Πρωινό Πέμπτης, μπροστά από την προτομή της Έλλης Λαμπέτη, οδός Δελφών και Διδότου.
Έχω ραντεβού με την ηθοποιό, Αλεξάνδρα Αϊδίνη, για να μας πει… “Ποιος σκότωσε το σκύλο τα μεσάνυχτα”!
Θεατρικό έργο, σε σκηνοθεσία του Βαγγέλη Θεοδωρόπουλου και βασισμένο στο βιβλίο του Μαρκ Χάντον (με ομώνυμο τίτλο).
Ένα βιβλίο για την ελπίδα αλλά και τους “αυτισμούς” που αφορούν τον άνθρωπο.
Αλεξάνδρα, “Ποιος σκότωσε το σκύλο τα μεσάνυχτα;” Μίλησέ μας για το ανέβασμα της παράστασης.
Βρισκόμαστε λίγες μέρες πριν από το ανέβασμα του έργου στο Θέατρο Τζένη Καρέζη. Προχωράμε αλλά παράλληλα έχουμε γοητευθεί απ την πλοκή του έργου που έχει γράψει ο Μαρκ Χάντον και έχει διασκευάσει αριστοτεχνικά ο Σάιμον Στήβενς. Προχωρώντας, βήμα-βήμα, προσπαθούμε να αποκωδικοποιησουμε και να το αφηγηθούμε με τον πιο αθώο τρόπο.
Υποδύεσαι την Σιόμπαν,ανάλυσέ μας τον χαρακτήρα και την σχέση που έχει με τον Κρίστοφερ.
Η Σιόμπαν (η δασκάλα του Κρίστοφερ, παιδί με ειδικές δεξιότητες) είναι από τους αμιγώς “θετικούς” και συνήθως στο θέατρο, αυτοί οι χαρακτήρες μοιάζουν να μην έχουν ενδιαφέρον ή κάποια πρόκληση. Θα μπορούσες να τους πεις μονόπλευρους, ίσως και μονότονους. Παρ’ όλα αυτά, για μένα είναι μία απ τις πιο ευεργετικές διαδικασίες η συνάντηση που είχα.
Ήταν μεγάλη πρόκληση γιατί πολλές φορές αντικαθιστά την μητρική φιγούρα, στο πλευρό του Κρίστοφερ. Οπότε είναι ενα alter-ego που πολλές φορές αφηγείται τον ήρωα.
Πόσο δύσκολο ήταν να υπάρξει ένα είδος επικοινωνίας ανάμεσα στη δασκάλα και σ’ ένα αυτιστικό παιδί;
Είχα την τύχη να γνωρίζω αλλά και να μιλήσω με ανθρώπους που ασχολούνται με παιδιά με μαθησιακές δυσκολίες, όπως ονομάζεται πλέον. Είναι μία επώδυνη διαδικασία. Απ’ την άλλη, είναι άνθρωποι που για να επιλέξουν αυτό τον δρόμο έχουν μια ειδική ευαισθησία και είναι εκπαιδευμένοι γι αυτό.
Η δυσκολία έγκειται στο ότι κάθε παιδί είναι διαφορετικό και δεν υπάρχει κάποιος κανόνας. Η Σιόμπαν μοιάζει να έχει βρει τα “κλειδιά” του Κρίστοφερ και έτσι τον βοηθάει στην επικοινωνία.
Κατορθώνει το έργο να περάσει τα μηνύματα που επιθυμεί ο συγγραφέας, μέσα απ το βιβλίο του;
Πιστεύω ότι καταφέρνει να περάσει όλα τα μηνύματα του βιβλίου. Το έχει αναφέρει και ο ίδιος ο συγγραφέας ο οποίος δεν πίστευε ότι θα μπορούσε να μεταφερθεί ποτέ στο θεατρικό σανίδι, ο κόσμος του ήρωα του. Η διασκευή όμως τον άφησε πολύ ικανοποιημένο.
Γιατί πιστεύεις ότι είμαστε εχθρικοί σε οτιδήποτε που, κατά την δική μας οπτική, δείχνει παράξενο;
Δεν ξέρω αν είναι τόσο θέμα εχθρότητας όσο το ότι οι άνθρωποι που βγάζουν μία επιθετικότητα είναι τρομερά φοβισμένοι και ανασφαλείς. Πράγμα που τους το δημιουργεί μία επιφανής ισορροπία την οποία όλοι νιώθουμε ότι τρέμει και τα σημάδια αυτού του τριξίματος πολλές φορές κάνουν την εμφάνιση τους.
Πού πιστεύεις ότι οφείλεται η επιτυχία του βιβλίου;
Νομίζω ότι ενώ μιλάει για μία ειδική περίπτωση, συγχρόνως αφορά “στον αυτισμό όλων”. Αν το καλοσκεφτείς, όλοι έχουμε κομμάτια του Κρίστοφερ μέσα μας.
Την ανασφάλειά μας, τους φόβους μας. Και αυτό εκφράζεται πολύ καθαρά από τον ήρωα ο οποίος καταφέρνει να κάνει άλματα και να ξεπερνάει τον εαυτό του παρά τις δυσκολίες.
Είναι ένα ταξίδι θάρρους, γενναιότητας και αυτογνωσίας.
Είναι μία παράσταση που όταν την δει κάποιος θα φύγει πιο αισιόδοξος.
Είναι ένα βιβλίο που μέσα του υπάρχει ο κόσμος που ζούμε, με τις σκοτεινές αλλά και τις φωτεινές στιγμές. Δεν είναι σε καμία περίπτωση διδακτικό αλλά τρομερά ειλικρινές. Και στο τέλος αφήνει πολλές σκέψεις στο θεατή προς διαφορετικά πράγματα.
Υπάρχουν ρόλοι και έργα που σε ιντριγκάρουν;
Φυσικά και έχω αγαπημένους ρόλους αλλά στην κατάταξη καλώς ή κακώς (δεν το ξέρω αυτό), είναι το τρίτο πράγμα που θα κοιτάξω.Το πρώτο είναι το ποιος θα καθοδηγήσει τους ήρωες και μετά ποιοι θα είναι οι συνεργάτες στο ταξίδι.
Συνέντευξη: της Αλεξάνδρας Αϊδίνη στον Γιάννη Βανταράκη (Γιάννης Goodfellas – Δημοσιογράφος), για το nevronas.gr
