Τι έχει συμβεί όλα αυτά τα χρόνια με τις Ειδικές Θεραπείες και τον ΕΟΠΥΥ

Μια ιστορική αναδρομή απόδοσης της δαπάνης για Ειδικές Θεραπείες…

Με το παρόν άρθρο ο κ. Βεντούρης Νεκτάριος – Ελευθέριος, στο προσωπικό του ιστολόγιο https://ventorally.wordpress.com/, παραθέτει ορισμένα στοιχεία σχετικά με την απόδοση της δαπάνης των ειδικών θεραπειών, από συστάσεως του ΕΟΠΥΥ.

Η ιστορική αναδρομή θα ξεκινήσει από τον πρώτο Ενιαίο Κανονισμό Παροχών Υγείας (ΕΚΠΥ), για να σας δείξω ότι ο ΕΟΠΥΥ έχει ήδη περικόψει, όχι μία (1), όχι δύο (2) αλλά τρεις (3) φορές τη δαπάνη που καταβάλλει στους δικαιούχους ειδικών θεραπειών. Επομένως, η αυθαίρετη κι οριζόντια περικοπή του ετήσιου προϋπολογισμού που καταβάλλει ο ΕΟΠΥΥ για τις ειδικές θεραπείες, είναι εδώ από το 2012 .

Στις 3 Νοεμβρίου 2011, δημοσιεύτηκε (ΦΕΚ Β΄ 2456) ο πρώτος Ενιαίος Κανονισμός Παροχών Υγείας (ΕΚΠΥ) του ΕΟΠΥΥ, όπου στο άρθρο 17 «Ειδική Αγωγή», προβλέπονταν:

Α. Για τα κινητικά περιστατικά μέχρι δέκα (10) συνεδρίες φυσικοθεραπείας το μήνα με αποζημίωση είκοσι ευρώ (20,00€) τη συνεδρία.

Β. Για σοβαρά νοητικά ή ψυχιατρικά προβλήματα και σε παιδιά με Διάχυτη Διαταραχή της Ανάπτυξης (Αυτισμό), μέχρι είκοσι (20) συνεδρίες ανά είδος θεραπείας (εργοθεραπείας, ειδικής διαπαιδαγώγησης, ψυχοθεραπείας) το μήνα. Δηλαδή, συνολικά μέχρι ογδόντα (80) θεραπευτικές συνεδρίες.

Επιπροσθέτως, τα ανωτέρω περιστατικά δικαιούνταν τέσσερις (4) συνεδρίες συμβουλευτικής γονέων ανά μήνα. Το μέγιστο συνολικά αποδιδόμενο ποσό για τις παραπάνω περιπτώσεις ήταν τα εννιακόσια ευρώ (900,00€) το μήνα.

Τα παιδιά με Διαταραχή Ελλειμματικής Προσοχής− Υπερκινητικότητα (ΔΕΠΥ) καθώς επίσης και σε παιδιά με Κώφωση, Μαθησιακές Δυσκολίες, Δυσλεξία, Διαταραχή στην ανάπτυξη και στο λόγο, Τραυλισμό δικαιούνταν έως είκοσι (20) συνεδρίες ανά είδος θεραπείας (εργοθεραπείας, ειδικής διαπαιδαγώγησης, ψυχοθεραπείας) το μήνα και τις τέσσερις (4) συνεδρίες συμβουλευτικής γονέων με μέγιστο συνολικά αποδιδόμενο ποσό τα τριακόσια ευρώ (300,00€) το μήνα.

Γ. Στα μικτά περιστατικά κινητικών και νοητικών ή ψυχονοητικών προβλημάτων, ήταν το άθροισμα των παραπάνω ποσών, δηλαδή εννιακόσια ευρώ (900,00€) και διακόσια ευρώ (200,00€), οπότε στο σύνολο χίλια εκατό ευρώ (1.100,00€).

Η εργοθεραπεία αποζημιωνόταν κι η ειδική διαπαιδαγώγηση αποζημιώνονταν με ένα ευρώ κι είκοσι τρία λεπτά (1,23€), οι ψυχοθεραπείες κι η συμβουλευτική γονέων αποζημιώνονταν από ψυχολόγο με δύο ευρώ κι είκοσι έξι λεπτά (2,26€) κι από παιδοψυχίατρο με δεκαπέντε ευρώ (15,00€).

Συγκρατήστε παρακαλώ τα εξής στοιχεία. Είκοσι (20) συνεδρίες ανά είδος θεραπείας το μήνα με μέγιστο αποδιδόμενο ποσό, τα εννιακόσια ευρώ (900,00€), ενώ υπήρχε σαφής πρόβλεψη για χορήγηση ειδικών θεραπειών σε δικαιούχους με Μαθησιακές Δυσκολίες και Δυσλεξία.

Οι γονείς παιδιών ηλικίας άνω των δέκα (10) ετών, ίσως να έχουν προλάβει τα συγκεκριμένα ποσά απόδοσης δαπάνης για ειδικές θεραπείες.

Πέντε (5) μήνες αργότερα, στις 11 Απριλίου 2012, δημοσιεύτηκε (ΦΕΚ Β’ 1233), ο δεύτερος Ενιαίος Κανονισμός Παροχών Υγείας (ΕΚΠΥ), όπου στο άρθρο 17 «Ειδική Αγωγή», προβλέπονταν:

Α. Για τα κινητικά περιστατικά, όπως και στον πρώτο ΕΚΠΥ, δηλαδή δέκα (10) συνεδρίες φυσικοθεραπείας, με αποζημίωση είκοσι ευρώ (20,00€) ανά συνεδρία.

Β. Σε σοβαρά, αμιγή νοητικά, ψυχιατρικά και ψυχολογικά προβλήματα καθώς και σε παιδιά με Διάχυτη Αναπτυξιακή Διαταραχή − Αυτισμός, είκοσι (20) συνεδρίες λογοθεραπείας, εργοθεραπείας, ειδικής διαπαιδαγώγησης, ανά είδος το μήνα, καθώς και ομαδική ή ατομική ψυχοθεραπεία ή θεραπεία συμπεριφοράς έως (8) συνεδρίες ανά είδος το μήνα και συμβουλευτική γονέων μέχρι τέσσερις (4) συνεδρίες το μήνα, με μέγιστο συνολικά αποδιδόμενο ποσό για τις παραπάνω περιπτώσεις ορίζονταν τα πεντακόσια ευρώ (500,00 €) το μήνα.

Προσέξτε εδώ τη μεγάλη αλλαγή. Πεντακόσια ευρώ (500,00€) το μήνα! Πόσο ήταν το μέγιστο αποδιδόμενο ποσό, στον πρώτο ΕΚΠΥ; Εννιακόσια ευρώ (900,00€) το μήνα! Αποφασίστηκε λοιπόν μια αυθαίρετη μείωση του ανώτατου αποδιδόμενου ποσού κατά 45%!! Γίνεται πλήρως αντιληπτό ότι η αυθαίρετη κι οριζόντια περικοπή ήρθε το 2012!!!

Ταυτόχρονα, μειώθηκε το ανώτατο όριο στις ψυχοθεραπευτικές συνεδρίες, όπου από είκοσι (20) συνεδρίες μειώθηκαν στις οκτώ (8), ενώ πλέον δικαιούταν μόνο ένα είδος ψυχοθεραπείας (ομαδική ή ατομική ψυχοθεραπεία ή θεραπεία συμπεριφοράς).

Γ. Για λοιπές παιδοψυχιατρικές διαταραχές, διαταραχή ελλειμματικής προσοχής, υπερκινητικότητα (ΔΕΠΥ), διαταραχές της άρθρωσης, βαρηκοΐα, τραυλισμό προβλεπόταν μέγιστο αποδιδόμενο ποσό τα τριακόσια ευρώ (300,00€) το μήνα.

Για τις συγκεκριμένες περιπτώσεις διατηρήθηκε τόσο το ανώτατο αποδιδόμενο ποσό, όσο κι ο αριθμός συνεδριών, με εξαίρεση τις ψυχοθεραπείες. Παρατηρήσατε όμως κάποια διαφορά σε σχέση με τον πρώτο ΕΚΠΥ; Εξαφανίστηκαν οι Μαθησιακές Δυσκολίες και η Δυσλεξία!

Δ. Για τα μικτά περιστατικά κινητικών και νοητικών, καθώς και νευρολογικών προβλημάτων (εγκεφαλική παράλυση, σπαστική τετραπληγία, παραπληγία) μέγιστο συνολικά αποδιδόμενο ποσό τα επτακόσια ευρώ (700,00 €). Δηλαδή,αθροιστικά τα ποσά των περιπτώσεων Α και Β (500,00€+200,00€).

Το εξωφρενικό του δεύτερου ΕΚΠΥ, ήταν ότι για το άρθρο 17 υπήρχε πρόβλεψη να ισχύσει αναδρομικά από 1/1/2012!!

Πότε δημοσιεύτηκε ο δεύτερος ΕΚΠΥ; Στις 11 Απριλίου 2012. Οπότε, όσοι γονείς παιδιών με βαριές αναπηρίες (βαριά νοητική υστέρηση, αυτισμός, εγκεφαλική παράλυση κ.α.) είχαν καταθέσει αποδείξεις Ιανουαρίου, Φεβρουαρίου και Μαρτίου 2012 ενημερώθηκαν εκ των υστέρων, ότι υπέστησαν αυθαίρετα κι ετσιθελικά μια αναδρομική περικοπή άνω του σαράντα πέντε τοις εκατό (45%)!! Επιπλέον, σύμφωνα με το δεύτερο ΕΚΠΥ, θα τους αποδίδονταν πλέον πεντακόσια ευρώ (500,00€) κι όχι εννιακόσια ευρώ (900,00€).

Μπορείτε να αντιληφθείτε την αναστάτωση των γονέων; Δεν τελειώσαμε όμως εδώ! Ακολούθησε κι άλλη περικοπή μερικούς μήνες αργότερα.

Στις 18 Νοεμβρίου 2012, δηλαδή επτά (7) μήνες μετά τροποποιείται (ΦΕΚ Β΄ 3054) ο δεύτερος ΕΚΠΥ. Επί της ουσίας, πρόκειται για τον ΕΚΠΥ που ίσχυε μέχρι τον Οκτώβριο 2018, όπου στο άρθρο 17 «Ειδική Αγωγή», προβλέπονταν:

Α. Για τα κινητικά περιστατικά, έως δέκα (10) συνεδρίες φυσικοθεραπείας με αποζημίωση ανά συνεδρία στα δεκαπέντε ευρώ (15,00€), από είκοσι ευρώ (20,00€) που ίσχυε, δηλαδή περικοπή είκοσι πέντε τοις εκατό (25%).

Β. Σε σοβαρά, αμιγή νοητικά, ψυχιατρικά και ψυχολογικά προβλήματα καθώς και σε παιδιά με Διάχυτη Αναπτυξιακή Διαταραχή−Αυτισμός, έως δεκαπέντε (15) συνεδρίες λογοθεραπείας, εργοθεραπείας, ειδικής διαπαιδαγώγησης , ανά είδος το μήνα, καθώς και ομαδική ή ατομική ψυχοθεραπεία ή θεραπεία συμπεριφοράς έως οκτώ (8) συνεδρίες ανά είδος το μήνα και συμβουλευτική γονέων μέχρι τέσσερις (4) συνεδρίες το μήνα, με μέγιστο συνολικά αποδιδόμενο ποσό, τα τετρακόσια σαράντα ευρώ (440,00 €) το μήνα.

Άλλη μια περικοπή, για τα βαριά και χρόνια περιστατικά, όπου αυτή τη φορά περικόπηκε κατά δώδεκα τοις εκατό (12%). Από τα πεντακόσια ευρώ (500,00€) μειώθηκε στα τετρακόσια σαράντα ευρώ (440,00€).

Πέραν τούτου, μειώθηκε κι ο ανώτατος αριθμός συνεδριών ανά είδος ειδικής θεραπείας, όπου από είκοσι (20) συνεδρίες μειώθηκαν στις δεκαπέντε (15).

Θυμάστε το ανώτατο αποδιδόμενο ποσό του πρώτου ΕΚΠΥ, για τα συγκεκριμένα περιστατικά; Ήταν εννιακόσια ευρώ (900,00€) το μήνα, και σ’ ένα χρόνο περικόπηκε περισσότερο από πενήντα τοις εκατό (50%) ενώ ταυτόχρονα μειώθηκε κι ο ανώτατος δικαιούμενος αριθμός θεραπειών.

Γ. Για τις παιδοψυχιατρικές διαταραχές, διαταραχή ελλειμματικής προσοχής, υπερκινητικότητα (ΔΕΠΥ), διαταραχές της άρθρωσης, βαρηκοΐα, τραυλισμό, μέγιστο συνολικά αποδιδόμενο ποσό τα διακόσια πενήντα ευρώ (250,00€) το μήνα για έως τέσσερα (4) είδη πράξεων θεραπείας:

λογοθεραπείας, εργοθεραπείας, ειδικής διαπαιδαγώγησης έως δεκαπέντε (15) συνεδρίες ανά είδος το μήνα,
ψυχοθεραπείας, θεραπεία συμπεριφοράς έως (8) συνεδρίες το μήνα και
συμβουλευτική γονέων έως (4) συνεδρίες το μήνα.

Όπως μπορείτε να διαπιστώσετε η περικοπή άγγιξε και τα υπόλοιπα περιστατικά, ενώ οι Μαθησιακές Δυσκολίες κι η Δυσλεξία παρέμειναν εκτός ΕΚΠΥ.

Δ. Για τα μικτά περιστατικά κινητικών και νοητικών, καθώς και νευρολογικών προβλημάτων (εγκεφαλική παράλυση, σπαστική τετραπληγία, παραπληγία), ο αριθμός συνεδριών και το είδος, αποζημιωνόταν σύμφωνα με τις παραγράφους Α και Β, με μέγιστο συνολικά αποδιδόμενο ποσό τα πεντακόσια ενενήντα ευρώ (590,00 €).

Γίνεται αντιληπτό, ότι οι μεγάλοι χαμένοι ήταν τα μικτά περιστατικά, όπου στον τρίτο ΕΚΠΥ, δέχτηκαν διπλή περικοπή. Μία περικοπή κατά είκοσι πέντε τοις εκατό (25%) στην αποζημίωση της φυσικοθεραπείας και την επιπλέον περικοπή στο ήδη περικεκομμένο κατά σαράντα πέντε τοις εκατό (45%) στο ανώτατο αποδιδόμενο ποσό των υπολοίπων ειδικών θεραπειών.

Το Νοέμβριο 2011, οι δικαιούχοι μπορούσαν να λαμβάνουν μέχρι χίλια εκατό ευρώ (1.100,00€), τα οποία μετά από δύο (2) μήνες μειώθηκαν στα εφτακόσια ευρώ (700,00€) για να καταλήξει μετά από δώδεκα (12) μήνες ν’ αποδίδονται πεντακόσια ενενήντα ευρώ (590,00€).

Επισημαίνεται, ότι σε βαριές αναπηρίες τα πεντακόσια ενενήντα ευρώ (590,00€), καλύπτουν μόνο ένα μέρος της μηνιαίας δαπάνης που πρέπει να καταβάλει ο γονέας, για το αναγκαίο κι επιβεβλημένο θεραπευτικό πρόγραμμα του παιδιού.

Στον παρακάτω πίνακα, προσπαθώ ν’ αποτυπώσω, τις τροποποιήσεις του ΕΚΠΥ σχετικά με τις παθήσεις που δικαιούνταν θεραπείες και τα ανώτατα αποδιδόμενα ποσά ανά πάθηση.

Το 2012, σ’ ένα ιδιαίτερα ασταθές κοινωνικοοικονομικό περιβάλλον, όπου ο οικογενειακός προϋπολογισμός συρρικνωνόταν διαρκώς, ο ΕΟΠΥΥ επέβαλε ετσιθελικά, αυθαίρετη κι οριζόντια περικοπή άνω του πενήντα τοις εκατό (50%), στην αποζημίωση των ειδικών θεραπειών, ενώ μείωσε και τον αριθμό των συνεδριών ανά είδος θεραπείας.

Όσες οικογένειες μπορούσαν να αντέξουν το οικονομικό κόστος, συνέχισαν κανονικά το θεραπευτικό πρόγραμμα του παιδιού τους. Όσες οικογένειες δεν μπορούσαν, προχώρησαν σε αναγκαίες τροποποιήσεις στο θεραπευτικό πρόγραμμα.

Με αυτά τα ανώτατα ποσά, αποδίδονταν μέχρι και τον Ιούνιο 2019, η δαπάνη στους δικαιούχους ειδικών θεραπειών, όπου ο κλάδος υγείας του ασφαλιστικού τους ταμείου, ήταν ενταγμένος στον ΕΟΠΥΥ.

Οι γονείς λοιπόν, όπου τα παιδιά τους αντιμετωπίζουν σοβαρές νοητικές, ψυχιατρικές ή/και κινητικές δυσκολίες, σήκωσαν το βάρος της περικοπής της δαπάνης των ειδικών θεραπειών, από την 1/1/2012. Κάθε μήνα προσπαθούσαν να βρουν τα χρήματα για να βοηθήσουν και να στηρίξουν το παιδί τους, ώστε να λαμβάνει τις ειδικές θεραπείες που χρειάζεται.

Τον Ιανουάριο 2017, ο ΕΟΠΥΥ και το Υπουργείο Υγείας ανακοίνωσαν ότι επιθυμούν να εξορθολογίσουν το χώρο της ειδικής αγωγής. Με πρόσχημα, την περιβόητη προκλητή ζήτηση, οι γονείς λίγο πολύ, παρομοιάστηκαν ως απατεώνες, εκμεταλλευτές των παιδιών τους κι εμμέσως ως καταχραστές δημοσίου χρήματος.

Δεν αναγνωρίστηκε η ανοχή που επιδείξαμε όλα αυτά τα χρόνια, όπου θέλοντας και μη, δεχτήκαμε και υπομείναμε για χρόνια, την κατά πενήντα τοις εκατό (50%) αυθαίρετη περικοπή σε μία ανταποδοτική παροχή, τουναντίον θέλησαν να μας επιβάλλουν μια ακόμα αυθαίρετη περικοπή. Το καταλαβαίνετε; Είναι αδιανόητο!

Στις 2 Οκτωβρίου 2018, δημοσιεύτηκε (ΦΕΚ Β΄4375) το πρώτο Παράρτημα του άρθρου 45, του ισχύοντος ΕΚΠΥ. Ένα Παράρτημα, το οποίο ουδέποτε τέθηκε σε εφαρμογή ενώ προκάλεσε πλήθος αντιδράσεων σχεδόν από όλους όσους εμπλέκονται στη διαδικασία συνταγογράφησης και παροχής ειδικών θεραπειών.

Σε συναντήσεις που κατά καιρούς έχουμε κάνει στην Κεντρική Υπηρεσία του ΕΟΠΥΥ, με στελέχη του Οργανισμού, έχει γίνει παραδεκτό ότι το συγκεκριμένο Παράρτημα δεν είναι το πόρισμα της Επιστημονικής Επιτροπής. Πρόκειται για ¨δημιούργημα» ορισμένων διοικητικών που είναι ιατροί.

Τελικά, στις 12 Δεκεμβρίου 2018, δημοσιεύτηκε (ΦΕΚ Β΄5571) ένα αναθεωρημένο Παράρτημα το οποίο παρεμβαίνει καθοριστικά στο θεραπευτικό πρόγραμμα καθώς μειώνει αριθμό θεραπειών και καθορίζει μέγιστη διάρκεια χρόνου παροχής ειδικών θεραπειών, ενώ προκαλεί περαιτέρω «ανωμαλίες» στην ομαλή υλοποίηση του θεραπευτικού προγράμματος.

Θα μπορούσαν να γράψω πολλά για αυτό το Παράρτημα, αλλά δεν είμαι ιατρός κι όπως γνωρίζεται αρκετοί γονείς, η ιατρική κρίση αντικρούεται μόνο από ιατρική κρίση.

Μπορώ όμως να σχολιάσω την πρόθεση με την οποία ασκήθηκε η ιατρική κρίση ώστε να εξυπηρετηθεί η αυθαίρετη κι οριζόντια περικοπή της δαπάνης. Μην ξεχνάμε ότι η δαπάνη είχε ήδη περικοπεί άλλες δύο (2) φορές.

Το έχω δηλώσει σχεδόν σε όλα τα έγγραφα μου. Ο πρώτος που θέλει τον εξορθολογισμό της ετήσιας δαπάνης των ειδικών θεραπειών, είμαι εγώ. Δεν είναι ο ΕΟΠΥΥ, ούτε το Υπουργείο Υγείας. Είμαι εγώ!

Θέλω τα χρήματα που αποδίδει ο ΕΟΠΥΥ από το συγκεκριμένο «κουμπαρά», να προορίζονται για το σκοπό που αποδίδονται, ν’ αξιοποιούνται, να πιάνουν τόπο.

Έχω την απαίτηση, από τον ΕΟΠΥΥ κι από το Υπουργείο Υγείας, να εντοπίσουν και να με προστατέψουν από κακές πρακτικές, όχι να με τσουβαλιάσει με όσους τις μετέρχονται. Θέλω, ο ΕΟΠΥΥ να γνωρίζει ποιος συνταγογραφεί σε ποιον, για ποιο λόγο του συνταγογραφεί και ποιος πάροχος εκτελεί τη συνταγή.

Εξάλλου, στο από 18 Νοεμβρίου 2019 Δελτίο Τύπου ο ΕΟΠΥΥ, απροκάλυπτα, παραδέχεται ότι εκτός σύμβασης δεν μπορεί να ελέγξει τη δαπάνη και να πατάξει παραβατικές συμπεριφορές.

Το πρόβλημα όπως μας δεν είναι η υπογραφή ή μη, της οποιαδήποτε σύμβασης. Το πρόβλημα μας είναι ότι ο ΕΟΠΥΥ, μέχρι και σήμερα, το μόνο που θέλει είναι να μειώσει για άλλη μια φορά την ετήσια δαπάνη, χρησιμοποιώντας τις συμβάσεις, σαν μέσο εκπλήρωσης του σκοπού.

Η περικοπή ήρθε δύο (2) φορές μέσα στο 2012 μέσω του ΕΚΠΥ κι άλλη μία φορά το 2018 μέσω του Παραρτήματος. Εκτός από την περικοπή των ανώτατων αποδιδόμενων ποσών, βιώσαμε (το 2012) και βιώνουμε (από το 2018) δραστική μείωση στον δικαιούμενο αριθμό συνεδριών ενώ πλέον υπάρχει και ανώτατο χρονικό διάστημα παρέμβασης.

Ο πραγματικός εξορθολογισμός δεν μπορεί να έρθει με διπλή και τριπλή περικοπή στην απόδοση δαπάνης ή στο δικαιούμενο αριθμό θεραπειών, με κλειστό προϋπολογισμό ή μ’ ένα Παράρτημα το οποίο “εξαφανίζει” παιδιά με με αναπηρία, τους θεραπεύει συνοδές παθήσεις ή ακόμα χειρότερα τα εξαναγκάζει να αλλάξουν πάθηση, για να μπορούν να δικαιούνται να λαμβάνουν ειδικές θεραπείες.

Για περαιτέρω προβληματισμό των γονέων, παραθέτω δύο χαρακτηριστικά αποσπάσματα συνέντευξης που παραχώρησε ο τότε Πρόεδρος της ΠΟΣΓΚΑμεΑ, στο περιθώριο του Γενικού Συμβουλίου που πραγματοποιήθηκε στις 20 Φεβρουαρίου 2016, μερικούς μήνες πριν ξεκινήσει η προσπάθεια συμβασιοποίησης των ειδικών θεραπειών.

Για την επιδημιολογική μελέτη

Για την απόδοση της δαπάνης

Με το επόμενο βίντεο θα σας θυμίσω, τι δήλωσε στις 21 Φεβρουαρίου 2017, ο τότε Πρόεδρος του ΕΟΠΥΥ, στη Διαρκή Επιτροπή Κοινωνικών Υποθέσεων της Βουλής.