Ο Οστεοπαθητικός Γιώργος Παντούλας απαντά στις ερωτήσεις μας…
Μία στιγμή προσωπικής σου υπερηφάνειας.
Δεν είναι ακριβώς μια στιγμή. Είναι όλες οι φορές που έχω παρουσιάσει την διπλωματική εργασία μου με θέμα «Η ιστορία της δια χειρός θεραπευτικής στην αρχαία Ελλάδα».
Μία χρήσιμη συμβουλή για νέους, φιλόδοξους οστεοπαθητικούς.
Να έχουν εμπιστοσύνη στις γνώσεις τους και κυρίως στα χέρια τους. «Σκεπτόμενα δαχτυλα» τα ονόμασε ο πατέρας της κρανιοϊερής θεραπείας, ο οστεοπαθητικός Dr. William Sutherlan. Η οστεοπαθητική ψηλάφιση είναι η πλέον απαραίτητη τεχνική. Η αφή είναι μεν εκπαιδεύσιμη, αλλά θέλει… ώρες «πτήσης».
Μία πολιτιστική πρόταση.
Σκέφτομαι ότι ένας συνδυασμός κίνησης, άθλησης και μουσικής είναι μια καλή πολιτιστική βάση, όχι μόνον για ψυχαχωγία αλλά και για εσωτερική ισορροπία. Να χορεύουμε, να αθλούμαστε, να ακούμε ή να δημιουργούμε μουσική, ειδικά μέσα σ’ ένα κοινωνικό πλαίσιο.
Ένα βιβλίο που όλοι πρέπει να διαβάσουν.
Την Ιλιάδα του Ομήρου. Τα ηθογραφικά στοιχεία, οι σκέψεις, τα συναισθήματα και οι πράξεις των ηρώων της μπορουν να πούν πολλά στον σύγχρονο Έλληνα, π.χ για την καταγωγή του, το χαρακτήρα του κλπ. Διαβάζοντάς το, στάθηκα στο θυμό του Αχιλλέα. Τον θυμό ως προς την θέση που βρέθηκε, απέναντι στον Αγαμέμνονα. Και όλο αυτό το βίωσε χωρίς πνευματική ή ψυχολογική στήριξη από κάποιον μέντορα, για να ισορροπήσει τις σκέψεις, τα συναισθήματα και τις πράξεις του.
Μία πρόκληση που αντιμετωπίζει ο κλάδος σου.
Η νομική κατοχύρωση της οστεοπαθητικής στην Ελλάδα, όπως ήδη υπάρχει στις Ηνωμένες Πολιτείες της Αμερικής, την Αγγλία και άλλες ευρωπαικές χώρες.
Ένα κινηματογραφικό έργο.
“Οι Ένορκοι“, (12 Angry Men). Μια παλιά, κλασική ταινία. Σε αυτήν, 12 ένορκοι πρέπει να πάρουν μια ομόφωνη απόφαση για τη ζωή ενός ανθρώπου. Η δυσκολία βρίσκεται στην ομοφωνία. Αυτή τη διαδικασία την παραλληλίζω με την λειτουργία της δημοκρατίας, όπου φαίνεται πόσο δύσκολο είναι να αποφασίζεις αντικειμενικά, παραμερίζοντας προκαταλήψεις, προσωπικές προβολές, εντάσεις κλπ, προκειμένου να παρθεί μια συλλογική απόφαση.
Μία σωστή απόφασή σου.
Το να ακολουθήσω την οστεοπαθητική ιατρική, μετά από σπουδές στη φυσικοθεραπεία.
Ένα μάθημα ζωής που έμαθες με δύσκολο τρόπο.
Η μάθηση είναι δια βίου! Θα έλεγα ότι η προσπάθεια να αναπτύσω μια σωστή θεραπευτική σχέση με τον ασθενή αποτελεί κάθε φορά μια νέα πρόκληση και, ενδεχομένως, δυσκολία, συνήθως στο κομμάτι της επικοινωνίας. Εάν πετύχει η επικοινωνία, πετυχαίνει και η θεραπεία.
Ένα ταξίδι.
Ένα αξέχστο ταξίδι για μένα ήταν αυτό που έκανα στο Oregon της Αμερικής, πρκειμένου να εξειδικευτώ στη βιοδυναμική (biodynamics), υπό την καθοδήγηση του James Jealous.
