Η ΑΛΛΗ ΟΧΘΗ, σ’ αυτή την παρέμβαση, θ’ ασχοληθεί λίγο με τους… άλλους. Κι όταν λέω “άλλους”, εννοώ τους ανθρώπους που είναι δίπλα στα ΑμεΑ. Συνήθως είναι οι γονείς του ατόμου με αναπηρία.
του Θωμά Χαφή – Δημοσιογράφος ΑμεΑ
Τώρα θα μου πείτε ότι ο γονιός είναι υποχρεωμένος να φροντίζει τα παιδιά του. Μπα! Πόσοι είναι οι γονείς που παρατάνε τα παιδιά τους, επειδή αυτά είχαν την ατυχία να γεννηθούν με κάποια αναπηρία;
Ναι. Αυτοί οι ασυνείδητοι γονείς είναι η ισχνή μειοψηφία.
Οι περισσότεροι, που έχουν παιδιά ΑμεΑ, είναι, πραγματικά, ήρωες.
Αλλά θα ξαναθυμηθώ τη ρήση του Μπρεχτ, στον Γαλιλαίο του, «Αλίμονο στη χώρα που έχει ανάγκη από ήρωες». Και η δικιά μας χώρα έχει! Και, απέναντι στην αμεριμνησία της Πολιτείας, οι γονείς παιδιών με αναπηρία είναι ήρωες.
Ένα παιδί με αναπηρία έχει μεγάλες υλικές ανάγκες που δεν καλύπτονται από τα πενιχρά κρατικά επιδόματα αναπηρίας. Πού είναι το Κράτος, μπροστά σ’ αυτούς τους ανθρώπους; Μόνο στις εκλογές τους θυμάται; Ή όταν ορίζει πρώτο στη λίστα του ευρωψηφοδελτίου ενός κόμματος, έναν επιστήμονα που είναι ΑμεΑ;
Μπράβο στον συγκεκριμένο επιστήμονα που μπόρεσε και σπούδασε και προσφέρει τις πολύτιμες υπηρεσίες του, όντας ΑμεΑ. Αλλά πόσα στερήθηκε το άμεσο οικογενειακό του περιβάλλον για να μπορέσει να γίνει ένας χρήσιμος επιστήμονας; Και ήρθε το κόμμα και με… βρυκολακίστικη διάθεση, θέλησε και καρπώθηκε την… αναπηρική του καρέκλα!
Αυτή η περίπτωση του ΑμεΑ που κατόρθωσε κι έγινε επιστήμονας, είναι από τις ελάχιστες. Οι περισσότεροι από εμάς είμαστε στη σκοτεινή πλευρά του φεγγαριού…Και δίπλα μας οι γονείς μας, οι σύντροφοί μας ή τα παιδιά μας που… στριμώχνουν τις ζωές τους στη δική μας τη ζωή με… ειδικές ανάγκες.
Ποια η μέριμνα της Πολιτείας;
Να πάρει έναν από μάς που πρόκοψε κι έγινε επιστήμονας, με θυσίες δικές του και της οικογένειάς του και να τον κάνει σημαία! Άντε. Τώρα που σιγά-σιγά φεύγουμε από τα… χολεριασμένα νύχια του κορονοϊού, ας επιστρέψουμε στη… γλυκιά μας ρουτίνα.
Εδώ, από την ΑΛΛΗ ΟΧΘΗ, προτείνουμε στη διεύθυνση του nevronas.gr να ποστάρει στο site ρεπορτάζ και εικόνες από τα προηγμένα κράτη και τις ζωές των ΑμεΑ στις χώρες αυτές. Έτσι, να κλάψουμε με μαύρο δάκρυ για το χάλι που επικρατεί στη χώρα μας. Και να πούμε άλλο ένα μεγάλο ευχαριστώ σ’ αυτούς που μάς προσέχουν. Σ’ αυτούς που οι πολιτικοί μας τους θυμούνται μόνο από τα προεκλογικά μπαλκόνια.
Έλεος!
Ας επιφορτιστεί το Κράτος με την υλική μας μέριμνα κι ας αφήσει τους ανθρώπους μας να μας χαϊδεύουν, να μας γλυκοφιλούν και να μας σιγοτραγουδάνε, απερίσπαστοι από το πώς θα μας ταΐσουν αύριο. Τούς ευχαριστούμε!
Γράφει: ο Θωμάς Χαφής – Δημοσιογράφος ΑμεΑ