Πριν λίγες ημέρες μετέβην στην Κρακοβία (Πολωνία), με σκοπό την επίσκεψή μου στο στρατόπεδο συγκέντρωσης ανθρωπίνων ψυχών του Άουσβιτς. Το μέρος όπου η κτηνωδία φόρεσε τον μανδύα του κυρίαρχου, εκεί που ο ανθρώπινος οίκτος έγινε εμπαιγμός και μετετράπη σε βαρβαρότητα. Το μέρος όπου αν υπάρχει Θεός, θα ήθελε κι ο ίδιος να μην το θυμάται…
του Νικόλα Τζαβάρα – Δημοσιογράφος
Πρόσφατα γίναμε δέκτες του περιστατικού με τους νεαρούς (μέλη ακροδεξιάς οργάνωσης νεοναζί), οι οποίοι επιτέθηκαν σε μαθητές σε σχολείο που τελούσε υπό κατάληψη, στην Σταυρούπολη Θεσσαλονίκης. Οι νεαροί βρέθηκαν να έχουν στην κατοχή τους φονικά όπλα, όπως σιδερογροθιές, μαχαίρια κλπ.
Οι επιθέσεις στο 1ο και 2ο ΕΠΑΛ Σταυρούπολης, έφεραν ξανά στο προσκήνιο γνωστή ακροδεξιά παράταξη, που επιχειρεί ακόμα μια φορά να βρει πρόσφορο έδαφος σε σχολικές μονάδες. Κοινώς, ψάχνει ευκαιρίες να παρεισφρήσει στην κοινωνία, με κάθε τρόπο, και να μολύνει σαν πανδημία τις συνειδήσεις του λαού.
Αυτό είναι το αποτέλεσμα των σύγχρονων κοινωνιών, το οποίο ξεκινάει από το σχολείο με ένα σαθρό εκπαιδευτικό σύστημα, το οποίο δεν δίνει κίνητρο μάθησης στους μαθητές, ακυρώνει την ποιότητα παροχής εκπαίδευσης σε υλικοτεχνικό εξοπλισμό, αποδυναμώνει την εκπαιδευτική οντότητα των εκπαιδευτικών και προωθεί την ιδιωτική εκπαίδευση. Κοινώς, οι έχοντες και κατέχοντες δρέπουν τα οφέλη της και ο απλός λαός στον καιάδα των φιλοδοξιών και της εξέλιξης. Μια εξορθολογισμένη καπιταλιστική πολιτική, με συστηματική εξόντωση των λαϊκών μαζών.
Εργαλειοποίηση των φτωχών, κατάταξη σε χειρωνακτικές εργασίες που θα υπηρετούν τους πλουσίους που θα κατέχουν κραταιές θέσεις και θα τους κυβερνούν. Δυστυχώς, αυτό το φαινόμενο είναι παγκόσμιο.
Οι γονείς έχουν τον σημαντικότερο ρόλο στην ανάπτυξη των παιδιών…
Αν όχι η γενεσιουργός αιτία, τότε σίγουρα «πρωταγωνιστική» είναι η θέση των γονέων και η συναισθηματική τροφοδότηση στα παιδιά τους. Η προετοιμασία πριν βγουν να αγωνιστούν στον στίβο της ζωής και δώσουν τη μεγάλη τους μάχη. Φαίνεται πως οι σύγχρονοι γονείς εναρμονίζονται με το ρεύμα της κοινωνίας κι έχουν αποσπασμένη την προσοχή τους στην ψηφιακή τεχνολογία, με τις οθόνες, τα gadgets, τα μέσα δικτύωσης κι όλα αυτά τα διασπαστικά εργαλεία που αποδυναμώνουν τον ανθρώπινο εγκέφαλο και στερούν από το παιδί τα βασικά που δεν κοστίζουν και δεν είναι υλικά. Όλα αυτά έχουν σαν αποτέλεσμα την επιδείνωση των ψυχιατρικών νόσων, των μαθησιακών δυσκολιών, αλλά και των αναπηριών.
Σύμφωνα με το άρθρο του ψυχιάτρου Λουίς Ρόχας Μάρκος, οι έρευνες των τελευταίων 15 χρόνων έχουν δείξει ένα πολύ ανησυχητικό φαινόμενο που σχετίζεται με τη ραγδαία αύξηση της παιδικής ψυχασθένειας, η οποία έχει φτάσει στις αναλογίες επιδημίας κι η οποία αναφέρει ότι:
- 1 στα 5 παιδιά παρουσιάζει προβλήματα ψυχικής υγείας.
- Παρατηρήθηκε αύξηση 43% στη Δ.Ε.Π.Υ. (Διαταραχή Ελλειμματικής Προσοχής και Υπερκινητικότητας).
- Παρατηρήθηκε αύξηση 37% στην εφηβική κατάθλιψη.
- Παρατηρήθηκε αύξηση 200% στον αριθμό των παιδικών (μεταξύ 10 και 14 ετών) αυτοκτονιών.
Φαινόμενα ενδοοικογενειακής βίας, εντάσεων μεταξύ των ζευγαριών, διαζύγια με ακραίες καταστάσεις μεταξύ των γονέων που ενοχοποιούν και πληγώνουν το παιδί.
Αλλά κι από την άλλη μεριά οι επιτρεπτικοί γονείς, χωρίς μέτρο και όρια προς τα παιδιά τους γίνονται επιεικείς μαζί τους και τα αφήνουν να βυθίζονται σε μία επίπλαστη πραγματικότητα, νομίζοντας ότι «εκείνα κυβερνούν τον κόσμο κι εκείνα θέτουν τους κανόνες».
Η συνειδητοποίηση της πραγματικότητας τα οδηγεί σε αντιδράσεις, όπως αυτοκτονίες, προσηλυτισμούς σε αγέλες ακραίων πεποιθήσεων, δολοφονικές συμμορίες, χρήση ναρκωτικών ουσιών και παραβατικότητα.
Τα σημερινά παιδιά βρίσκονται σε υπερδιέγερση, καθώς και η κοινωνία είναι επιθετική μαζί τους. Είναι άδικη. Τους απομακρύνει από το δικαίωμα της ελευθερίας, της αλήθειας, της δικαιοσύνης και των ίσων ευκαιριών. Τα δωροδοκεί με υλικά δώρα, αλλά τους στερεί τα βασικά αγαθά για μια υγιή παιδική-εφηβική ηλικία, εκεί όπου χτίζονται οι χαρακτήρες και οι προσωπικότητες. Το σύστημα είναι έτσι διαμορφωμένο και σχεδιασμένο που διαμορφώνει τρομοκρατημένες γενιές, στερημένων συναισθηματικά παιδιών, «ποτίζοντάς» τα με ανασφάλεια, κόμπλεξ κατωτερότητας, έλλειψη κριτικής σκέψης, υποδούλωση και πλήρη υποταγή στον δυνατότερο.
Η εκπαίδευση, κάθε χώρας, θα έπρεπε να ξεκινάει από το Άουσβιτς…
Αν θέλουμε να αφήσουμε ένα λιθαράκι ανθρωπιάς, μια παρακαταθήκη στις επόμενες γενιές, τότε θα πρέπει να αντισταθούμε στο κατεστημένο κι όλο αυτό το ρεύμα που μας οδηγεί στην καταστροφή και στην παρακμή.
Τότε θα πρέπει να εφαρμόσουμε προηγμένα εκπαιδευτικά συστήματα που είναι βασισμένα πάνω στην συναισθηματική αγωγή και την ψυχική υγεία των παιδιών, αλλά και την επιμόρφωση, την συμβουλευτική και την ψυχολογική αποφόρτιση των γονέων.
Θα πρέπει να διεκδικήσουμε την μείωση του ωραρίου εργασίας και την προώθηση ποιοτικών ωρών -της οικογένειας- με δημιουργικές δραστηριότητες που έχουν χαθεί με την πάροδο των χρόνων.
Οι γονείς θα πρέπει να έχουν την αμέριστη συμπαράσταση και την κρατική υποστήριξη, ώστε να βρίσκονται περισσότερες ώρες με τα παιδιά τους, στο σπίτι, και να είναι οι πιο σημαντικοί παράγοντες για τη διαμόρφωση μιας κοινωνίας που θα σέβεται το ανθρώπινο είδος με τις όποιες ιδιαιτερότητες παρουσιάζει.
Για να εξαλειφθούν τα φαινόμενα βίας, φασισμού, ρατσισμού, μισαλλοδοξίας.
Κυρίως, όμως, να μην εκθρέψουμε ένα σύγχρονο Αδόλφο Χίτλερ που θα προάγει έναν 3ο Παγκόσμιο πόλεμο που θα είναι ολέθριος για την ανθρωπότητα. Η εκπαίδευση, κάθε χώρας, θα έπρεπε να ξεκινάει από το Άουσβιτς, από το Νταχάου και τα άλλα στρατόπεδα της απόλυτης ντροπής της ανθρωπότητας.
Γράφει: Νικόλας Τζαβάρας – Δημοσιογράφος
