Αφορμή γι’αυτή μου την παρέμβαση είναι η γενική απεργία της 18 Φλεβάρη του ’20, όπου, γι’ ακόμα μια φορά, παρέλυσαν τα πάντα, όπως συμβαίνει, άλλωστε, κάθε φορά που οι εργατοπατέρες μας υποβάλλουν σε επαναστατική γυμναστική. Έτσι, όπως κάθε φορά, το πρώτο πράγμα που παραλύει, είναι οι δημόσιες συγκοινωνίες, λες κι ο κάθε εργαζόμενος, με τις πενιχρές αποδοχές, έχει τη δυνατότητα να μεταβαίνει στην εργασία του με ταξί.
του Θωμά Χαφή – Δημοσιογράφος ΑμεΑ
Ποιός, λοιπόν, είναι ο πρώτος που θίγεται από μιαν απεργία των δημοσίων μέσων μεταφοράς, αν δεν είναι ο φτωχός εργαζόμενος; Βέβαια κι εδώ θα θυμηθώ την ρήση πολλών πολιτικών… πορνοβοσκών, “όποιος φεύγει απ’ το μαντρί, τον τρώει ο λύκος”, σας παρακινώ να διαλέξετε μαντρί, να μπείτε μέσα. Εκεί, ο λύκος μπορεί να μην σας φάει, αλλά, σίγουρα, θα σας σφάξει ο τσοπάνης. Και, στην περίπτωσή μας, τσοπάνης είναι ο εργατοπατέρας, που πάνω στα κεφάλια σας ανέρχεται στον βουλευτικό θώκο.
Μα θα μου πείτε, προβατάκια μου ότι, αν δεν τον ψηφίσουμε, δεν θα βγει. Νομίζετε. Αν τον θέλει ο… αρχιτσέλιγκας, δηλαδή ο αρχηγός του κόμματος, θα βγει! Και ο κυρίαρχος λαός;… Εδώ γελάμε. Ο “κυρίαρχος” λαός είναι για να αποχαυνώνεται με τα πρωινάδικα, μεσημεριανάδικα και γενικώς, με όλα τα… άδικα. Είναι για να πληρώνει φόρους και να καταναλώνει, ώστε να πλουτίζουν οι πολυεθνικές. Όπως είχε πει κι ο αείμνηστος καθηγητής Βασίλης Φίλιας, “ο λαός είναι ο κονιορτός της ιστορίας”.
Έτσι είναι, φίλοι μου. Είμαστε η σκόνη της ιστορίας. Είμαστε τα ζευγάρια μάτια και αφτιά που ταΐζουν τη ματαιοδοξία τους. Αυτή τη στιγμή που σάς γράφω, παίζει κι η τηλεόραση κι ακούω κάποιον να ρωτάει: «ξέρεις τη διαφορά του φούξια απ’ το ροδί;». Όταν τέτοια φλέγοντα ερωτήματα περιμένουν απάντηση και πολλοί τηλεθεατές, μονολογώντας μπροστά στο χαζοκούτι, μουρμουράνε την απάντηση, ας μην έχουμε την αξίωση να μας σέβονται οι εθνοπατέρες μας και να μην εφαρμόζουν πάνω μας τη φορομπηχτική τους πολιτική.
Κι εμείς οι ΑμεΑ, ας μη διαμαρτυρόμαστε για την ταλαιπωρία που υφιστάμεθα, για να παραλάβουμε τη νέα αναπηρική μας ταυτότητα, για να μετακινούμαστε δωρεάν με τα τρένα και τα λεωφορεία…όποτε αυτά δεν έχουν απεργία.
Και θα φτερουγίσει η ψυχή μας μέσα στο αργό μας σώμα, αν το μοναδικό μας πρόβλημα ήταν αν είμαστε Άτομα με Ειδικές Ανάγκες ή Άτομα με Αναπηρία. Όχι, φίλοι μας “κανονικοί”.
Είμαστε Άτομα με Ειδικές Ανάγκες, προερχόμενες απ’ την αναπηρία μας.
Αυτό είναι τέτοιο ερώτημα, σαν το προηγούμενο για το φούξια και για το ροδί. Ειλικρινά εύχομαι να σας απασχολούν τέτοια ερωτήματα, γιατί, πραγματικά, έτσι δείχνετε ότι είστε ευτυχισμένοι άνθρωποι.
Διαβάστε ακόμη…
Η Άλλη Όχθη…
«Τι είναι το ΜΜμΜ;»
Γράφει: ο Θωμάς Χαφής – Δημοσιογράφος ΑμεΑ
