Να λοιπόν που ήρθε η ώρα, μετά από περίπου δυο χρόνια γνωριμίας, να πω κάτι για την Μαρία Παπαδοπούλου σαν συγγραφέα, με αφορμή την έκδοση του πρώτου της μυθιστορήματος, με τίτλο: «Το μπλε που αγκαλιάζει!».
της Πόπης Μάλεση – B.A, M.A Psychology
Έχει γράψει πολύ… και είχα την τύχη να έχω διαβάσει (μπορώ να πω, μανιωδώς και ευτυχισμένη) όλα της τα κείμενα, όλα της τα παραμύθια. Καθώς τα διάβαζα, αισθανόμουν την… “μαγική πένα της Μαρίας, να με ταξιδεύει μέσα σε μια θάλασσα συναισθημάτων”.
Η «μαγική πένα», που αγαπούσε πάντα τις λέξεις, τα παραμύθια με πραγματικούς ήρωες, τις περιπέτειες και τα τραγούδια.
Μαζί με τα δυο της παιδιά (και τα δυο στο φάσμα του αυτισμού) μοιράζεται τις λέξεις, το χρόνο και την αγάπη. Αγάπη για τον εαυτό και αγάπη για τον κόσμο. Όλον τον κόσμο.
Φτιάχνει «παραμύθια» που μπορούν και ταξιδεύουν τον αναγνώστη. Θα’λεγα ότι, κυρίως, τον συντροφεύουν γλυκά, απαλά, όπως ένας καλός φίλος, στο ταξίδι της ζωής του. Κάτι σαν το μαγικό ραβδάκι της καλής νεράιδας που απαλύνει και διευκολύνει την ανθρώπινη ύπαρξη .
«Ας φτιάξουμε ταξίδια, ας γελάσουμε, ας κλάψουμε… ας ζήσουμε!», λέει η Μαρία.
Βρείτε το βιβλίο της εδώ…
Τί είναι για σένα η συγγραφή; Το να βάζεις τις λέξεις που τόσο αγαπάς, να χορεύουν αρμονικά και να μιλάνε στην ψυχή των ανθρώπων;
Οι λέξεις για μένα έχουν ζωή, κλαίνε, γελάνε, θυμώνουν και αγκαλιάζουν. Πότε τις ψάχνω απεγνωσμένα για να λυτρώσουν την θλίψη μου και συναισθήματα που δεν μπορώ να εκφράσω και πότε ρέουν μέσα μου και με διαχέουν, κάνοντας ένα ταξίδι λυτρωτικό από την καρδιά στον νου και αντίστροφα. Όταν έρχονται στη ζωή μου τα δύσκολα, πιάνω το στυλό και ημερεύω την ψυχή μου απλώνοντας τις λέξεις μπρος μου. Προσπαθώ να πείσω τον εαυτό μου ότι όλα θα πάνε καλά και τελικά όταν τελειώνω, νιώθω ανακουφισμένη.
Έχεις γράψει πολλά κείμενα και παραμύθια που δεν έχουν εκδοθεί μέχρι τώρα, όπως ο Αστέρης, Τα μαντήλια του σαλιγκαρούλη και άλλα, όπου μιλάς για την διαφορετικότητα των ανθρώπων, τις αντοχές, τα συναισθήματα… την ζωή.
Μίλησέ μας και για το πρώτο σου μυθιστόρημα, αυτό που μόλις εκδόθηκε _«Το μπλε που αγκαλιάζει!».
Αυτή η ιστορία βασίζεται στη ζωή της οικογένειάς μου και στη ζωή κάθε οικογένειας που έρχεται αντιμέτωπη με τον αυτισμό. Υπάρχουν όμως αρκετά μυθοπλαστικά στοιχεία, στην προσπάθειά μου, το βιβλίο αυτό να μην κουβαλάει τα έντονα συναισθήματα που ένιωθα τότε. Να υπάρχει το συναίσθημα τόσο όσο θα μπορούσε να σηκώσει ο αναγνώστης.
Μιλώ λοιπόν για δυο άνθρωπους που ερωτεύονται πολύ και κάνουν όνειρα, δυο παιδιά που έρχονται και φέρνουν στη ζωή τους, τα θαύματα που φέρνουν όλα τα παιδιά. Ο αυτισμός, τους χτυπάει απροσδόκητα την πόρτα και κρατούν στα χέρια τους τόσο πόνο που ίσως έχει τη δύναμη ακόμη και να τους διαλύσει.
Αυτή η ιστορία μιλάει για τις δυσκολίες που βιώνει η οικογένεια όταν μπαίνει ο αυτισμός στη ζωή τους, για τις μάχες που δίνουν οι γονείς με τους εαυτούς τους, όχι μόνο για να μείνουν μαζί, αλλά και για να γίνουν οι γονείς που έχουν ανάγκη τα παιδιά τους. Όσα λεφτά κι αν έχουν, δεν φτάνουν. Όσοι κι αν είναι δίπλα τους, οι ίδιοι νιώθουν μόνοι στο δύσκολο αυτό ταξίδι προς την αποδοχή… όχι του αυτισμού, μα του εαυτού τους. Και το ακόμη πιο δύσκολο ταξίδι των παιδιών που γεννιούνται σε έναν κόσμο, που οτιδήποτε διαφορετικό είναι περίεργο και ξένο!
Τι συμβολίζει “το μπλε” στην ιστορία αυτή; Ποιός ο ρόλος του;
Ο ουρανός είναι μπλε, πάνω εκεί ψηλά, η θάλασσα είναι μπλε. Αυτό το χρώμα για μένα συμβολίζει την ηρεμία, την διέξοδο που ζητώ όταν νιώθω ότι έχω ανάγκη μια αγκαλιά. Θα διαβάσετε το βιβλίο και θα καταλάβετε γιατί…
Ποιοί θα ήθελες να διαβάσουν αυτό το βιβλίο;
Όταν ξεκίνησα να γράφω τις πρώτες του σελίδες, ταξίδεψα πίσω στο χρόνο. Φανταζόμουν τον εαυτό μου, με τις εμπειρίες που τώρα πια έχω, να κρατώ το χέρι της ηρωίδας όταν έπαιρνε τις διαγνώσεις των παιδιών της και να της ψιθυρίζω στο αυτί ότι όλα θα πάνε καλά. Φανταζόμουν ότι την έπαιρνα αγκαλιά, τις στιγμές που ένιωθε χαμένη και ότι της τραγουδούσα σιγανά για να μην φοβάται. Ο δρόμος αυτός ήταν τόσο τρομακτικά δύσκολος για μένα.
Δεν αντέχω καν να σκέφτομαι, ότι μια μητέρα κλείνει το ίδιο φως που έκλεινα εγώ κάθε βράδυ.
Το βιβλίο αυτό λοιπόν γράφτηκε για να δουν οι μητέρες που μου μοιάζουν τόσο, ότι δεν είναι μόνες. Ότι μέσα τους υπάρχει μια τεράστια δύναμη που θα τους δώσει ‘’μαγικές’’ πραγματικά ικανότητες. Θα μάθουν να υφαίνουν φτερά με τα δάκρυά τους, θα μάθουν να ακούν βλέμματα, θα μάθουν να αγαπούν πέρα από προσδοκίες και να χτίζουν γέφυρες. Θα πέφτουν και θα σηκώνονται ακόμη πιο δυνατές και αποφασισμένες! Το βιβλίο αυτό μιλάει σε όλους για τον μοναδικό τρόπο που είναι πλασμένος κάθε άνθρωπος, για τα ταλέντα που κρύβουν μέσα τους όλα τα παιδιά, τυπικά και μη. Θα ήθελα να ανοίξω την πόρτα και να βάλω τους ανθρώπους μέσα στη ζωή μας, να τους προσκαλέσω να περπατήσουν πλάι μας και να πάρουν λίγο από το φως μας αλλά και από τα σκοτάδια που ζήσαμε κάποτε και ζούμε ακόμη, γιατί δυστυχώς “ο αυτισμός στη χώρα μας είναι απλά αόρατος”.
Θα ήθελα οι εκπαιδευτικοί να δουν μέσα από τα μάτια μας και να νιώσουν όπως τα παιδιά μας, στο χώρο του σχολείου, και έτσι ίσως όλοι μαζί να βάλουμε το δικό μας μικρό λιθαράκι για να φτιάξουμε ένα κόσμο που θα χωράνε όλοι.
Αν γυρνούσες το χρόνο πίσω, θα άλλαζες κάτι; Αν μπορούσες να κάνεις κάτι διαφορετικά, ποιο θα ήταν αυτό;
Όλα και τίποτα. Πιστεύω πως είναι ένα ταξίδι που στην αρχή το κάνεις στα τυφλά, ψηλαφίζοντας με τα χέρια, μήπως και βρεις το δρόμο. Θα πέσεις πολλές φορές και θα σηκωθείς άλλες τόσες και κάθε φορά θα έχεις μάθει κάτι παραπάνω. Αυτό λοιπόν θα σε πάει παρακάτω. Αυτό με έφερε κι εμένα πιο κοντά στα παιδιά μου, κουβαλώντας την πολύτιμη αξία της εμπειρίας που πήρα από τα λάθη μου. Και τα λάθη μου, έφεραν κάποια στιγμή και τα σωστά μου. Θα ήθελα να μην είχα πονέσει τόσο, θα ήθελα να είχα ένα μαγικό ραβδί και να έφτιαχνα έναν άλλο κόσμο πλασμένο ιδανικά, αλλά τα μαγικά ραβδιά είναι άχρηστα χωρίς μαγεία! Και η μαγεία κρύβεται μέσα μας και εάν δεν χρειαστεί να την ψάξεις δεν θα τη βρεις ποτέ! Κάθε μας βήμα, έπρεπε να γίνει και εάν κάποιο παραλείπαμε ίσως χάναμε τελικά το δρόμο.
Περισσότερα για Το μπλε που αγκαλιάζει!
Συνέντευξη: της Mαρίας Παπαδοπούλου – Συγγραφέας, στην Πόπη Μάλεση – B.A, M.A Psychology
