Χαρακτηριστική φωνή. Την αναγνωρίζεις εύκολα ανάμεσα σε χιλιάδες άλλες. Καλλιτέχνης με ταυτότητα. Βγάζει όλη του την ένταση στη μουσική. Κι όμως, διακατέχεται από ηρεμία, γαλήνη και ευγένεια, που εύκολα τη μεταδίδει στο συνομιλητή του. Προσγειωμένος, παρά τους 33 δίσκους, τα cd’s, τα βραβεία, τις δυνατές συνεργασίες κι όλη αυτή την παρακαταθήκη που συνεχώς εμπλουτίζει… Προσγειωμένος και ταυτόχρονα ειλικρινής, γιατί νιώθει ευγνώμων για όσα έχει αποκτήσει από την ενασχόλησή του με τη μουσική, απ’ όσα έχει κερδίσει μια και έζησε τις μεγάλες μουσικές στιγμές την ώρα που συνέβαιναν.
Ο Διονύσης Τσακνής συναντά την Ταξούλα Ζάχου και την εφημερίδα «+οικία» (Φωτογραφίες: PHOTOVEKRIS).
…”κάτι γίνεται εδώ, το άρωμά σου, Διονύση Τσακνή, μας σέρνει”…
Κύριε Τσακνή, πότε αποφασίσατε να ασχοληθείτε με τη μουσική;
Όλα ξεκινάνε ως χόμπι. Προηγείται η αγάπη, η οποία σε οδηγεί σε μια πιο σοβαρή ενασχόληση. Μετά τα πράγματα δρομολογούνται μόνα τους. Δεν μπορώ να προσδιορίσω άλλες παραμέτρους πέρα από την αγάπη μου για τη μουσική. Την αγάπησα. Στην αρχή, έπαιζα εντελώς ερασιτεχνικά και μετά τις σπουδές μου στα οικονομικά, σπούδασα και μουσική. Κι όταν κλήθηκα να επιλέξω τί έπρεπε να κάνω στη ζωή μου, η μουσική με κέρδισε, με την έννοια ότι οι επαγγελματικές ευκαιρίες που μου δόθηκαν ήταν μια πρόκληση την οποία και ακολούθησα.
Ποιες ήταν οι μουσικές σας επιρροές;
Δεν ήμουν ποτέ ρατσιστής με τη μουσική.
Πάντοτε αγαπούσα, πιστεύω, τα καλά είδη της μουσικής. Ξεκινώ από το δημοτικό τραγούδι και φθάνω μέχρι την κλασσική μουσική. Είχα τέτοιες επιρροές από το σπίτι, ο πατέρας μου ήταν λάτρης της όπερας και της κλασσικής μουσικής. Ήταν και οι επιρροές της εποχής, οι Beatles, η έξαρση του ροκ, αλλά ταυτόχρονα τα λαϊκά μαγαζιά και τα εξοχικά κέντρα της Καρδίτσας όπου άκουγες Καζαντζίδη, Τσιτσάνη.
Το γεγονός ότι δεν είχα αρνήσεις για τα είδη της μουσικής μ΄ έκανε πιο πλούσιο. Ως συνθέτη γιατί έγραψα ετερόκλητα τραγούδια, από τη μία αναγνωρίζεις το ηλεκτρικό τους ύφος κι από την άλλη είναι τα δεκάδες λαικά τραγούδια ή η καθαρή μουσική για το θέατρο. Πιστεύω ότι κάθε μουσικός πρέπει να έχει τις κεραίες του ανοιχτές και να μην περιχαρακώνεται -εκτός αν δεν του αρέσει κάτι- ούτε και να βάζει ταμπέλες.
Είστε και τραγουδοποιός και ερμηνευτής. Ποόν ρόλο προτιμάτε;
Θα έλεγα ότι είμαι μουσικός και ως μουσικός επιλέγω κάθε φορά την πλευρά που με εκφράζει περισσότερο.
Πόσο βοηθάει έναν τραγουδιστή να είναι και μουσικός;
Πάρα πολύ.
Ακόμα και στις μουσικές του επιλογές;
Οι επιλογές είναι ένα σημαντικό κομμάτι. Το πιο σημαντικό κατά τη γνώμη μου είναι ότι μπορεί ν΄ αντιληφθεί αυτό που τραγουδάει, την ιδιαιτερότητα του, αν είναι φτωχό ή πλούσιο. Ο τραγουδιστής που ξέρει μουσική, μπορεί να δει τις συγχορδίες ενός τραγουδιού, τον αρμονικό πλούτο, την έκταση της μελωδίας και να ξεχωρίσει αν υπάρχει ένα εμβληματικό στοιχείο. Ένας τραγουδιστής δεν μπορεί να εισχωρήσει στην ουσία της σύνθεσης.
Γράφετε και στίχους και μουσική, τί αποτελεί πηγή έμπνευσης για εσάς;
Ότι βλέπεις γύρω σου. Ειδικά με τη στιχουργική δεν μπορείς να μη γράψεις κάτι το οποίο σ΄ έχει ενοχλήσει, σ΄ έχει πειράξει, κάτι το οποίο σ΄ έχει κάνει να αισθανθείς όμορφα. Δεν μπορεί να μη γράψεις για κάτι που σε έχει ματώσει. Επομένως, η στιχουργική μου, η όποια στιχουργική μου, είναι η ζωή μου.
Δεν ασχολείστε μόνο με τη δισκογραφία, γράφετε επίσης για το θέατρο, αλλα και τον κινηματογράφο. Πως προέκυψε;
Για το θέατρο άρχισα να γράφω νωρίτερα. Ήμουν τυχερός γιατί εκείνο το διάστημα ζούσα στην Καρδίτσα και υπήρχε το Θεσαλικό θέατρο κι η πρώτη δουλειά πριν την επίσημη δισκογραφική έναρξη ήταν στο θέατρο. Κι έτυχε η πρώτη δουλειά μου να βραβευτεί.
Με τί σας αρέσει να ασχολείστε περισσότερο;
Πιστεύω ως τραγουδοποιός με την έννοια, γράφω στίχο, μουσική και ερμηνεύω, ότι σταμάτησα πέρσι τον Οκτώβρη όταν έκανα το cd «Bandiera Rossa» και όρισα- βέβαια ποτέ μη λες ποτέ- ότι έκλεισε ο κύκλος της τραγουδοποιίας, δηλαδή ότι τα κάνω όλα. Δε με ιντριγκάρει πια τόσο πολύ. Τη σύνθεση, όμως, δε θα τη σταματήσω. Αυτή τη στιγμή μελοποιώ κάποια τραγούδια του αλησμόνητου συνεργάτη και φίλου Μάνου Ελευθερίου, τα οποία δε θα τα ερμηνεύσω εγώ, επέλεξα έναν νέο, υπέροχο καλλιτέχνη τον Κ. Τριαναταφυλλίδη.
Επίσης, η μουσική για το θέατρο και τον κινηματογράφο δε θα σταματήσει στο βαθμό που υπάρχουν προτάσεις.
Όσο περνάει ο καιρός με κερδίζει η καθαρή μουσική. Μπορεί και να μην ακουστούν ποτέ αυτά που γράφω. Δε με νοιάζει καθόλου.
Είναι για μένα μια άσκηση, μια μαθητεία, ένας προσωπικός τρόπος έκφρασης. Πάντα θα αισθάνομαι μαθητής.
Η μουσική πειρατεία έχει φέρει κρίση στη μουσική;
Τη μουσική πειρατεία την αντιμετωπίζαμε από τα πρώτα χρόνια των cd’s, γιατί το βινύλιο δεν μπορούσε να αντιγραφεί. Το αντιμετωπίζουμε εδώ και πολλές δεκαετίες και θα το αντιμετωπίζουμε όσο δεν υπάρχει βούληση από τις κυβερνήσεις του κόσμου να προστατέψουν την πνευματική ιδιοκτησία. Το Youtube είναι ένας νέος τρόπος έκφρασης, ένας νέος δίαυλος επικοινωνίας του δημιουργού με το κοινό του. Βέβαια το αν αμοίβεται όπως πρέπει είναι ζήτημα που θα λυθεί στο μέλλον.
Δεν μπορεί να σταματήσει ή να δαιμονοποιηθεί η τεχνολογία και οι δυνατότητές της, επειδή είναι καινούρια. Οφείλουμε να τη δούμε ως μια καινούρια μορφή και να μην τη καταδικάσουμε. Άλλωστε κοντά σε όλα αυτά η μουσική βιομηχανία έχει βρει τρόπους για ελεύθερη ή μη διακίνηση της τέχνης. Έχουν βρεθεί πλατφόρμες που κλειδώνουν την πνευματική ιδιοκτησία των καλλιτεχνών.
Υπήρξε κάποια στιγμή που σκεφτήκατε να σταματήσετε τη μουσική σας πορεία;
Όχι και το λέω αβίαστα γιατί βίωσα και τη δυσκολία του πρώτου καιρού, όπου όλοι οι συνάδελφοι φτιάχναμε τις κασέτες μας και τρέχαμε στις δισκογραφικές εταιρείες, για να γίνει αποδεκτό το προϊόν μας. Σήμερα ένας νέος που είναι εξoικειωμένος με τη μουσική τεχνολογία φτιάχνει κάτι και το ανεβάζει στο διαδίκτυο. Δε μου έδωσε απογοητεύσεις η δουλειά μου, μου έδωσε μόνο χαρές. Γνώρισα τους δασκάλους μου και συνεργάστηκα με ολόκληρο το ελληνικό τραγούδι.
Ως άνθρωπος βγήκα πλουσιότερος, με τη μουσική.
Ένας από τους πιο χιλιοτραγουδισμένους σας στίχους είναι το «Γυρίζω την πλάτη μου στο μέλλον», πού γυρίζετε την πλάτη σας;
Σε ποιο μέλλον; Στο μέλλον που φτιάχνετε όπως θέλουν, όχι γενικά. Στο μέλλον δε θα μπορούσα να γυρίσω την πλάτη, γιατί διακατέχομαι από μια ιστορική αισιοδοξία και πιστεύω ότι τα πράγματα θα αλλάξουν. Γυρίζω την πλάτη στο μέλλον που μας φτιάχνουν άλλοι, που μας παγιδεύουν το μέλλον. Εμένα με αφορά ένα άλλο μέλλον, ένα λαμπρό μέλλον.
Μαχαιρίτσας – Τσακνής, κάτι σαν ονοματεπώνυμο…
Είναι μεγάλος ο πόνος, μεγάλη η απώλεια. Πενθώ έναν συγγενή.
Έναν άνθρωπο που έχουμε συνδεθεί και που μετά την παύση της συνεχούς συνεργασίας, δε σταματήσαμε με το Λαυρέντη να συνεργαζόμαστε. Το καλοκαίρι κάναμε δύο συναυλίες. Ήταν μια σχέση με σεβασμό και αγάπη, δεν ήταν αυτό που λέμε ένας ενθουσιασμός. Ζήσαμε μια ολόκληρη ζωή μαζί. Ζούσαμε σαν οικογένεια. Δεν ήταν συνεργάτης, ήταν συγγενής.
Τα επόμενα σχέδιά σας;
Πέρα από τις μελοποιήσεις του Μάνου Ελευθερίου, είμαι σε περιοδεία στην Περιφέρεια με τον Γιάννη Ζουγανέλη, την Ελένη Δήμου και τον Λ. Παπαδόπουλο. Πρόκειται για μια παρεϊστικη κατάσταση, στην οποία ο κόσμος έχει τη δυνατότητα να ακούσει φαινομενικά ετερόκλητα τραγούδια που όμως συνδέονται μεταξύ τους.
