“Τα πράγματα δεν είναι τις περισσότερες φορές καλά, αλλά μπορούμε να παίρνουμε ανάσες, να προχωράμε και να μη φοβόμαστε.”
του Βαγγέλη Καρατζά – Πατέρας παιδιού στο Φάσμα του Αυτισμού
The Fundamentals of Caring
Πόσο διασκεδαστική και ευχάριστη μπορεί να είναι μία ταινία που αναφέρεται σ’ έναν έφηβο με μία πολύ δύσκολη αναπηρία και μικρό προσδόκιμο ζωής; Mία ταινία που αναφέρεται στην απώλεια, στην εγκατάλειψη, στο φόβο μας να αλλάξουμε τη ζωή μας και να προχωρήσουμε;
Στην περίπτωση του The Fundamentals of Caring μπορώ να πω αρκετά διασκεδαστική.
Η ταινία αφηγείται την ιστορία ενός άντρα που έχοντας βιώσει κάτι τραγικό και μη μπορώντας να δώσει τέλος στο γάμο του, αποφάσισε να γίνει φροντιστής (πάροχος φροντίδας, όπως λέει η ταινία) σε άτομα με αναπηρία.
Η πρώτη δουλειά που αναλαμβάνει είναι ένας έφηβος με μυική δυστροφία Duchenne. Μια ατροφία που συναντάται στα 1:4.000 αγόρια και έχει ως αποτέλεσμα σοβαρή κινητική αναπηρία και μειώνει δραματικά το προσδόκιμο της ζωής, όσων την έχουν.
Ευτυχώς η ταινία έχει διαλέξει να πάρει ένα διαφορετικό δρόμο, αποφεύγοντας το μελό, χρησιμοποιώντας ενήλικο και καμιά φορά σκοτεινό χιούμορ και καταφέρνει και δίνει πάρα πολύ σημαντικά μαθήματα ζωής, χωρίς να έχει διδακτικό ύφος και χωρίς να ποντάρει στην εύκολη συγκίνηση. Παραδείγματος χάρη, και χωρίς να δίνω spoiler, μία από τις πιο συγκινητικές στιγμές περιλαμβάνει ούρηση… Όχι το πιο συνηθισμένο!
Ο έφηβος με ή χωρίς αναπηρία δεν παύει να είναι έφηβος, με το κυνικό χιούμορ του, με τις ορμές του, με το φόβο του, με τα τραύματά του. Ο φροντιστής του είναι ένας άνθρωπος στα 45 του που πρέπει να ξεκινήσει από την αρχή, πρέπει να προχωρήσει, πρέπει να ξεπεράσει τον εαυτό του.
Στα πρώτα λεπτά του έργου λέγεται μία μεγάλη αλήθεια: «Δεν μπορείς να φροντίσεις τους άλλους, αν δεν φροντίζεις τον εαυτό σου». Και ενώ είναι σημαντικό να να έχεις κάποια επαγγελματική αποστασιοποίηση απέναντι στους ανθρώπους που φροντίζεις, όταν ασχολείσαι με την αναπηρία, η αλήθεια είναι ότι την διαφορά την κάνουν οι άνθρωποι που αγαπούν τη δουλειά τους ή καμμιά φορά αγαπούν και αυτούς που φροντίζουν. Αυτό είναι κάτι που βλέπεις σπάνια.
Έχοντας ένα παιδί με αναπηρία το γνωρίζω αυτό. Αλλά υπάρχουν εξαιρέσεις. Και όταν γίνεται αυτό είναι πάρα πολύ ωραίο, είτε το βλέπω στην ταινία, είτε το ζω με τους ανθρώπους που διαχειρίζονται αυτήν τη σελίδα που έχουν πραγματική αγάπη γι’ αυτό που κάνουν. Ένας άνθρωπος που θέλει να προσφέρει, για τους δικούς του έστω λόγους, μπορεί να κάνει τη διαφορά.
Ο Paul Rudd που παίζει το ρόλο του φροντιστή, συνήθως παίζει σε ρομαντικές κομεντί ή αμερικανικού τύπου κωμωδίες. Η ερμηνεία του εδώ όμως είναι ταυτόχρονα αστεία και σοβαρή, στιβαρή και ώριμη χωρίς να εκβιάζει το συναίσθημα. Πολύ καλός είναι και ο νεαρός ηθοποιός που υποδύεται τον ανάπηρο. Και βέβαια για μένα έκπληξη ήταν και η Σελένα Γκόμεζ, την οποία γνώριζα μόνο ως τραγουδίστρια και έχει σημαντικό ρόλο.
Αλλά η ταινία δεν μιλάει μόνο για την αναπηρία. Μιλάει για τον έρωτα, τον χωρισμό, την εγκατάλειψη, το διαρκή αγώνα να προσπαθείς να είσαι σωστός γονέας ή τουλάχιστον να κάνεις το καλύτερο που μπορείς.
Το φιλμ το είδα σε μία εποχή, που όπως όλοι μας, έχω πιεστεί αρκετά από το παρατεταμένο lockdown. Χάρηκα που την είδα όμως, γιατί γέλασα μετά από καιρό, συγκινήθηκα και στο τέλος με άφησε με χαμόγελο και με τη σκέψη ότι τα πράγματα δεν είναι τις περισσότερες φορές καλά, αλλά μπορούμε να παίρνουμε ανάσες, να προχωράμε και να μη φοβόμαστε.
Δείτε το trailer και λεπτομέρειες για την ταινία Fundamentals of Caring
Βρείτε τις προτεινόμενες ταινίες του nevronas.gr εδώ…
Γράφει: ο Βαγγέλης Καρατζάς – Πατέρας παιδιού στο Φάσμα του Αυτισμού
