Ένας άντρας μιλάει για τον Μητρικό Θηλασμό

Μητέρες που θήλασαν, μητέρες που ήθελαν να θηλάσουν και δεν μπόρεσαν, μητέρες που θήλασαν περισσότερο από άλλες, μητέρες που δυσκολεύτηκαν στον θηλασμό…

του Νίκου Παγίδα – Εργοθεραπευτής

Μια γιαγιά μου είπε “θήλαζα γιατί αυτό έπρεπε να κάνω και αυτό μπορούσα να κάνω για το παιδί μου”. Μια μεσήλικη μου είπε πως θήλασε για λίγο, όμως λόγω δουλείας σταμάτησε. Δεν μπόρεσε να μου πει με σιγουριά αν ήθελε να συνεχίσει τον θηλασμό. Μια μητέρα μικρότερης ηλικίας θήλαζε το παιδί της μέχρι 5 ετών, παρά τις δυσκολίες που αντιμετώπισε. Μια άλλη δεν κατάφερε να θηλάσει λόγω προβλημάτων υγείας και μια άλλη δεν ήθελε να μπει στην διαδικασία του θηλασμού.

Ο θηλασμός πλέον αποδεδειγμένα έχει πολλά ωφέλη για το παιδί. Κάποιες φορές ίσως είναι δύσκολος ή και επίπονος, όμως όταν μπορείς γιατί να τον αποφύγεις;

Υπάρχουν άνθρωποι που θεωρούν τις μητέρες που θηλάζουν για μεγάλο χρονικό διάστημα τα παιδιά τους “δογματικές”. Αναρωτιέμαι… γιατί; Επειδή μπορούν και θέλουν να προσφέρουν κάτι παραπάνω στο παιδί τους;

Όπως και να ‘χει θηλάσεις δεν θηλάσεις είσαι μητέρα…

Θηλάζοντας όμως κάνεις ένα μεγάλο δώρο στο παιδί σου και στον εαυτό σου. Αυτό έχω καταλάβει ερχόμενος σε επαφή τα τελευταία 2 χρόνια με κάποιες από τις μητέρες της Ομάδας Υποστήριξης Μητρικού Θηλασμού και Μητρότητας Αττικής που στόχο έχει την «από μητέρα προς μητέρα» προώθηση, υποστήριξη, ενημέρωση, ενθάρρυνση και ανταλλαγή πληροφοριών, σχετικά με το θηλασμό.

Έγινα και εγώ λίγο σοφότερος από αυτά που έμαθα μέσα από τις συζητήσεις μας και την αρθρογραφία τους. Και θα μου πει κάποιος και τι σε νοιάζει εσένα ο θηλασμός;

Μα αν γίνω πατέρας να μην γνωρίζω; Πώς θα στηρίξω τη μητέρα του παιδιού μου;

Πολλά χρόνια σκέφτομαι το τι σημαίνει να είσαι πατέρας και τι μητέρα…

Οι περισσότεροι φίλοι και γνωστοί μου, που έχουν παιδιά, δυσκολεύονται να μου περιγράψουν τα συναίσθημα που αναπτύσσει ένας πατέρας και αυτό νομίζω γιατί για τον πατέρα τα πρώτα χρόνια είναι λίγο περίεργα, μιας και, θέλει δεν θέλει, παίρνει τον ρόλο του “κομπάρσου”.

Η πρώτη λέξη που μου έρχεται στο μυαλό σκεφτόμενος την έννοια πατέρας είναι… στήριξη. Για τις γυναίκες είναι ίσως ευκολότερο να περιγράψουν το συναίσθημα της μητέρας, μιας και κυοφορούν, χτίζοντας έτσι από την σύλληψη μέχρι τον τοκετό, μια δυνατή σχέση με το παιδί τους. Η πρώτη λέξη που μου έρχεται στο μυαλό σκεφτόμενος την μητέρα είναι… μάνα.

Και όπως μου εκμυστηρεύτηκε μια καλή μου φίλη, για το τί σημαίνει ο άντρας να είναι υποστηρικτικός κατά τον θηλασμό…

“Θα ήθελα να είναι πιο υποστηρικτικός σε σχέση με τον ”περίγυρο” και να ”κόβει τον αέρα” σε όσους προσπαθούσαν να με πείσουν ότι δεν έχω γάλα ή ότι το παιδί δε χορταίνει.

Θα ήθελα να με πάρει μια αγκαλιά τα βράδια που το μωρό έκλαιγε απαρηγόρητο και είχα ολονύκτιους θηλασμους και να μου πει “μαζί θα τα καταφέρουμε“.

Θα ήθελα να ξαπλώνει δίπλα μου εκείνα τα βράδια και να προσέχει μήπως, τα άπειρα βράδια των κολικών, με πάρει στιγμιαία ο ύπνος και μου πέσει το παιδί από την αγκαλία μου.

Θα ήθελα όπως εμπιστεύτηκε το σώμα μου εννέα μήνες και δεν αναρωτήθηκε εάν το θρέφω σωστά μέσα στην κοιλιά μου, έτσι να εμπιστευτεί το σώμα μου και πάλι και να μην αναρωτιέται εάν μπορώ να συνεχίσω να του προσφέρω φαγητό.

Θα ήθελα να το κρατήσει πέντε λεπτά ακόμα να κάνω ένα καυτό μπάνιο”.

Γι’ αυτό καταλήγω…

Κορίτσια θηλάστε και αγόρια στηρίξτε γιατί χανόμαστε!