ΕΠΙΚΑΙΡΟΤΗΤΑ

Οι ζωές των αναπήρων μετράνε: Αναρτήσεις για την δολοφονία 42χρονης γυναίκας με αναπηρία από τον πατέρα της

Μετά από την δολοφονία 42χρονης γυναίκας με αναπηρία από τον πατέρα της στη Θεσσαλονίκη, από ανάπηρους ακτιβιστές για άλλη μια φορά ακούγεται το σύνθημα  «Οι ζωές των αναπήρων μετράνε» και μέσα από τις αναρτήσεις τους αναδεικνύεται ο μισαναπηρικός χαρακτήρας αυτής της γυναικοκτονίας.

Ανάρτηση των Cool Crips

Δεν την σκότωσε γιατί την αγαπούσε. Ούτε για το καλό της. Ούτε επειδή την πονούσε.
Δυστυχώς έχουμε να σας πούμε ότι αυτός ο πατέρας σκότωσε την κόρη του επειδή νομίζει ότι η ζωή της έχασε την αξία της όταν διαγνώστηκε με σκλήρυνση, όταν σταμάτησε να περπατάει. Δε μπορούσε πια να «ορθοποδήσει», να μείνει «όρθια» παρά τις δυσκολίες.
Δεν έχουμε άλλα λόγια. Μια συνανάπηρη μας δολοφονήθηκε γιατί όπως φαίνεται οι ζωές μας δεν μετράνε το ίδιο. Δεν είμαστε ίσοι. Και αν δεν μας πιστεύετε, ψάξτε και θα βρείτε κάτω από δημοσιεύσεις της είδησης τα σχόλια που θα γράφουν «την έσωσε».
Οι ζωές των αναπήρων μετράνε!

Ανάρτηση από τις Ανάπηρες Φωνές

Μια συνανάπηρη γυναίκα στη Θεσσαλονίκη δολοφονήθηκε απ’ τον πατέρα της, ο οποίος, ως άλλος ένας άντρας, έκρινε πως η ζωή της του ανήκει, πως η ζωή της δεν είναι άξια επειδή είναι ανάπηρη.
Τα διάφορα ειδησεογραφικά sites γράφουν για το πόση όρεξη για ζωή είχε η δολοφονημένη γυναίκα, πως έβγαινε έξω. Ότι δηλαδή «εντάξει μωρέ, δεν έπρεπε και να πεθάνει ΕΦΟΣΟΝ έβγαινε έξω».
Ο οίκτος ποτέ δεν είναι αθώος.
Ο οίκτος ποτέ δεν μένει εκεί κι έχει πάντοτε προεκτάσεις βίας που φτάνουν ως τη δολοφονία, ατομική ή και μαζική.
Άλλο ένα ανάπηρο άτομο δολοφονημένο.
Άλλη μια δολοφονημένη γυναίκα, ανάπηρη.
Η ζωή μας μετράει ή μόνο με όρους;
Ποιο είναι σε θέση να ορίζει αν η ζωή μας μετράει;;;
Έχουμε μέσα μας μόνο θλίψη και οργή, πάρα πολλή ΟΡΓΗ.
Θα θέλαμε να έχουν όλα οργή.
-needle

Ανάρτηση από τον Αντώνη Ρέλλα

Ο αριθμός και η συχνότητα των μισαναπηρικών εγκλημάτων στη χώρα μας είναι μεγάλος.
Ελάχιστες φορές όμως βλέπουν το φως της δημοσιότητας και απασχολούν τη κοινή γνώμη.

Μερικές χρήσιμες διαπιστώσεις από σχετική έρευνα

  • Τα υψηλότερα ποσοστά βιασμών, δολοφονιών και θυματοποίησης διαπράττονται από άτομα του οικογενειακού περιβάλλοντος των αναπήρων.
  • Τα ανάπηρα άτομα είναι πιθανό να πέσουν θύματα σοβαρών βίαιων εγκλημάτων τρεις φορές περισσότερο από τα μη ανάπηρα άτομα.
  • Τα μισαναπηρικά εγκλήματα σε ποσοστά αφορούν περίπου τον ίδιο αριθμό ανάπηρων γυναικών και ανδρών.
  • Οι τυφλές γυναίκες είναι πιο πιθανό να πέσουν θύματα βίαιων εγκλημάτων.
  • Τα άτομα με νοητική βλάβη είναι πιο ευάλωτα σε επιθέσεις.
  • Τα κωφά άτομα είναι συχνά θύματα αστυνομικής αυθαιρεσίας.
  • Ο κίνδυνος για να πέσουν θύματα βίας κατά την διάρκεια της ημέρας είναι πολύ μεγαλύτερος από αυτόν για τα μη ανάπηρα άτομα.

Στα μισαναπηρικά εγκλήματα περιλαμβάνεται επίσης: λεκτική και σωματική κακοποίηση, παρενόχληση, εκφοβισμό, απειλητική συμπεριφορά, τηλεοπτική/ραδιοφωνική/διαδικτυακή υποτίμηση, απειλητικά ή προσβλητικά κείμενα και υλικές ζημίες.

Όλα τα παραπάνω είναι στοιχεία που προκύπτουν από καταγραφή των disability crimes.
ΟΧΙ στην χώρα μας όμως.
Η έκθεση αφορά την έρευνα των Nick Coleman and Wendy Sykes (2016) από τη Βρετανία στην οποία καταγράφουν περισσότερα από 56.000 μισαναπηρικά εγκλημάτα ανά έτος.
Οι ζωές των αναπήρων μετράνε;
Φωτο: το σκούτερ της Κατερίνας στην είσοδο της πολυκατοικίας.
Στη Θεσσαλονίκη δολοφονήθηκε από τον πατέρα της μια ανάπηρη γυναίκα.
Η Κατερίνα είχε πολλαπλή σκλήρυνση (MS) και δολοφονήθηκε από τον πατέρα της επειδή δεν μπορούσε να αντέξει την εξέλιξη της βλάβης της και τη ζωή της στο αμαξίδιο.