυτήν τη βλάβη και ξαφνικά έρχεσαι και μου ανακοινώνεις αυτό;; Φυσικά, εκμεταλλεύτηκα το γεγονός πως λειτουργούσε κι ανέβηκα. Κι ας έχασα μάθημα, κι ας κουράστηκα, κι ας ενοχλήθηκα γιατί…

Δεν γίνονται πλέον συντηρήσεις στους ανελκυστήρες.
Γίνεται υπερβολική χρήση από τους επιβάτες χωρίς κινητικές βλάβες.
Δε γίνεται αντιληπτό από τους πεζούς πως έχουν εναλλακτική λύση, σε περιπτώσεις βλαβών, τα πόδια σε εγρήγορση.
Δεν ήξερα πού να απευθυνθώ για να διαμαρτυρηθώ και να μην αδικηθούν οι μη ιθύνοντες.
Με κούρασε η παθητική υπολειτουργία όλων μας.
Δεν έχουμε μάθει πώς είναι το Εγώ να σκέφτεται και κάποιον άλλον, εκτός από τα όρια του.

Κάτι που κερδίζω μέσα από την ιδιότητα της Life Coach είναι να σκέφτομαι, να ψάχνω, ακόμα και να διυλίζω τον κώνωπα θετικών προσήμων. Ξεκινώ!

Έκανα περιοδεία (η αλήθεια είναι πως καιρό είχα) σε συρμούς κι αποβάθρες
Συνάντησα τις βάρδιες αρκετών οδηγών
Μίλησα σε ευγενικούς επιβάτες.
Επιβεβαίωσα την ανάγκη να δω τους ανθρώπους που είχα σκοπό να δω.
Έκανα μια πολύ μεγάλη πεζοπορία… σε Άδη και «πολιτισμό»!
Ψώνισα ελάχιστα .
Μίλησα με Παυλίνα.
Συνέλεξα ήλιο!
Ξεκίνησα νωρίς την μέρα.. μαρτύριο αρχικά, ομολογώ!
Αποτυπώθηκαν πολλές εικόνες.
Βρήκα καινούργιο μεξικάνικο..και με χορτοφαγικές επιλογές.
Έφαγα ελαφριά τορτίγια όταν γύρισα… «πρασινότατη»!
Κοιμήθηκα και απόλαυσα ‘σάπισμα’.
Ήρθε η ιδέα να κάτσω, η καθήμενη. και να το μοιραστώ μαζί σας!
Είχα πολύ χρόνο με τον εαυτό μου κι ένιωσα καλά (μίζερο διαβάζεται;!)
Διαπίστωσα, ιδίοις όμμασι, πώς παίζεται το ντόμινο…
{ => Σύνταγμα-> Πανεπιστήμιο-> Ευαγγελισμός -> Ανθούπολη-> Νομισματοκοπείο (έτσι με αποχαιρέτησε η εκφωνήτρια ανακοινώσεων..αλήθεια!) }

Κλείνοντας, θα πω ότι οι πολιτειακές μηχανές μπορεί να λειτουργήσουν κάποτε, να διαλυθούν ή για κάποιους να είναι σε πλήρη ετοιμότητα η ιδανική χρήση τους.
Ωστόσο, οι άνθρωποι που πιστεύουν και αναμένουν όλα τα παραπάνω, έχουν δική τους δύναμη. Δύναμη που γίνεται σάρκα. Πράξη.

Μπορούμε να μετατοπίσουμε τα όρια του Εγώ, της φωνής αυτής που ζητά από ανασφάλεια, που αμφισβητεί, που ακυρώνει στόχους, που μπαίνει σε χωράφια διπλανού –γιατί είναι πιο ανώδυνα εκεί- και θερίζει.

(ΑΣΚΗΣΗ)

Ξυπνήστε το πρωί και δοκιμάστε πώς θα είναι να πράξεις και να αποκομίσεις για δυο ή τρεις αντί για έναν… Θα είναι κι εκεί ανώδυνο;