Στην Ελλάδα πολλές φορές φαίνεται να υποτιμούμε την καλλιτεχνική αξία, αλλά και την αμεσότητα που έχει το animation ως εκφραστικό μέσο. Ευτυχώς όμως υπάρχουν Έλληνες δημιουργοί που μας θυμίζουν, ότι μπορείς να μιλήσεις για την αγάπη και την απώλεια, για την ομορφιά που χάνεται και όλα όσα αντιμετωπίζουμε καθημερινά, αξιοποιώντας την καλλιτεχνική ελευθερία που τους δίνει το animation.
του Βαγγέλη Καρατζά – Πατέρας αυτιστικού παιδιού
Χαρακτηριστικά παραδείγματα είναι τρεις ταινίες που προβάλλονται αυτή την εποχή στο ertflix.gr που θα μιλήσουν στην καρδιά σας.
Το χωριό…
«Το Χωριό» είναι μία βραβευμένη ταινία μικρού μήκους που χρησιμοποιεί την εξαιρετικά δύσκολη αλλά εντυπωσιακή τεχνική του stop motion, όπου κάθε καρέ απαιτεί ώρες δουλειάς και προετοιμασίας. Κεντρικός ήρωας ένας γιατρός που καλείται επειγόντως να βοηθήσει το χωριό που υπηρετεί. Η πρώτη ανατροπή που θα συναντήσουμε, είναι ότι το χωριό είναι τελείως άδειο! Ο γιατρός όμως προσπαθεί να συνεχίσει να φροντίζει το χωριό, με το δικό του όμως τρόπο. «Το Χωριό» είναι μία όμορφη ταινία, μια νοσταλγική ματιά σε μία Ελλάδα που χάνεται. Σκέτη μαγεία, σκηνές όπως αυτή με το γραμμόφωνο και την σκούπα που σε μεταφέρουν σε μια άλλη εποχή… Έχω την τύχη να έχω επισκεφτεί, 2-3 μέρη που μοιάζουν με το χωριό της ταινίας, όπου οι κάτοικοι προσπαθούν να τα κρατήσουν ζωντανά, όχι γιατί δεν μπορούν να κάνουν αλλιώς, αλλά γιατί θέλουν να ζήσουν διαφορετικά. Η ομορφιά ενός τόπου δεν βρίσκεται μόνο στα κτίρια ή στα φυσικά τοπία, αλλά στους ίδιους ανθρώπους του, στον τρόπο που ζουν, σκέφτονται και φέρονται. Ο σκηνοθέτης Στέλιος Πολυχρονάκης καταφέρνει να συγκινήσει αλλά και να εκπλήξει το θεατή, που δεν έχεις συνηθίσει σε ελληνικές παραγωγές τέτοιας ποιότητας.
Δείτε την ταινία εδώ… μέχρι Κυρ. 08.09 23:59
Mine…
Μία νέα γυναίκα εργάζεται μέσω διαδικτύου στο σπίτι της. Παγιδευμένη στη νέα αυτή «ευέλικτη» μορφή εργασίας που ευαγγελίζεται περισσότερη ελευθερία μάλλον φαίνεται να εγκλωβίζεται στο σπίτι μαζί με όλα τα προβλήματα της. Η ψηφιακή αυτή απομόνωση σε συνδυασμό με την κενότητα των social media φαίνεται να μεγεθύνουν τα πρόβληματά της κοπέλας. Αυτό απεικονίζεται με έναν πολύ παραστατικό τρόπο στην ταινία, όπου η μοναξιά, το άγχος και η απελπισία παίρνουν την μορφή του υγρού στοιχείο, που ξεκινούν σαν μια μικρή σταγόνα εδώ και εκεί και καταλήγουν να πλημμυρίζουν το σπίτι και τη ζωή της. Ίσως ο πιο ευφάνταστος τρόπος που έχω δει να απεικονίζονται τα θέματα ψυχικής υγείας, αφού η βραβευμένη στις Κάννες σκηνοθέτιδα Δάφνη Ξουράφη, χρησιμοποιεί όμορφες και ονειρικές εικόνες και μουσική, για να δείξει την πίεση και τα αδιέξοδα που αντιμετωπίζει ένα τεράστιο κομμάτι των σύγχρονων κοινωνιών. Η ταινία όμως μας δείχνει, ότι υπάρχει διεξόδος, αρκεί να καταλάβουμε ότι δεν χρειάζεται να είμαστε μόνοι μας.
Δείτε την ταινία εδώ… μέχρι Δευ. 26.08 23:59
Μια Νύχτα στο Νεκροταφείο…
H τρίτη ταινία (πάλι από τον σκηνοθέτη Στέλιο Πολυχρονάκη) έχει ηρωίδα την κυρία Μαρία, μια γλυκύτατη χήρα στην Κρήτη που κάθε εβδομάδα παίρνει το ΚΤΕΛ για να επισκεφτεί τον τάφο του άντρα της αλλά μετά από ένα απρόοπτο αναγκάζεται να μείνει μία ολόκληρη νύχτα στο νεκροταφείο. Εδώ δεν υπάρχουνε κρυμμένα νοήματα, αυτά που κυριαρχεί είναι η αγάπη, που ξεπερνάει τα χρόνια αλλά και τον ίδιο τον θάνατο. Άσχετα με τις θρησκευτικές ή μεταφυσικές μας αναζητήσεις ή αντιλήψεις, νομίζω αντικειμενικά μπορούμε να πούμε ότι υπάρχει η ζωή μετά το θάνατο με την εξής μορφή: οι άνθρωποι που έφυγαν ζουν μέσα μας, όσο τους θυμόμαστε και τους αγαπάμε. Η αγάπη έρχεται στους πιο περίεργους συνδυασμούς, στα πιο απροσδόκητα μέρη, μπορεί να κρύβεται ακόμα και από πίσω από ένα σκυθρωπό και αγέλαστο πρόσωπο όπως του μακαρίτη του κυρ-Γιάννη. Ο σκηνοθέτης έχει πετύχει το στόχο του με μια συνταγή που θυμίζει λίγο Κρητική μαγειρική: Ένα τέταρτο νοσταλγία, 2 τέταρτα συγκίνηση και ένα τέταρτο χιούμορ.
Δείτε την ταινία εδώ… μέχρι Δευ. 09.09 23:59
