Είμαι η Μαριάννα, μαμά του Σπύρου, ενός παιδιού με αναπηρίες όπου κανονικά θα έπρεπε να φοιτήσει στο Ειδικό Νηπιαγωγείο της Κέρκυρας όμως δεν θα το κάνει. Και δεν θα το κάνει όχι γιατί συνέβη κάτι στο σχολικό περιβάλλον του, ίσα ίσα οι δασκάλες του εκτός του πρακτικού κομματιού του θέματος με αιτήσεις για νοσηλευτή κλπ, μου έβγαλαν ένα τεράστιο συναίσθημα ασφάλειας και μεγάλη χαρά που θα είναι δίπλα στο γιο μου αλλά γιατί δεν θα μπορεί να μεταφέρεται με ασφάλεια στο σχολείο του.
Το παιδί είναι επιληπτικό και θα κάνει σύνολο 50 χιλιόμετρα την μέρα για να πάει στο μάθημά του και να γυρίσει σπίτι μας και χρειάζεται δίπλα του έναν νοσηλευτή ή έστω κάποιον σύνοδο που να έχει μια πιστοποίηση πως έχει παρακολουθήσει πρώτες βοήθειες ώστε να ξέρει πως να δράσει. Η υπεύθυνη στην περιφέρεια για τη μεταφορά μαθητών μου είπε να μιλήσω με συνοδό και να πάω εγώ να τους δείξω τι χρειάζεται. Εκθέτει δηλαδή και το παιδί, αλλά και τους συνοδούς που όπως ενημερώθηκα δεν έχουν ενα έγγραφο που να μου εγγυάται πως αν γίνει κάτι στο παιδί μου υπάρχει άνθρωπος που ξέρει τι να κάνει, όσο είναι ανθρωπίνως δυνατό βέβαια.
Είναι τόσο παράλογο να ζητάω έναν νοσηλευτή ή έστω έναν άνθρωπο με πιστοποίηση δίπλα στο μικρό;
Αφού τον έχει ανάγκη στο σχολείο, δεν είναι απόλυτα λογικό να τον εχει ανάγκη και στο σχολικό;
Θέλω τόσο πολύ να πάει σχολείο όχι μόνο ο γιος μου, αλλά όλα τα παιδιά γενικότερα, αλλά σωστά, με ασφαλεια!
ΜΑΡΙΑΝΝΑ ΓΟΥΛΗ
Δείτε το βίντεο εδώ…
Διαβάστε ακόμη…
Είμαι η Νικολέτα έχω επιληψία και περιμένω τον Σχολικό Νοσηλευτή…
