Ο Πάρης έφυγε. Αλλά, του το χρωστάμε να δικαιωθεί, κι ας μην τον γνωρίσαμε, κάποιοι, ποτέ.
του Λάζαρου Σαραφίδη – Πατέρας και Ακτιβιστής για τα Δικαιώματα των παιδιών της Ειδικής Αγωγής
Ο εικοσάχρονος Πάρης είναι νεκρός…
Ξυλοδαρμός και κακώσεις κρανίου….
Που;
Στο ίδρυμα που υποτίθεται ότι θα τον προστάτευε και θα τον φρόντιζε αλλά τελικά ήταν αυτό που του πήρε με τόσο βίαιο τρόπο την ζωή….
Αλλά δεν είναι μόνο αυτό.
Δυστυχώς, με λύπη μου, επιβεβαιώθηκε για ακόμη μια φορά ότι τα παιδιά με αναπηρία είναι τα παιδιά ενός κατώτερου Θεού, που όλοι “ασελγούν” επάνω τους και ποτέ δεν βρίσκουν δικαίωση.
Ούτε νεκρά !
Ας ξεκινήσουμε την ιστορία και δείτε όλοι, πόσες φορές τον σκότωσαν σε μια εβδομάδα.
Ξυλοδαρμός του Πάρη και μεταφορά στο νοσοκομείο… καμία ανακοίνωση.
Διαδικασία εξιτηρίου του ασθενούς και εκείνη την στιγμή ο Πάρης φεύγει από την ζωή.
Αυτά διαβάσαμε στα πρώτα ρεπορτάζ.
Στη συνέχεια διαβάσαμε ακόμη περισσότερα και ακόμη πιο θλιβερά πράγματα.
Επικοινωνιακός οργασμός των υπεύθυνων για το πώς θα πετάξουν το μπαλάκι, που στην προκειμένη περίπτωση είναι η ζωή του Πάρη που χάθηκε.
Και άλλοι, πώς θα την εκμεταλλευτούν για να χτίσουν το πολιτικό τους προφίλ, σαν πολιτικοί με “ευαισθησία”, για τον θάνατο του 20χρονου ΑμεΑ.
Διαβάστε | Θάνατος περιθαλπόμενου σε Κέντρο Αποκατάστασης Παιδιών με Αναπηρία
Θάνατος περιθαλπόμενου σε Κέντρο Αποκατάστασης Παιδιών με Αναπηρία
Θα σας πω τις σκέψεις και τα ερωτήματα από την δική μου οπτική. Όλα αυτά που δεν σας είπαν ή, απλά, σας απέκρυψαν για να μην μάθετε τις ευθύνες που τους βαραίνουν, όλους!
Ξεκινάμε με το ίδρυμα “Άγιος Δημήτριος”.
Πώς ζουν αυτά τα παιδιά κα διευθύντρια, στο ίδρυμα που διευθύνετε;
Τί ακριβώς έχετε κάνει για τις τραγικές ελλείψεις σε εξειδικευμένο προσωπικό, όπως καταγγέλλει ο σύλλογος γονέων των παιδιών αυτών;
Μήπως θα έπρεπε να ήσασταν έξω από το γραφείο του εισαγγελέα να του τονίσετε ότι πρέπει να ψάξει τα πάντα και να στείλει σε προανάκριση όλους τους υπαλλήλους του ιδρύματος;
Ποιος τελικά χτύπησε τον Πάρη σε τέτοιο βαθμό;
Ήταν άλλος τρόφιμος ή κάποιος άλλος που δεν γνωρίζουμε;
Δεν θεωρείτε ότι η αλήθεια θα έβγαινε πιο εύκολαμπροστά σε έναν ανακριτή παρά σε μια Ε.Δ.Ε (Ένορκη Διοικητική Εξέταση);
Απαντήσεις υπάρχουν;
Ίδρυμα: «………..» σιωπή!
Συνεχίζουμε με το Υπουργείο Υγείας.
Ο φορέας που χρηματοδοτεί και εποπτεύει αυτά τα ιδρύματα.
Έχουμε τον ξυλοδαρμό μέχρι θανάτου του ΑμεΑ και δεν έχει στείλει αρμόδια σώματα του υπουργείου να κάνουν το ίδρυμα φύλλο και φτερό;
Τί φοβάστε και δεν το κάνετε;
Υπουργείο: «………..» σιωπή!
Προχωράμε στο Νοσοκομείο.
Ένα ΑμεΑ μετά από ξυλοδαρμό διακομίστηκε στο νοσοκομείο…
Και επειδή γνωρίζω ότι για να γίνουν απεικονιστικές εξετάσεις σε άτομα με ψυχικές αναπηρίες πρέπει να υπάρχει συνεργασία αναισθησιολόγου…ρωτώ:
Ήρθε ο Πάρης χτυπημένος στο κεφάλι. Του κάνατε εξετάσεις;
Οι γιατροί σας θεώρησαν μεγάλο μπελά, να μπει το νοσοκομείο σε μια τέτοια διαδικασία για ένα ΑμεΑ;
Ετοιμάζατε εξιτήριο και σας πέθανε μπροστά στα μάτια σας;
Έπρεπε να δούμε το πόρισμα του νεκροτομείου για να διαπιστωθεί ότι έχει κρανιοεγκεφαλικές κακώσεις!!!
Κανείς δεν σκέφτηκε να γίνει μια αξονική στον Πάρη, μήπως και του σώζατε την ζωή;
Έχουν ευθύνη οι γιατρόι του νοσοκομείου, για όλο αυτό;
Θα τα ερευνήσει κανείς ή θα περάσουν στα ψιλά γράμματα κι ούτε γάτα ούτε ζημιά;
Τον επόμενο τραυματισμό ενός ΑμεΑ , πώς θα τον αντιμετωπίσετε;… Με τον ίδιο τρόπο;
Άραγε, ο υπουργός υγείας, σας πήρε κάποιο τηλέφωνο, ενδιαφέρθηκε να μάθει το τί γίνεται στα νοσοκομεία της χώρας;
Σε αυτην την τελευτταία ερώτηση, μην μου απαντήσετε, δεν χρειάζεται. Ξέρω.
Νοσοκομείο: «……….» σιωπή!
Για το τέλος, θα αναφερθώ στους πολιτικούς.
Θα απευθυνθώ στην πολύ συμπαθή υφυπουργό εργασίας κα Μιχαηλίδου που κατέθεσε μηνυτήρια αναφορά στον εισαγγελέα για την διερεύνηση του περιστατικού.
«Κύρια Υφυπουργέ, όταν κάποιος είναι σε μια τέτοια θέση, οι πολίτες που υπηρετεί περιμένουν από αυτόν άλλα πράγματα, πιο δραστικά και όχι αυτά που μπορούν να κάνουν οι ίδιοι και μάλιστα χωρίς να χρειάζεται ούτε καν παράβολο.
Δεν θέλω από εσάς μηνυτήριες αναφορές και διαμοιρασμούς στα site, για να χτιστεί το πολιτικό προφίλ.
Εγώ θέλω να πάρετε τηλέφωνο τον ίδιο τον εισαγγελέα και να του ζητήσετε δικαιοσύνη για την μνήμη του παιδιού…
Και ας μην το μάθει κανένας μας!
Πολιτικοί: «……….» σιωπή!
Και κάτι ακόμα στο κλείσιμο της σκέψης μου…
Το ξέρω ότι θα στεναχωρήσω γονείς, αλλά δεν μπορώ να μην το πω και εκτός αυτού, ποτέ δεν ήμουν αρεστός σε πολλούς και ούτε με ενδιαφέρει να γίνω.
Διάβασα την ανακοίνωση του Συλλόγου Γονέων και Κηδεμόνων του ιδρύματος, μετά τον θάνατο του παιδιού.
Το μόνο που θα πω είναι ότι έχω βγάλει πολύ σκληρότερες ανακοινώσεις, απλά και μόνο επειδή έχει αργήσει ο ΕΟΠΥΥ να πληρώσει τις λογοθεραπείες.
Όταν φτάνουμε στο θάνατο το λιγότερο που πρέπει να μας ενδιαφέρει είναι να κρατήσουμε τα προσχήματα.
Ο Πάρης έφυγε.
Αλλά, του το χρωστάμε να δικαιωθεί, κι ας μην τον γνωρίσαμε, κάποιοι, ποτέ.
#όχι_άλλη_σιωπή
Γράφει: ο Λάζαρος Σαραφίδης – Πατέρας και Ακτιβιστής για τα Δικαιώματα των παιδιών της Ειδικής Αγωγής
