ΕΠΙΚΑΙΡΟΤΗΤΑ

Όλοι μπορούν να τρέξουν και κάποιοι ανάπηροι αποκλείονται… Γιατί;

Η Κατερίνα Σαράντη, η αθλήτρια Παρατριάθλου που πρόσφατα κατέκτησε το  χάλκινο μετάλλιο στο Παγκόσμιο Κύπελο στην Αλάνια της Τουρκίας, καταγγέλλει  ότι αποκλείονται ανάπηροι αθλητές από τον επερχόμενο Κλασσικό Μαραθώνιο της Αθήνας.

Ο Αυθεντικός Μαραθώνιος της Αθήνας επιτρέπει μόνο τη συμμετοχή ανάπηρων με συνοδεία και αυτή η «λογική» όπως αναφέρει η Κατερίνα Σαράντη την προσβάλει ως ανάπηρη αλλά και ως γυναίκα, αφού ο μαραθώνιος με αμαξίδιο, είναι από τα πιο δημοφιλή και ανταγωνιστικά αθλήματα σε όλο τον κόσμο και επιτρέπεται σε πολλούς γνωστούς Μαραθωνίους όπως του Βερολίνου και της Βοστώνης.

Η ανάρτηση της αθλήτριας:

Αποκλεισμός Αναπήρων Αθλητών από το Αυθεντικό Μαραθώνιο της Αθήνας 2022.

Την τελευταία Κυριακή του Οκτώβριου, καθώς ολοκλήρωσα το Ολυμπιακό τρίαθλο στο νησί μου, τη Ρόδο (1,5χιλ κολύμπι, 40χιλ χειρήλατο, 10χιλ τρέξιμο με αγωνιστικό αμαξίδιο), ένιωσα τόση απέραντη χαρά μαζί με τους συντοπίτες μου που αυτόματα αποζημίωνε τους κόπους και την προσπάθεια μου.

Εξαντλημένη από την υπερπροσπάθεια, συγκινημένη από την εγκάρδια υποστήριξη των ανθρώπων που παρακολουθούσαν και και υπερήφανη για τη ζεστασιά των διοργανωτών, δέχομαι ένα αναπάντεχο μαντάτο στο κινητό μου.
Ένα mail από τους υπευθύνους του Αυθεντικού Μαραθώνιου της Αθήνας με το οποίο μου ανακοίνωναν της ακύρωση της συμμετοχής μου.

Δεν είναι δυνατόν να συμβαίνει, κάποιο λάθος έχει γίνει σκέφτομαι!

Πέρυσι πανηγυρίζαμε την ολοκλήρωση του Αυθεντικού Μαραθωνίου με το χειρήλατο μου. Αξίωσα λοιπόν να μάθω τι είχε συμβεί και έρχεται η επόμενη επίσημη απάντηση:

«Το ότι πέρσι κάποιοι δηλώθηκαν και εμφανίστηκαν δεν σημαίνει ότι θα κάνουμε το ίδιο και φέτος…από τη στιγμή που υπάρχουν ζητήματα ασφαλείας δεν πρόκειται να συζητηθεί ξανά».
«Η τροχαία φέτος έχει σαφή οδηγία να απομακρύνει οποιοδήποτε τροχοφόρο είναι εκτός αγώνα…».

Οι ανάπηροι αθλητές, γινόμαστε κατά τα φαινόμενα αντιληπτοί ως επικίνδυνα για τη δημόσια ασφάλεια τροχοφόρα και σε περίπτωση αξίωσης μας – του αυτονόητου – θα απομακρυνθούμε από την τροχαία.

Ο ορισμός του μισαναπηρισμού ως αιτιολόγηση του αποκλεισμού μας.
Είμαι ανάπηρη αθλήτρια και κοπιάζω κάθε μέρα, όλο το χρόνο, για να γίνομαι συνεχώς καλύτερη.

Δεν επιτρέπω σε κανέναν αρμόδιο να με συγκρίνει με τροχοφόρο και να με υποτιμά με αυτό τον βάναυσο τρόπο.

Ο Αυθεντικός Μαραθώνιος της Αθήνας επιτρέπει μονάχα τη συμμετοχή ανάπηρων με συνοδεία και αυτή η «λογική» με προσβάλει ως ανάπηρη αλλά και ως γυναίκα.

Ένα αθλητικό γεγονός, που προωθεί τις πανανθρώπινες αξίες, διαστρεβλώνει την εικόνα του ανάπηρου αθλητή, επιτρέποντας και εξυμνώντας τα καθημερινά αμαξίδια με συνοδεία.

Τα καθημερινά αμαξίδια με συνοδεία συμμετέχουν για δύο λόγους, είτε διότι το άτομο δεν διαθέτει τον κατάλληλο εξοπλισμό, είτε γιατί δεν έχει προπονηθεί για τη χρήση του αντίστοιχου αθλητικού εξοπλισμού κι απόστασης .

Αλλά σας διαβεβαιώ ότι με προπόνηση και εξοπλισμό, μπορεί να αγωνιστεί ΧΩΡΙΣ συνοδεία και χωρίς καμία δικαιολογία.

Για τις περισσότερες κινητικές βλάβες το πιστοποιημένο μέσο για αγώνες δρόμου είναι το χειρήλατο και το αγωνιστικό αμαξίδιο.

Ο Μαραθώνιος με αμαξίδιο, είναι από τα πιο δημοφιλή και ανταγωνιστικά αθλήματα σε όλο τον κόσμο, ενώ στην Ελλάδα δεν έχουμε ούτε έναν/μια αθλητή/τρια ανταγωνιστικό με βάση τα διεθνή στάνταρ.

Γιατί άραγε;

Μήπως κάποιες φορές χαϊδεύουμε πλάτες για να μην ξεβολευτούμε;
Ο προσωπικός μου στόχος είναι να ολοκληρώσω για άλλη μια χρονιά τον Αυθεντικό Μαραθώνιο με το χειρηλάτο μου.
Αν συμβεί αυτό, το 2023, με περισσότερη εμπειρία και εντατική προπόνηση, ίσως καταφέρω να ολοκληρώσω την αυθεντική διαδρομή με το αγωνιστικό μου αμαξίδιο, το πλέον αναγνωρισμένο μέσο για την ολοκλήρωση μαραθωνίου για εμάς τις/τους ανάπηρες/ους αθλητριες/ες.

Αξιώνω να δοκιμαστώ πρώτα στη χώρα μου, και ποιος ξέρει, ίσως μια μέρα, να τα καταφέρω και εκτός συνόρων.

Για να συμβεί όμως αυτό πρέπει πρώτα να υπερνικήσουμε τις αντικοινωνικές συμπεριφορές, τις προκαταλήψεις και τον μισαναπηρισμό.

Κατερίνα Σαράντη,
Αθλήτρια Παρατρίαθλου

 Η ανάρτηση της εδώ…

Το σχόλιο του Άρη Μαυρόπουλου, ενός προπονητή µε µεγάλη εµπειρία στον αθλητισµό ανθρώπων µε αναπηρία:

Γιατί τα πάντα να είναι τόσο περίπλοκα;
Γιατί να μη μπορούμε να χαρούμε τη συμμετοχή στο σημαντικότερο δρομικό γεγονός της χώρας;
Γιατί μόνο στον δικό μας Μαραθώνιο τίθεται θέμα ασφάλειας, ενώ επανειλημμένα έχουμε συμμετάσχει δίχως πρόβλημα;
Γιατί δε μπορούμε να ακολουθήσουμε το παράδειγμα της Βοστώνης και του Βερολίνου και άλλων σπουδαίων διοργανώσεων;
Γιατί τα χειρήλατα και τα αγωνιστικά αμαξίδια να χαρακτηρίζονται ως επικίνδυνα τροχοφόρα;
Γιατί να απειλούμαστε με την αστυνομία;
Γιατί πρέπει πάντα να παλεύουμε για το αυτονόητο;

Η διάκριση αυτή απέναντι στους ανάπηρους αθλητές αντιβαίνει σε κάθε συμπεριληπτική λογική αλλά και στις σύγχρονες και διεθνώς εφαρμοσμένες πολιτικές όσον αφορά τους Μαραθωνίους και είναι ένα ζήτημα που πρέπει να επιλυθεί άμεσα.

 

Αφήστε μια απάντηση

Η ηλ. διεύθυνση σας δεν δημοσιεύεται. Τα υποχρεωτικά πεδία σημειώνονται με *