Όταν μας ήρθε από την αστυνομία το χαρτί για την κατάταξη του γιού μας στον στρατό, ακολουθήσαμε τις διαδικασίες που προβλέπει ο νόμος.
της Κατερίνας Παριανού – #proud_autism_mom
Πήγαμε στο Φρουραρχείο Αθηνών για να δηλώσουμε φυσική παρουσία και για να έχει εικόνα της κατάστασης του παιδιού ο ψυχίατρος που είναι και ο υπεύθυνος για το “χαρτί της απαλλαγής”. Δώσαμε στον ψυχίατρο τις αιτήσεις που πήραμε από την γραμματεία, μαζί με το επίσημο έντυπο από τα ΚΕΠΑ που δηλώνει ότι ο Ιάσονας έχει ΔΙΑΧΥΤΗ ΑΝΠΤΥΞΙΑΚΗ ΔΙΑΤΑΡΑΧΗ- ΠΑΙΔΙΚΟΣ ΑΥΤΙΣΜΟΣ ΜΕ ΒΑΡΕΙΑ ΝΟΗΤΙΚΗ ΥΣΤΕΡΗΣΗ ΚΑΙ ΔΝ<30. Ποσοστό αναπηρίας που ανέρχεται στο 82%.
Ο ψυχίατρος λοιπόν, έχοντας την εικόνα του παιδιού και το επίσημο χαρτί από τα ΚΕΠΑ συνέταξε το πόρισμα της εξέτασης και ανέφερε τα εξής: “Βαρειά Νοητική Υστέρηση. Νόσος ανίατος. Ένδειξη Ι 5”.
Στη συνέχεια, αυτό το πόρισμα μαζί με άλλα έγγραφα από τη γραμματεία έπρεπε να τα καταθέσω στην στρατολογία για να πάρουμε απαλλαγή, υπέθεσα εγώ, αναβολή είχαν στο μυαλό τους εκείνοι. Το αναφέρω αυτό γιατί στην στρατολογία με ενημέρωσαν ότι θα μου αποσταλεί παραπεμπτικό για το Στρατιωτικό Νοσοκομείο. Πρέπει “λέει” να εξεταστεί για να πάρει απαλλαγή. Παραλάβαμε το Παραπεμπτικό το οποίο, εκτός των άλλων, αναφέρει ότι ο ενδιαφερόμενος πρέπει να εξεταστεί για να κριθεί ακατάλληλος για στράτευση, ακόμα και για την πιθανότητα ή όχι βελτίωσης ή ίασης της πάθησης.
Αναρωτιέμαι λοιπόν, τι είναι αυτό που πρέπει να βάζει σε διαδικασία επανεξέτασης τα παιδιά μας; Τι είναι αυτό που δημιουργεί αμφιβολίες και πιθανότητα στράτευσης; Υπάρχει επίγνωση της κατάστασης;
Μιλάμε για Αυτισμό, για εκ γενετής αναπηρία και όχι επίκτητη. Υπάρχει επίγνωση των συνεπειών μιας τέτοιας αναστάτωσης στην καθημερινότητα του παιδιού; Υπάρχει επίγνωση για το πόσο δύσκολο είναι να επαναφέρουμε τα παιδιά μας σε ήρεμη κατάσταση και να συνεχίσει η οικογένεια το έργο της; Κατανοώ την ανάγκη ύπαρξης μιας δικλείδας ασφαλείας, για την ομαλή λειτουργία των διαδικασιών στράτευσης, αλλά αυτό είναι στα όρια του παραλόγου. Επίσης είναι γνωστό ότι στοιχεία για τα στρατεύσιμα νιάτα αντλούνται και από τις λίστες των σχολείων. Τι περιμένει κάποιος από τις λίστες των “ειδικών σχολείων”;
Αναρωτιέμαι και πάλι, γιατί ενώ το 2014, βάσει νόμου, ο αυτισμός μπήκε στη λίστα με τις “δια βίου” αναπηρίες, περάσαμε τις σχετικές επιτροπές και έχουμε διάγνωση και ποσοστό από κρατικό φορέα.
“ΔΙΑ ΒΙΟΥ”, πρέπει η μια κρατική υπηρεσία να αμφισβητεί το πόρισμα της άλλης κρατικής υπηρεσίας;
Θα ήθελα λοιπόν με κάποιο τρόπο να απαλλαγεί το παιδί μου κι εγώ απ’ αυτήν την διαδικασία. Αρχικά γιατί θέλω να εξασφαλίσω την ψυχική ηρεμία του παιδιού μου και δεύτερον, εμάς τους γονείς δεν μας πήρε ποτέ κανένας δημόσιος φορέας «από το χέρι» να μας στηρίξει στον καθημερινό αγώνα που δίνουμε και στην προσπάθεια που έχουμε καταβάλλει ώστε να απολαμβάνουμε και να χαιρόμαστε τις μικρές κατακτήσεις των παιδιών μας, όσο ασήμαντες και αν φαντάζουν στα μάτια των άλλων.
Απεναντίας, έρχεται το κρατικό σύστημα μέσα από τις «δυσκοίλιες» λειτουργίες του και σου «κουνάει το δάχτυλο» και σου θυμίζει με το χειρότερο τρόπο ότι το παιδί σου δεν είναι σαν τα αλλά, σου θυμίζει τι δεν μπορεί να κάνει, όταν εσύ ως γονιός επικεντρώνεσαι μόνο στα θετικά και χαίρεσαι γι’ αυτά…
Διαβάστε ακόμη…
Η Δυσλειτουργική Διαδικασία Απαλλαγής από την Στράτευση για ΑμεΑ
Γράφει: η Κατερίνα Παριανού – #proud_autism_mom
