Ενήλικας αυτιστικός βρέθηκε δίπλα στο 2 ημερών νεκρό σώμα της 90χρονης μητέρας του, να κλαίει γοερά, και νοσηλεύεται καθώς ήταν προσβεβλημένος από Covid και ένα βήμα πριν τη διασωλήνωση.
Σας φαίνεται μακρινό; Σενάριο δυστοπικό; Πιστεύετε ότι θα το προλάβετε;
της Ειρήνης Συνανίδου – Παιδαγωγός προσχολικής ηλικίας – Μητέρα ΑμεΑ
Λοιπόν εγώ πρόπερσι, στα 44 μου, υγιέστατη και μακάρια, έπαθα ηλεκτροπληξία. Στο σπίτι. Στην αυλή. Με ξεκρέμασε από τα κάγκελα της γκαραζόπορτας ο άντρας μου που βγήκε έξω γιατί του μύρισε «Καμμένο».
Το «Καμμένο» ήμουν εγώ…
Έχω ακόμα τα σημάδια από το έγκαυμα εισόδου του ρεύματος στο χέρι μου.
Είχαν κλειδώσει οι μυς μου, δεν μπορούσα ούτε να φωνάξω, ούτε να κουνηθώ φυσικά, αντιλαμβανόμουν το ρεύμα να με διαπερνά, ήταν επώδυνο.
Το μόνο που σκεφτόμουν ήταν «να μην έρθει ο Μιχάλης να με ακουμπήσει…»
Αν η χρονική συγκυρία ήταν άλλη και άντρας μου που εργάζεται στο εξωτερικό, έλειπε από το σπίτι… ποια νομίζετε ότι θα ήταν η κατάληξη;
Πόσες ώρες θα περνούσαν μέχρι να καλέσουν οι δικοί μου την αστυνομία επειδή δεν θα απαντούσα στα τηλέφωνα; Και κυρίως τι θα είχε συμβεί στον γιο μου, που έχει αυτισμό, που δεν θα καταλάβαινε γιατί η μητέρα του δεν αντιδρά, δεν ανταποκρίνεται…
Δεν θα συνεχίσω την εξιστόρηση των σκέψεων μου. Ήταν όλες μαύρες και δεν μου ταιριάζει η αναπαραγωγή τους.
Στα δυο χρόνια που μεσολάβησαν μέχρι σήμερα, οργανώθηκα σε σωματείο, και έχω ξεκινήσει τις διαδικασίες για να φτιαχτεί στο μέλλον μια ΣΥΔ, για τον γιο μου και παιδιά σαν τον γιο μου.
Θα φωνάζω και θα ζητάω να ενταχθούν οι οικογένειες σαν τη δική μου στο θεσμό του Προσωπικού Βοηθού ΑμεΑ, μέχρι να γίνει πραγματικότητα (Η ζωή μου με τον Γιάννη… Θα είναι καλύτερη με τον Προσωπικό Βοηθό για ΑμεΑ…)
Θα διεκδικώ ουσιαστική στήριξη και χειροπιαστή βοήθεια από το κράτος πρόνοιας που έμαθα να ονειρεύομαι, γιατί ξέρω ότι…
Δεν έχω κάνει συμβόλαιο με κανένα Θεό…
Δεν θα είμαι για πάντα υγιέστατη και ικανή…
Όσο δυνατή και αν είμαι, δεν μπορώ να σταματήσω το χρόνο…
Ο γιος μου δεν θα μπορεί να ζήσει μόνος του…
Και ξέρω επίσης ότι…
Αυτός έχει δικαίωμα σε μια Αξιοπρεπή Διαβίωση (όταν εγώ θα φύγω)…
Και…
Εγώ έχω δικαίωμα να σταματήσω να φοβάμαι.
Προσωπικός Βοηθός ΑμεΑ και για άτομα με ψυχονοητικές αναπηρίες, γιατί καμιά Μάνα δεν πρέπει να ζει όλη της τη ζωή με το φόβο.
Στέγες Υποστηριζόμενης Διαβίωσης για άτομα με αυτισμό γιατί ΑΥΤΟ κάνουν τα πολιτισμένα κράτη πρόνοιας.
Οτιδήποτε λιγότερο παραβιάζει θεμελιώδη ανθρώπινα δικαιώματα.
Μαντέψτε ποιοι θα είναι (και πάλι, και πάντα) στην πρώτη γραμμή των διεκδικήσεων…
Σωστά, οι γονείς!
Έχει έρθει το πλήρωμα του χρόνου και πρέπει πια να καταλάβουμε ότι η δύναμη του γονιού που παλεύει για το παιδί του δεν συγκρίνεται με καμία άλλη. Και αν σας ακούγεται γραφικό και ρομαντικό, θα ήθελα να μου υποδείξετε μια δομή για άτομα με αναπηρία που φτιάχτηκε χωρίς να υπάρχει από πίσω η πρωτοβουλία γονέων.
Βρείτε όλα τα κείμενα της στήλης Autism Stories
Διαβάστε ακόμη…
Ζουν Αναμεσά μας. Είναι Δίπλα μας… Τους έχουμε Δει;
Γράφει: η Ειρήνη Συνανίδου – Παιδαγωγός προσχολικής ηλικίας – Μητέρα ΑμεΑ
