Η Τέχνη οφείλει να είναι Προσβάσιμη σε Όλους!

Στο πλαίσιο της παρουσίας του nevronas.gr στο 2ο ΚΥΜΑ Festival στην Ανωτάτη Σχολή Καλών Τεχνών ήρθαμε σε επαφή με μια εκ των πρωταγωνιστριών της παράστασης και μέλος της ομάδας VSA (Very Special Arts) Hellas που παρουσίασαν την παράσταση «Mazive», την κα Μυρτώ Μουζάκη.

Ζητήσαμε από την κυρία Μουζάκη να μας μεταφέρει τις εμπειρίες της από την ομάδα, αλλά και την πρώτη επαφή της με αυτήν…

της Μυρτώς Μουζάκη – Ειδική Παιδαγώγός και Επαγγελματίας Χορεύτρια

«Μου άλλαξε τη Zωή και με βοήθησε να μπω σε έναν μαγικό Κόσμο. Η Τέχνη οφείλει να είναι Προσβάσιμη για Όλους»

Καμιά φορά αναρωτιέμαι πώς συμβαίνουν μερικά πράγματα, πώς ακολουθούμε δρόμους, πώς βρίσκονται μπροστά μας, πώς παίρνουμε αποφάσεις που ποτέ δεν κάτσαμε να σκεφτούμε σοβαρά με επιχειρήματα και λογική. Και πώς θα μπορούσε άλλωστε;

Ήμουν 19 ετών ακόμη όταν θέλησα, χωρίς να ξέρω τι με ώθησε σε αυτό, να σπουδάσω Σύμβουλος Ψυχικής Υγείας. Αμέσως μετά με κέρδισε ο χορός. Νέες σπουδές και όνειρα.

Μια μέρα βρέθηκα στην ομάδα του VSA (Very Special Arts Hellas – Ελληνική Εταιρεία Καλλιτεχνικών Προγραμμάτων Ατόμων με Ειδικές Ανάγκες). Μια μικτή ομάδα χορού που η συμμετοχή μου σε αυτή μου αποκάλυψε μια τόσο πλούσια εμπειρία με πολλά ανεξερεύνητα συναισθήματα.

Η ομάδα του VSA απαρτίζεται από τον βασικό πυρήνα, άτομα με κινητική ή και νοητική αναπηρία και από εθελοντές χορευτές. Η συνεργασία και η επικοινωνία εδώ, δεν μπορεί να είναι τυπική, τα στερεότυπα δεν λειτουργούν.

Εδώ τα πλαίσια είναι απλά συνύπαρξη. Ένας συνεχής αγώνας σχέσεων με ανθρώπους τόσο διαφορετικών δυνατοτήτων που κάποιοι μπορεί να τα βλέπουν σαν περιορισμούς. Όλο αυτό με ώθησε να συνεχίσω τις σπουδές μου στην ειδική αγωγή, με σκοπό να μάθω, να μπορέσω να επικοινωνήσω ειλικρινά και να προσφέρω.

Ξαφνικά όλα ταίριαξαν μεταξύ τους. Οι σπουδές στην ψυχολογία, ο χορός, η ειδική αγωγή. Η εμπειρία μου, από αυτά τα 4 χρόνια σε μικτές ομάδες, μου έδειξε ότι όταν περάσεις το στάδιο της εξοικείωσης και τελικά αφεθείς, τότε ανακαλύπτεις μια πραγματικότητα αρκετά διαφορετική απ’ αυτήν που μπορεί να έχεις φανταστεί.

Ένας άνθρωπος με Σύνδρομο Ντάουν (Down Syndrome), με Σπαστικότητα, Εγκεφαλική Παράλυση, Αυτισμό, πρέπει να βρει κίνητρο για την κάθε μικρή του κίνηση…

Μπορεί να λέμε συχνά για την τεράστια και εντυπωσιακή τους θέληση και δύναμη, ωστόσο δεν είναι εύκολο να λειτουργήσει πάντα. Το ότι πρέπει κάποιον να τον εμπνεύσεις και να του ερεθίσεις τη φαντασία για να δημιουργήσει, είναι κάτι κοινό για όλους. Μα όταν αυτό συμβαίνει με αυτούς τους ανθρώπους, και ξεκλειδώνουν αυτή τη δύναμη, να κινηθούν, να συνεργαστούν, να χαθούν στην έμπνευση και να μετεωρηθούν, είναι μια υπέρβαση τόσο έντονα αντιληπτή που δεν μπορεί να μη σε συνεπάρει και να μη νιώσεις την ευτυχία της στιγμής. Η δουλειά που γίνεται μαζί τους δεν στερείται τίποτα το φυσιολογικό και το ανθρώπινο.

Υπάρχει μία μόνο ουσιαστική διαφορά. Το πόσο έντονα και πλούσια είναι τα συναισθήματα που αναδύονται σ’ αυτές τις ομάδες.

Από την εμπειρία μου στον χώρο του Χορού και του Σωματικού Θεάτρου, έχω ένα αρκετά διευρυμένο ασκησιολόγιο που κατά περίπτωση προσαρμόζεται στις συνολικές δυνατότητες της ομάδας αλλά και μεμονωμένα για το κάθε άτομο και τις ανάγκες του. Δίνονται πάντοτε κατευθυντήριες οδηγίες και βρίσκουμε παραλλαγές αναλόγως πού απευθυνόμαστε. Ποτέ η άσκηση δεν παραμένει αυτή καθ’αυτή. Γίνονται αλλαγές στην πράξη που βγαίνουν αβίαστα, είτε από τους συντονιστές είτε από τα άτομα που εκτελούν την άσκηση.

Όλη αυτή η διαδικασία, του να χτίσεις αυτή την ιδιαίτερη συνθήκη της ομάδας με ανθρώπους τόσο διαφορετικών δυνατοτήτων, απαιτεί σαφώς εμπειρία και τεχνική, μα περισσότερο προϋποθέτει διάθεση να σχετιστείς μαζί τους και να συνυπάρξεις. Μετά η όλη διαδικασία είναι τόσο πλούσια και όμορφη.

Για αυτές τις στιγμές κάνουμε το ταξίδι…

Για αυτό το ταξίδι φτιάχνουμε τις στιγμές!