Ο Αντώνης Ρέλλας γράφει στο news247.gr για τη σχεδόν άγνωστη αντιστασιακή δράση των αναπήρων στα χρόνια της Κατοχής και για μια πολιτική ουσιαστικής αλληλεγγύης, ένταξης και προσβασιμότητας.
Είναι ιστορικό δεδομένο ότι σε περιόδους συγκρούσεων και κοινωνικών αναταραχών, όπως είναι η τωρινή, στο προσκήνιο βγαίνουν όσοι σε περιόδους ειρήνης είναι αθέατοι. Όσοι δεν χωρούν στην κανονικότητα της οικονομίας και της κοινωνικής ζωής των μη αναπήρων, των προνομιούχων, είναι αυτοί που σηκώνουν το βάρος του κόσμου όλου και γίνονται «ήρωες» κυρίως εξαιτίας της ανάγκης, αλλά και από συνειδητή επιλογή. Γίνονται ήρωες είτε μέσω της θυματοποίησης τους ανάλογα με τη συνθήκη, όπως επί παραδείγματι έγιναν οι ανάπηροι στο πρόγραμμα ευθανασίας Τ4 των Ναζί και στα ιδρύματα εξόντωσης, είτε ως δρώντα υποκείμενα ενάντια στην θυματοποίησή τους και υπέρ των βασικών αξιών, όπως της αλληλεγγύης, της ισότητας, της ελευθερίας.
1ο Nevronas FESTival στην Τεχνόπολη Δήμου Αθηναίων 28-30 Οκτωβρίου! (Βίντεο)
1ο Nevronas FESTival στην Τεχνόπολη Δήμου Αθηναίων 28-30 Οκτωβρίου! (Βίντεο)
Αυτό ακριβώς είναι που καταγράφει το βιβλίο που βρίσκεται στην καρδιά της εκδήλωσης που συνδιοργανώνουν η Ανοιχτή Πόλη και η Κίνηση Χειραφέτησης Αναπήρων «Μηδενική Ανοχή», αλλά και εν γένει η ιστορική έρευνα για τον Β’ Παγκόσμιο Πόλεμο και την Κατοχή στην Ελλάδα. Οι διάφορες ομαδοποιήσεις με βάση συγκεκριμένα χαρακτηριστικά των ιστορικών υποκειμένων της περιόδου είναι κυριολεκτικά αμέτρητες, δηλαδή είναι τόσες όσες και τα υποκείμενα που βγήκαν μπροστά τα ταραγμένα εκείνα χρόνια για να γράψουν την ιστορία της περιόδου.
Δεν είναι μόνο με όρους κανονικότητας οι εργάτριες – εργάτες, οι αγρότες, οι γυναίκες και τα παιδιά της Ελλάδας, τα στελέχη του ΚΚΕ και της Αριστεράς που μέσα από τις τάξεις του ΕΑΜ, του ΕΛΑΣ και της ΕΠΟΝ, έδωσαν την κρίσιμη μάχη με την ιστορία για την λευτεριά. Είναι και τόσες άλλες κοινωνικές ομάδες που οργανώθηκαν σε αυτό το μέτωπο αντίστασης και φυσικά από αυτό δεν θα μπορούσαν να λείπουν τα ανάπηρα άτομα.
Στην Ελλάδα την περίοδο εκείνη ο αριθμός των αναπήρων, παρότι δεν υπάρχει λεπτομερής καταγραφή (όπως έγινε μετά τον ΒΠΠ), ήταν σίγουρα αρκετά μεγάλος ώστε η πίεση που ασκείτο σε επίπεδο διεκδίκησης είτε από το μεταξικό καθεστώς είτε από τις κατοχικές κυβερνήσεις, να είναι σημαντική. Είναι ενδεικτικό ότι παρότι πριν τον Δεύτερο Παγκόσμιο Πόλεμο, δεν υπήρχε οργανωμένο αναπηρικό κίνημα, υπήρχαν ουσιαστικές διεκδικήσεις από τα ανάπηρα άτομα καθ’ όλη την διάρκεια του Μεσοπολέμου με τους ανάπηρους του ΑΠΠ να παίζουν κεντρικό ρόλο σε αυτό.
Μετά την κατάρρευση του μετώπου στον ΒΠΠ, οι ανάπηροι πολέμου πρωτοστάτησαν στην ανάπτυξη του αντιστασιακού κινήματος, κυρίως στην Αθήνα, αλλά και αλλού. Οι αναφορές του βιβλίου στην δράση τους, που όπως είπαμε βρίσκεται στην καρδιά της εκδήλωσης, είναι πραγματικά ελπιδοφόρες ακόμα και σήμερα.
Διαβάστε την συνέχεια στο news247.gr
