Δυστυχώς όλοι είδαμε στα δελτία ειδήσεων την παρακμή και την εγκατάλειψη που βιώνουν τα παιδιά με αναπηρία, στον Δήμο Ωρωπού. Το ερευνητικό ρεπορτάζ του “Ωρωπός Ειδήσεις” για τα προβλήματα στις Ειδικές Σχολικές δομές του Δήμου Ωρωπού έφτασε μέχρι τα πανελλαδικής εμβέλειας τηλεοπτικά κανάλια και ιστοσελίδες. Περνώντας απ’έξω από το Ειδικό Σχολείο, βλέπουμε μια καταστραμμένη αυλή, επικίνδυνη για τα παιδιά με αναπηρία και πόσο μάλλον για τα παιδιά με κινητική αναπηρία… Αλλά η ντροπή και η ανικανότητα δεν τελειώνουν σε μια αυλή.
του Λάζαρου Σαραφίδη – Πατέρας και Ακτιβιστής για τα Δικαιώματα των παιδιών της Ειδικής Αγωγής
Περίφραξη ειδικού σχολείου με σχοινιά!! Όπως περιόριζαν τα ζώα στα αυτοσχέδια μαντριά την δεκαετία του ’50! Εκεί φτάσαμε.
Τόση είναι η αξία των παιδιών με αναπηρία για τους «Άρχοντες»;
Ας μας πουν… Το δικό τους το παιδί αξίζει τέτοιο σχολείο; Γιατί τα παιδιά με αναπηρία να αξίζουν συνθήκες μάθησης χειρότερες από τις πιο υπανάπτυκτες χώρες της Αφρικής;
Και κάπου εδώ λέω: «το βαρέλι έπιασε πάτο… Δεν έχει πιο κάτω…» Δυστυχώς όμως έχει!
Και αυτό, δεν έχει να κάνει με ανικανότητα, δεν μπορώ να φανταστώ ότι κάποιοι είναι τόσο ανίκανοι. Προφανώς συμβαίνει κάτι άλλο σε αυτό το κτίριο που στεγάζει το σχολείο της ντροπής, με τις τόσες ελλείψεις και θα στεγάσει κι άλλο… αν δεν κοροϊδεύουν εκεί κάτω, προεκλογικά.
Έχουμε και την κεκαλυμμένη επί πολλώ και πρόσφατα δεδηλωμένη απόφαση του δήμου να ανακαινιστεί ο πρώτος όροφος του διπλανού κτιρίου που είναι σχολικό κτήριο και προορίζεται για ΕΕΕΕΚ (Εργαστήριο Ειδικής Επαγγελματικής Εκπαίδευσης και Κατάρτισης), για να στεγαστεί το Δημοτικό Ωδείο που διώχνουν από τις φυλακές Ωρωπού.
Και θα μου πείτε: «καλό είναι να φτιάχνει κάποιες εγκαταστάσεις ο κάθε δήμος για τους δημότες του». Και δεν διαφωνώ προς αυτό αλλά… δείτε τις εικόνες!
Και μην μας πούν ότι το φτιάχνουν για το ΕΕΕΕΚ γιατί δεν υπάρχει τρόπος να ανέβουν τα ΑμεΑ εκεί, στον πρώτο όροφο του ΕΝΕΕΓΥΛ (Ενιαίο Ειδικό Επαγγελματικό Γυμνάσιο – Λύκειο) που να τονίσουμε ότι λειτουργεί από το 2019, δηλαδή ακριβώς με την νέα δημοτική αρχή… δηλαδή, άλλοι το έφτιαξαν, άλλοι πήγαν στα εγκαίνια και πάει λέγοντας.
Εκεί τώρα, έχουμε σπασμένα τζάμια που τα έχουν καλύψει με χρωματιστά φελιζόλ -για να μην τραυματιστεί κανένα παιδί και να μην φαίνονται και δεν μπορεί μετά ο κάθε «Άρχοντας» να το διαφημίζει ως «ΚΟΣΜΗΜΑ».
Και ακριβώς δίπλα, μέσα σε μια “νύχτα” νέα τζάμια, επισκευές και ένας χώρος έτοιμος για τα παιδιά… Αλλά όχι για όλα τα παιδιά. Και με απευθείας ανάθεση που δεν αναφέρει καθόλου: ΠΟΥ ΕΙΝΑΙ ΤΟ ΝΕΟ ΚΤΗΡΙΟ ΤΟΥ ΩΔΕΙΟΥ;… ΟΔΟΣ;… ΑΡΙΘΜΟΣ;… ΤΑ ΤΙΜΟΛΟΓΙΑ ΠΟΥ ΣΤΑΛΘΗΚΑΝ;
Για τα παιδιά με αναπηρία, ακριβώς από κάτω, επί τέσσερα χρόνια έως και σήμερα, αναλογεί μια αυλή βομβαρδισμένο πεδίο, μια περίφραξη για ζώα και παράθυρα με χρωματιστά φελιζόλ για να μην τα βλέπει ο ήλιος…
Σαν πολίτης, ένα έχω να πω σαν γενικό σχόλιο για την χώρα που ζω:
Δεν φταίω εγώ αν κάποιος είναι ανίκανος.
Δεν φταίω εγώ αν κάποιος είναι ρατσιστής.
Δεν φταίω εγώ αν κάποιος είναι κακός σαν άνθρωπος.
Ξέρετε πότε φταίω;…
Φταίω όταν σε τέτοιου είδους ανθρώπους δίνω το δικαίωμα να σχεδιάζουν για την ζωή μου, χωρίς να υπολογίζουν την ζωή μου.
ΥΓ. Καλό μήνα να έχουμε…
Γράφει: ο Λάζαρος Σαραφίδης – Πατέρας και Ακτιβιστής για τα Δικαιώματα των παιδιών της Ειδικής Αγωγής
