Πόσες φορές πρέπει να εξεταστεί ένα άτομο με πιστοποιημένη εκ γενετής αναπηρία, για να κριθεί ακατάλληλο για στράτευση; (ακόμα και για την πιθανότητα, ή όχι, βελτίωσης ή ίασης της πάθησης). Ένα θέμα καθαρά πολιτικό χωρίς κομματικό πρόσημο.
Σε συνέχεια του άρθρου της Κας Κατερίνας Παριανού (μητέρα του Ιάσονα ετών 19) σχετικά με την επαναλαμβανόμενη, δυσλειτουργική και ψυχοφθόρα διαδικασία απαλλαγής από την στράτευση για ΑμεΑ – Η Απαλλαγή από το Στρατό για έναν Αυτιστικό και η Γραφειοκρατία, παραθέτουμε την έκβαση της «μικρής περιπέτειάς τους», όπως την περιγράφει η ίδια η Κα Παριανού.
της Κατερίνας Παριανού – #proud_autism_mom
Πρώτα απ’ όλα πρέπει να αναφέρω ότι όποτε είχα κάποια τηλεφωνική επικοινωνία για πληροφορίες ή ακόμα και κατ΄ ιδίαν συναλλαγή με ανθρώπους σχετικούς με το θέμα_ Στρατολογία, Φρουραρχείο Αθηνών, Στρατιωτικό Νοσοκομείο_ οι εντυπώσεις ήταν οι καλύτερες. Εξυπηρετικοί , κατατοπιστικοί , ευγενικοί. Δεν ένοιωσα άβολα σε καμία περίπτωση και για κανέναν λόγο.
Στο θέμα μας…
Πήγαμε στο Στρατιωτικό Νοσοκομείο χωρίς να υπάρχει προγραμματισμένο ραντεβού και 20 ημέρες εκτός της προθεσμίας που μας είχε δοθεί. Η εξυπηρέτηση ήταν άμεση και, προς μεγάλη μου έκπληξη, μας πλησίασε ένα αξιωματούχος γιατρός και μας ρώτησε εάν ταλαιπωρηθήκαμε με την διαδικασία και πώς ήταν εμπειρία μας.
Αυτό που κατάλαβα, από τη συζήτηση που είχαμε, ήταν ότι συμφωνεί με το σκεπτικό να υπάρχει ένα κριτήριο εξαίρεσης από την πρωτοβάθμια διαδικασία (φρουραρχείο – Στρατολογία), για κάποια περιστατικά με πιστοποιημένες αναπηρίες εκ γενετής ή επίκτητες (που δεν υπάρχει όμως περίπτωση ίασης).
Επίσης επισήμανε πόσο σημαντικό είναι για για τη λύση του προβλήματος η δημοσιοποίηση του θέματος από τους γονείς .
Η αλήθεια είναι ότι η τακτική αυτή επικρατεί χρόνια. Όμως στην εποχή μας υπάρχουν τα διαδικτυακά μέσα διασταύρωσης πληροφοριών των υπηρεσιών, ώστε η ενημέρωση να γίνεται χωρίς γραφειοκρατικές διαδικασίες που ταλαιπωρούν και αγχώνουν τα άτομα με αναπηρία και τις οικογένειές τους.
Θέλω να πιστεύω ότι και μετά την επερώτηση που έγινε στη βουλή, για αυτό το θέμα, στις 18/3/2019, από τον Ανεξάρτητο Βουλευτή κ. Γιώργο Αμυρά, θα ξεκινήσει σιγά – σιγά η επίλυση του προβλήματος, ώστε οι επόμενες οικογένειες να απαλλαγούν απ’ αυτήν την ψυχοφθόρα, χρονοβόρα και καθ’όλα δυσλειτουργική διαδικασία.
Σαφώς αυτά τα θέματα δεν έχουν κομματικό πρόσημο αλλά αμιγώς «πολιτικό», αφού αφορά εξ ολοκλήρου θέματα πολιτειακά…!
Ακολουθεί η Κοινοβουλευτική Ερώτηση που κατέθεσε ο ανεξάρτητος βουλευτής Γιώργος Αμυράς ζητώντας από τα εμπλεκόμενα υπουργεία Εθνικής Άμυνας, Εργασίας, Κοινωνικής Ασφάλισης και Κοινωνικής Αλληλεγγύης και Διοικητικής Ανασυγκρότησης να πράξουν το αυτονόητο και να διασυνδέσουν τις στρατολογικές υπηρεσίες με τα κέντρα πιστοποίησης αναπηρίας, ώστε να μη χρειάζεται η φυσική παρουσία των βαριά αναπήρων που υποχρεώνει τους ίδιους και τις οικογένειές τους να υφίστανται όλο το ψυχολογικό και οικονομικό βάρος των διαδικασιών αυτών.
Αθήνα 18.03.2019
ΕΡΩΤΗΣΗ ΠΡΟΣ ΤΟΥΣ ΥΠΟΥΡΓΟΥΣ
1. ΕΘΝΙΚΗΣ ΑΜΥΝΑΣ
2. ΕΡΓΑΣΙΑΣ, ΚΟΙΝΩΝΙΚΗΣ ΑΣΦΑΛΙΣΗΣ ΚΑΙ ΚΟΙΝΩΝΙΚΗΣ ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗΣ
3. ΔΙΟΙΚΗΤΙΚΗΣ ΑΝΑΣΥΓΚΡΟΤΗΣΗΣ
ΘΕΜΑ: Η βάσανος των βαριά αναπήρων καλούμενων προς στράτευση
Στο πλαίσιο της ειδικής μέριμνας που επιφυλάσσει το Σύνταγμα για τις ευπαθείς κοινωνικές ομάδες και ιδιαίτερα για τα άτομα με αναπηρία (ΑμεΑ) και σε συνδυασμό με την υποχρεωτική στράτευση των αρρένων, ορθώς έχει προβλεφθεί από τον νομοθέτη η κλίμακα σωματικής ικανότητας (τα λεγόμενα «Ι» του στρατού) προκειμένου να καθορίζεται η κατάσταση υγείας των οπλιτών και κατ’ επέκταση η ικανότητα τους να υπηρετήσουν τη στρατιωτική τους θητεία ή όχι και με ποια καθήκοντα και περιορισμούς.
Προκειμένου δε να διαπιστωθεί η σωματική αυτή ικανότητα και να κατηγοριοποιηθεί στην στρατολογική κλίμακα των «Ι», οι καλούμενοι από τα μητρώα αρρένων στρατευόμενοι υποχρεούνται να εξετάζονται από το στρατιωτικό ιατρικό προσωπικό κατά την κατάταξή τους ή πριν από αυτή στο τοπικά αρμόδιο Φρουραρχείο ή από το τοπικό συμβούλιο του άρ. 37, παρ. 1 (β) του Ν. 3421/2005. Σε κάθε μια από αυτές τις περιπτώσεις απαιτείται ιατρική εξέταση των στρατευόμενων και υποβολή εγγράφων που πιστοποιούν την πάθησή τους, προκειμένου να σχηματισθεί τελική κρίση σχετικά με την ικανότητα στράτευσης.
Ωστόσο, παρά το γεγονός ότι η περιγραφόμενη διαδικασία είναι απαραίτητη όσον αφορά σε περιπτώσεις ελαφρών παθήσεων, προβλήματα ανακύπτουν σε πολύ σοβαρές παθήσεις με υψηλό ποσοστό αναπηρίας, οι οποίες ταυτοχρόνως ανήκουν στην κατηγορία 5 σωματικής ικανότητας και άγουν σε απαλλαγή από την υποχρέωση εκπλήρωσης της στρατιωτικής θητείας σύμφωνα με το ΠΔ 11/2014 όπως ισχύει. Λόγω της σοβαρότητας της πάθησης και της συνακόλουθης αναπηρίας που αυτή συνεπάγεται, οι καλούμενοι προς κατάταξη είναι κατά κανόνα ήδη εφοδιασμένοι με πιστοποιητικό αναπηρίας από τα αρμόδια Κέντρα Πιστοποίησης Αναπηρίας, το οποίο πιστοποιεί και αποτελεί πλήρη απόδειξη για την κατάσταση υγείας των καλούμενων προς κατάταξη βαριά αναπήρων. Παρά το γεγονός όμως αυτό, οι άρρενες με βαριά πιστοποιημένη μόνιμη αναπηρία καλούνται ακόμα και σε παραμεθόριες περιοχές προκειμένου να καταταχθούν ή εφόσον γνωστοποιήσουν προηγουμένως τη βαριά αναπηρία τους στο κατά τόπο αρμόδιο Φρουραρχείο ή τοπικό συμβούλιο υποχρεούνται να ακολουθήσουν όλη την προαναφερόμενη διαδικασία σε στρατιωτικά νοσοκομεία ή σε υγειονομικές επιτροπές προκειμένου να πιστοποιηθεί η ήδη πιστοποιημένη σοβαρή πάθησή τους.
Το γεγονός αυτό, μάλιστα, σε συνδυασμό με την ήδη επιβαρυμένη καθημερινότητα του αναπήρου που καλείται σε κατάταξη και με την συνακόλουθη ψυχολογική πίεση του ιδίου και της οικογένειάς οι οποίοι υποχρεούνται να βιώσουν όλη αυτή τη διαδικασία προκειμένου να εξαχθεί το ίδιο αποτέλεσμα με το ήδη υπάρχον πιστοποιητικό αναπηρίας, κάθε άλλο παρά σέβεται και θάλπει την αναπηρία και δη τη βαριά αναπηρία. Και μπορεί μεν οι υγειονομικές επιτροπές για τον καθορισμό του ποσοστού αναπηρίας να επιτελούν διαφορετικό σκοπό από τις επιτροπές του στρατού, πλην όμως δεν παύει να υπάρχει σε εκάστη περίπτωση ιατρική αξιολόγηση πριν την εξαγωγή του αντίστοιχου αποτελέσματος. Τέτοιες πρακτικές καταδεικνύουν την αναποτελεσματικότητα της δημόσιας διοίκησης στη διασύνδεση των υπηρεσιών της, υποδαυλίζουν τη γραφειοκρατία, αποδεκατίζουν την εμπιστοσύνη των πολιτών στους Δημόσιους φορείς και στα συστήματά τους και καταδεικνύουν ένα κράτος τυπολατρικό που ακόμα και για σοβαρά θέματα αναπηρίας χάνει την ουσία.
Κατόπιν των ανωτέρω, ερωτάσθε:
- Γιατί δεν διασυνδέονται οι Στρατολογικές υπηρεσίες με τα Κέντρα Πιστοποίησης Αναπηρίας, προκειμένου οι πιστοποιούμενοι νέοι άρρενες με σοβαρή και μόνιμη αναπηρία, που άγει σε απαλλαγή, να απαλλάσσονται αυτοδίκαια;
- Σκοπεύετε να προβείτε στη διασύνδεση μεταξύ Στρατολογίας και Κέντρων Πιστοποίησης Αναπηρίας και πότε;
Ο ερωτών βουλευτής
Γιώργος Αμυράς, Β’ Αθήνας
Διαβάστε ακόμη…
Η Απαλλαγή από το Στρατό για έναν Αυτιστικό και η Γραφειοκρατία
Ο Θεσμός της Δικαστικής Συμπαράστασης για ΑμεΑ
Γράφει: η Κατερίνα Παριανού – #proud_autism_mom
