2008… Έντεκα ετών τότε ο Βασίλης “πέφτει” για τον Σταυρό…
Από τότε κάθε Θεοφάνεια ήταν μια γιορτή!
Συνήθως, αλλού έπεφτε ο Σταυρός και αλλού πήγαινε ο Βασίλης, βλέπετε δεν αντέχει τόσο κοντά του ανθρώπους εύκολα. Τα πρώτα βίντεο έχουν πραγματικά πλάκα…
Με τα χρόνια, όμως, πήγαινε προς την σωστή κατεύθυνση και δεν τον πείραζε που ποτέ δεν έπιανε τον Σταυρό. Του αρκούσε η ευλογία! Κάθε χρόνο!
της Σοφίας Γραβάνη – Νοσηλεύτρια – Μητέρα ΑμεΑ
Τα χρόνια πέρασαν και εν έτει 2025… ημέρα Θεοφανείων, στην σκάλα των Νέων Επιβατών- Ενορίες Οσίας Παρασκευής και Αγ. Αναργύρων- ζήσαμε ένα θαύμα!
Το θαύμα δεν ήταν ότι ο Βασίλης έπιασε τον Σταυρό.
Θαυμαστός ήταν ο τρόπος που έγινε…
Έντεκα άντρες βούτηξαν, μαζί τους και ο Βασίλης. Φτάνει ο πρώτος, δεν πιάνει τον Σταυρό, αλλά ανοίγει τα χέρια του σαν αγκαλιά και φωνάζει: «έλα Βασίλη»! Στο άκουσμα αυτό, όλοι οι υπόλοιποι κολυμβητές έκαναν χώρο. Ο Βασίλης έπιασε τον Σταυρό και κρατώντας Τον, όντας ακόμα μέσα στην θάλασσα, Τον προσκύνησαν όλα τα παλικάρια. Μετά παρέδωσε τον Σταυρό στους ιερείς… αδέξια, δεν του είχε ξανασυμβεί, βλέπετε! Και δέχτηκε μια εικόνα και τον Σταυρό που του έβαλαν στον λαιμό ως ευλογία.
Αυτό που συνέβη δεν ήταν οίκτος, ήταν ενσυναίσθηση!
Ήταν ένα παράδειγμα που πρέπει να ακολουθήσει όλη η κοινωνία… Ένας λεβέντης το ξεκίνησε και οι άλλοι δεν ρώτησαν γιατί! Ακολούθησαν με γενναιότητα…
Έδωσαν στον αυτιστικό συνάνθρωπό τους, χωρίς να τον γνωρίζουν, χωρίς να είναι φίλοι ή συγγενείς τον ΧΩΡΟ και τον ΧΡΟΝΟ να φτάσει στον ΣΤΌΧΟ του !
Και τώρα, αυτοί οι Άνθρωποι, μου έδωσαν την ελπίδα πως μπορούμε να κάνουμε τον κόσμο λίγο καλύτερο… μπορούμε όλοι να ζήσουμε αυτό το θαύμα της συμπερίληψης! Και συνεχίζουμε…
«Ας μην ήταν παραμύθι…» του Βασίλη Μπερέτσου, ενήλικα αυτιστικού
«Ας μην ήταν παραμύθι…» του Βασίλη Μπερέτσου, ενήλικα αυτιστικού
Γράφει: η Σοφία Γραβάνη – Νοσηλεύτρια – Μητέρα ΑμεΑ
Επιμέλεια: Πόπη Μάλεση – B.A, M.A Psychology
