Είναι φανερό ότι σαν κοινωνία μας βολεύει να σκεφτόμαστε ότι οι ανάπηροι έχουν ειδικές ανάγκες, γι’ αυτό αρκετοί χρησιμοποιούν αυτό το παρωχημένο και αδόκιμο όρο. Μας είναι βολικότερο φαίνεται να αγνοούμε ότι τα άτομα με αναπηρία έχουν ακριβώς τις ίδιες ανάγκες με μας, τα ίδια δικαιώματα.
του Βαγγέλη Καρατζά – Πατέρας παιδιού στο Φάσμα του Αυτισμού
Το ντοκιμαντέρ «Σωματική Επαφή» γερμανικής παραγωγής του 2016, αναφέρεται στην ανάγκη των ατόμων με αναπηρία να εκφράσουν τη σεξουαλικότητά τους ή απλά να νιώσουν οικειότητα με έναν άλλο άνθρωπο μέσω του αγγίγματος.
Η ταινία ασχολείται με την έννοια της σεξουαλικής βοήθειας.
Δηλαδή την παροχή υπηρεσιών σεξ ή συντροφιάς, σε άτομα με αναπηρία από εξειδικευμένους βοηθούς, με χρηματικό αντίτιμο.
Τα πρόσωπα…
Κεντρικό πρόσωπο στο ντοκιμαντέρ είναι ο Τόρστεν, ένας 38χρονος πολιτικός επιστήμονας, χρήστης αναπηρικού αμαξιδίου που όποτε έχει την οικονομική δυνατότητα (μία φορά το τρίμηνο συνήθως) χρησιμοποιεί τις υπηρεσίες μιας βοηθού σεξ, της Ίντιθ.
Ο Τόρστεν όπως οι περισσότεροι από μας θα επιθυμούσε κάποια στιγμή στο μέλλον να έχει μία ρομαντική σχέση και το ελπίζει ακόμα.
Η φύση της αναπηρίας του όμως, του επιβάλλει να έχει 24ωρη υποστήριξη από φροντιστή και στην ουσία του στερεί την ιδιωτικότητα αλλά και την ευκαιρία να αποκτήσει μία πιο προσωπική σχέση με κάποιον.
Δεν χρειάζεται να πω πολλά πράγματα. Αν δείτε τον ενθουσιασμό και τη χαρά που έχει προσμένοντας το ραντεβού του με την Ίντιθ, θα καταλάβετε πόσο σημαντικό είναι αυτό που του προσφέρει.
«Έλα όπως είσαι»: Το σεξ ως βασικό δικαίωμα των ΑμεΑ
Ένα άλλο πρόσωπο είναι η Κριστίνε, μία γυναίκα με μυική δυστροφία που μιλάει ανοιχτά για την ανάγκη της για οικειότητα και ιδιαίτερα για το άγγιγμα.
Σε οποιαδήποτε μορφή και αν είναι αυτό. Το άγγιγμα στα μαθήματα χορού που κάνει με το αναπηρικό αμαξίδio, το φιλικό αλλά και το ερωτικό.
Για την Κριστίνε η χρήση του βοηθού σεξ δεν είναι κάτι που γίνεται συχνά, γίνεται όμως πολύ συνειδητοποιημένα και δικαίως απενοχοποίημενα.
Όλοι έχουμε ζήσει κάποια περίοδο μοναξιάς…
Πέρα όμως από τη σεξουαλικότητα, τη συντροφικότητα, την παρέα, όταν κάποιος είναι μόνος του για μεγάλο διάστημα, το πιο τραυματικό που βιώνει, είναι η έλλειψη σωματικής επαφής.
Όταν ένας άνθρωπος στερείται την θεραπευτική επίδραση της αγκαλιάς, του χαδιού ή ακόμα και του ερωτικού παιχνιδιού με ένα άλλο σώμα, αυτό λειτουργεί επιβαρυντικά ή ακόμα και τραυματικά.
Οι βοηθοί…
Το πιο ενδιαφέρον κομμάτι της ταινίας αναφέρεται στη Nina de Vries, μία βοηθό σεξ που ασχολείται αρκετά χρόνια με το συγκεκριμένο τομέα. Για μένα είναι πάρα πολύ σημαντικό το βίντεο που δείχνει την προσέγγιση της σε άτομα με σύνδρομο Down και αυτισμό.
Σε ένα βίντεο αρχείου, ο τρόπος που αγγίζει έναν άνθρωπο με αυτισμό με τόση υπομονή και ηρεμία, μου δείχνει πραγματικά ότι οι υπηρεσίες που παρέχει είναι κάτι διαφορετικό από αυτό που θα έβρισκε κάποιος είτε σε έναν οίκο ανοχής είτε από μία σεξ εργάτρια που δεν έχει τις απαιτούμενες γνώσεις στην αναπηρία
.
Βλέποντας αυτό το βίντεο θυμήθηκα το άρθρο της Ειρηνης Συνανιδου με τίτλο Σεξουαλική διαπαιδαγώγηση… «Εγώ και ο Χρήστος είμαστε περίπου συνομήλικοι (40+)…»
Αυτό είναι κάτι που χρειαζόμαστε και στην Ελλάδα…
Δηλαδή ανθρώπους σαν την Νίνα που λειτουργούν με επαγγελματισμό, με γνώσεις, νόμιμα και προσφέρουν κάτι πολύ σημαντικό σε άτομα που πραγματικά το χρειάζονται και στερούνται τη δυνατότητα να το ζήσουν.
Η σεξουαλική βοήθεια ως μία νόμιμη υπηρεσία, που θα προσφέρεται από ανθρώπους που τηρούν τους υγειονομικούς κανόνες, έχουν την κατάλληλη εκπαίδευση, πληρώνουν φόρους και είναι μακριά από καταστάσεις όπως είναι η μαστροπεία, το trafficking και γενικότερα τα κυκλώματα εκμετάλλευσης, είναι κάτι που χρειαζόμαστε.
H ΕΡΤ τόλμησε…
Το ντοκιμαντέρ το είδα μέσω της πλατφόρμας ertflix όπου είναι διαθέσιμο και δωρεάν για όλους μέχρι 28/3/2022. Είναι ένα σημαντικό βήμα για την κρατική μας τηλεόραση να σπάει ταμπού.
Δεν νομίζω ότι οποιονδήποτε ενήλικα θα τον ενοχλήσει η σύντομη σε διάρκεια εμφάνιση του γυμνού σώματος ανθρώπων με ή χωρίς αναπηρία. Και μάλλον αποδεικνύει έμπρακτα ότι θέλουμε και αξίζουμε όλοι τα ίδια πράγματα.
Είναι μία ταινία που χρειάζεται να τη δούμε όσο γίνεται περισσότεροι και σε κάποια στιγμή πρέπει να περάσει η συζήτηση για τη σεξουαλικότητα και την αναπηρία από το θεωρητικό στο πρακτικό επίπεδο.
Δείτε λεπτομέρειες εδώ…
Βρείτε τις προτεινόμενες ταινίες του nevronas.gr εδώ…
Γράφει: o Βαγγέλης Καρατζάς – Πατέρας παιδιού στο Φάσμα του Αυτισμού
Επιμέλεια: Νίκος Παγίδας – Εργοθεραπευτής
