Όταν σκεφτόμαστε άτομα με νοητικές αναπηρίες όπως με σύνδρομο Down, με αυτισμό ή νοητική υστέρηση, στο μυαλό μας φέρνουμε πάντα την εικόνα ενός παιδιού…
Είναι λες και εξαφανίζονται αυτά τα άτομα όταν ενηλικιωθούν.
του Βαγγέλη Καρατζά – Πατέρας παιδιού στο Φάσμα του Αυτισμού
Η Πλοκή…
Στην ταινία The Peanut Butter Falcon κεντρικός ήρωας είναι ο Ζακ ένας 22χρονος νέος με σύνδρομο Down.
Ο Ζακ μένει σε ένα γηροκομείο, γιατί στην περιοχή του δεν υπάρχει άλλη δομή που μπορεί να τον φιλοξενήσει. Αποφασίζει λοιπόν να το σκάσει, και να ακολουθήσει το όνειρο του: να πάει σε μία σχολή wrestling (αυτό που στην Ελλάδα λέγαμε κατς).
Συναντά στο δρόμο του τον Tyler, ένα παράνομο ψαρά που προσπαθεί να επιβιώσει, κυριολεκτικά και μεταφορικά, τόσο από την οικονομική του ανέχεια όσο και τα σφάλματα του παρελθόντος, από τα οποια δεν μπορεί να ξεφύγει.
Ο Tyler φέρεται στο Ζακ όπως θα φερόταν στο οποιονδήποτε…
Χωρίς προσποιητή οικειότητα χωρίς ψεύτικη καλοσύνη, χωρίς ποτέ να τον υποτιμάει γι’ αυτό που είναι.
Αυτό που μου αρέσει πάρα πολύ στην ταινία είναι ότι αναδεικνύει το πόσο βοηθάει η παρουσία του Ζακ τον Tyler.
Νομίζουμε ότι οι άνθρωποι με νοητικές αναπηρίες μόνο ζητάνε, ότι μόνο χρειάζονται.
Δεν είναι έτσι όμως τα πράγματα και εγώ το ζω κάθε μέρα με τη δύναμη, την τρυφερότητα, την αγάπη και το παράδειγμα που παίρνω από τον αυτιστικό γιο μου.
Η Οικογένεια…
Ένα κλισέ που ακούγεται στην ταινία αλλά ισχυει πραγματικά, είναι ότι «οι φίλοι είναι η οικογένεια που επιλέγεις»!
Ο Ζακ,ο Tyler και μία άλλη παρουσία που είναι καταλυτική μας δείχνουν ότι οικογένεια είναι κάτι που έχει πια αλλάξει. Οικογένεια, δεν είναι αυτοι που σε γέννησαν και σε άφησαν, γιατί δεν μπορούν να διαχειριστούν την πραγματικότητα. Οικογένεια είναι αυτοί που σ’ αγαπάνε, γι’ αυτό που είσαι, που σε βοηθούν και τους βοηθάς
Ο Tyler βρίσκει παρηγοριά στην παρουσία του Ζακ, και ο Ζακ επιτέλους βρίσκει αποδοχή!
Η Επαρχία…
Βλέπουμε ένα αντιφατικό πορτρέτο του αμερικανικού νότου: πανέμορφα τοπία που συνυπάρχουν με την παρακμή, το μισαναπηρισμό την οπισθοδρόμηση τη γραφειοκρατία, την αδιαφορία του κράτους που θεωρεί ότι τα άτομα με νοητικές αναπηρίες πρέπει να στοιβάζονται σε ιδρύματα.
Δεν διαφέρει πολύ από την Ελληνική επαρχία…
Παρηγοριά είναι κάποιες περιστασιακές πράξεις, καλοσύνης που μοιάζουν και αυτές παράταιρες, όπως το βάπτισμα από έναν αθυρόστομο τυφλό ιεροκήρυκα ή το να χαριζεις σε κάποιον αλκοόλ, όταν δεν έχει να αγοράσει τρόφιμα.
Οι Συντελεστές…
Ο Zack Gottsagen που βέβαια υποδύεται τον Ζακ, έχει χιούμορ, είναι άνετος και μας δείχνει ότι πρέπει να αντιμετωπίζουμε τους ενήλικες με σύνδρομο Down, ακριβώς ως ενήλικες, με τα όνειρά τους, με τα δικαιώματά και την αξιοπρέπειά τους
Ο Shia Labeouf ενσαρκώνει τον Tyler μοναδικά: είναι άξεστος ευαίσθητος παράτολμος, ειλικρινής ανώριμος. Δεν με εκπλήσσει η πολιτική δράση και ο ακτιβισμός του τα τελευταία χρονιά, καθώς και ότι έχει απομακρύνθεί ή τον έχουν απομακρύνει από τις πιο εμπορικές ταινίες.
Στα συν της ταινίας είναι τα πανέμορφα τοπία, η κάντρι και φολκ μουσική και ο τρόπος που ο σκηνοθέτης παίρνει το παράξενο και το κάνει ευχάριστο…
Γιατί έτσι είναι και στη ζωή, το διαφορετικό, αυτό που θεωρείται παράξενο είναι πολλές φορές αυτό που λειτουργεί σαν καταλύτης για να αλλάξουμε, να προχωρήσουμε!
Δείτε το trailer της ταινίας και λεπτομέρειες εδώ…
Βρείτε τις προτεινόμενες ταινίες του nevronas.gr εδώ…
Γράφει: ο Βαγγέλης Καρατζάς – Πατέρας παιδιού στο Φάσμα του Αυτισμού
