Η ανοιχτή συνέλευση αλληλεγγύης σε μετανάστ(ρι)ες Solidarity With Migrants προχώρησε σε κάλεσμα σε συγκέντρωση διαμαρτυρίας, για τις συνθήκες κράτησης των ανάπηρων μεταναστών στο Κάμπ του Σχιστού.
Η σχετική ανακοίνωση…
Έπειτα από 3 επισκέψεις που πραγματοποιήθηκαν τον τελευταίο μήνα στο καμπ του Σχιστού είναι ξεκάθαρο ότι χιλιάδες ευάλωτα και μη άτομα βρίσκονται αυτή την στιγμή ξεχασμένα και αφημένα στο έλεος της κάθε διοίκησης και της πολιτικής ηγεσίας.
Πιο συγκεκριμένα η 1η επίσκεψη πραγματοποιήθηκε με σκοπό να συναντήσουμε το βαρέως πάσχοντα και κινητικά ανάπηρο μη αυτοεξυπηρετούμενο μετανάστη (J). Το άτομο αυτό διέμενε μέχρι πρόσφατα στο καμπ του Ελαιώνα, από το οποίο μετακινήθηκε εκβιαστικά στο καμπ του Σχιστού, παρά τη βαριά κατάσταση της υγείας του και την ανάγκη του να βρίσκεται κοντά σε υγειονομικές μονάδες.
Φτάνοντας στο καμπ Σχιστό (πλέον πρόκειται για στρατόπεδο με υπερυψωμένα τείχη και σύρματα, μπάρα ελέγχου στην είσοδο και πολλούς σεκιουριτάδες) ζητήσαμε να συναντήσουμε τον J. Στην πύλη του καμπ, ενώ εξηγήσαμε επανειλημμένα ότι ο J είναι άρρωστος και μη-αυτοεξυπηρετούμενος και ότι 2 από εμάς είναι γιατρίνες , ο αρχισεκιουριτάς μας αρνήθηκε την είσοδο κατηγορηματικά, καλώντας τον διοικητή του καμπ.
Δήμαρχος Κιμώλου για υπάλληλο: «Δυστυχώς, ΑμεΑ» (Βίντεο)
Ο διοικητής του καμπ, Θωμάς Παπακωνσταντίνου, εμφανίστηκε σε μια χαλαρή διάθεση, λέγοντας μας ότι για το εν λόγω άτομο υπεύθυνο είναι το ιατρικό κλιμάκιο του ΕΟΔΥ και όλα είναι υπό έλεγχο. Για να μας το κάνει πιο πειστικό και να μας αποτρέψει από το να δούμε τον J μας ενημέρωσε ότι την προηγούμενη ημέρα είχε μεταφερθεί στο νοσoκομείο για προγραμματισμένο ραντεβού (σε ιατρείο το οποίο δεν είχε καμία σχέση με τα προβλήματα υγείας που έχει ο J). Εκεί αντιληφθήκαμε ότι ο διοικητής του καμπ στην προσπάθεια του να συγκαλύψει τις συνθήκες διαβίωσης και την ανύπαρκτη ιατροφαρμακευτική περίθαλψη και να μας ξεφορτωθεί μας μιλούσε για άλλον άνθρωπο.
Επιμείναμε, φωνάζοντας πάνω από 15 λεπτά ότι υπάρχει ανάγκη να τον συναντήσουμε άμεσα και τελικά μας επετράπη η είσοδος με συνοδεία σεκιούριτι και μόνο αφού δείξαμε τις ιατρικές ταυτότητες.
Όταν φτάσαμε στο κοντέινερ που διαμένει ο J ήταν προφανείς οι λόγοι που δε μας άφηναν να τον δούμε. Μέσα σε αυτό μένουν 2 κινητικά ανάπηρα άτομα (με αμαξίδια και με τρομερές δυσκολίες αυτοεξυπηρέτησης), που μάλιστα μιλάνε διαφορετικές γλώσσες μεταξύ τους. Η οποιαδήποτε έξοδος από αυτό το χώρο είναι αδύνατη (χαλίκια-σκαλάκι-και μια ψεύτικη ράμπα), η πρόσβαση στην τουαλέτα αποτελεί καθημερινό αγώνα δρόμου και ένα δωμάτιο κυριολεκτικά 2×2, στο οποίο δεν υπάρχει καμία δυνατότητα κίνησης του αμαξιδίου.
Συναντώντας τον J ,αντιληφθήκαμε τον βασανιστικό τρόπο διαβίωσης του σε αυτές τις συνθήκες και την παραμελημένη κατάσταση της υγείας του. Τέλος, παρά το ότι καταφέραμε να μιλήσουμε μόνο με αυτά τα δυο διαμένοντα (όση ώρα ήμασταν μέσα στο κοντέινερ απέξω μας περίμεναν δυο σεκιούριτι ώστε να εξασφαλίσουν ότι δεν θα συναντήσουμε άλλο κόσμο) μας επισήμαναν ότι έχουν τρομερές ανάγκες σε φαγητό καθώς αυτό που τους δίνουν δεν τρώγεται όσο και να προσπαθούν.
Τη δεύτερη φορά που επισκεφθήκαμε ξανά τον ίδιο χώρο ο σκοπός ήταν (όπως μας είχε αναφέρει ο διοικητής του καμπ) να μας ”ενημερώσουν” οι γιατροί του ΕΟΔΥ για το ιατρικό ιστορικό και τον προγραμματισμό που έχει γίνει από μέρος τους για τον J. Το ιατρικό τιμ που μας διαβεβαίωνε ο διοικητής ότι έχει διευθετήσει την συγκεκριμένη κατάσταση ήταν τελικά ένας γιατρός, ο οποίος δεν είχε δει ποτέ ούτε τον ίδιο τον άνθρωπο, ούτε προφανώς τα ιατρικά του χαρτιά. Χωρίς να ξέρει όμως ότι εμείς είχαμε κάνει και τα δύο, άρχισε να μας λέει γενικές αηδίες (έχουμε προγραμματίσει επισκέψεις, θα τον διασυνδέσουμε με νοσοκομεία) και προσπάθησε να μας πείσει ότι ο άνθρωπος περπατάει και είναι αυτοεξυπηρετούμενος.
Ενημερώσαμε λοιπόν το ιατρικό τιμ του ΕΟΔΥ για το ποιά ακριβώς είναι η κινητική – ψυχική- νευρολογική κατάσταση του J, καθώς και για τα νοσήματα που πρέπει να λαμβάνει ιατροφαρμακευτική περίθαλψη. Από τα ιατρικά έγγραφα του J. αυτό που προκύπτει είναι ότι από το 2020 είχε συμπτώματα. Σε αυτό το διάστημα μεταφερόταν από καμπ σε καμπ χωρίς να γίνει καμία περαιτέρω διερεύνηση και χωρίς να του παρέχεται παρακολούθηση.
Οι τοποθετήσεις του γιατρού και του διοικητή του καμπ, από την αρχή είχαν ξεκάθαρο στόχο να συγκαλύψουν το βασανισμό των ατόμων που συντελείται μέσα σε αυτές τις συνθήκες διαβίωσης. Στη συνέχεια, υπήρξε ρατσιστικός και μισαναπηρικός οχετός σχολίων από τον διοικητή του καμπ (‘’βγάζουμε βόλτα τον άνθρωπο με το αναπηρικό αμαξίδιο 1 φορά τη ημέρα’’, ‘’εμείς καθαρίζουμε το κοντέινερ κάθε δύο μέρες και αυτοί το ξαναβρωμίζουν’’) και δηλώσεις για το ωραίο πρότζεκτ που συντελείται, κατά την άποψη του, μέσα στο στρατόπεδο του Σχιστού. Κερασάκι στην τούρτα σε όλα αυτά είναι ότι μας απαγόρευσε να πάμε τρόφιμα στο J και στο συγκάτοικο του, γιατί διαφωνήσαμε πολιτικά μαζί του και του κάναμε σαφές ότι διευθύνει ένα τόπο βασανιστηρίων, εναρμονιζόμενος πλήρως με το ρατσιστική πολιτική του κράτους.
Μετά από μία ώρα έντονης λογομαχίας και καθώς του κάναμε ξεκάθαρο ότι δεν θα φύγουμε αν δεν δούμε τον J, μας επέτρεψε να τον συναντήσουμε με τον ίδιο τον διοικητή να είναι μπροστά και τα σεκιούριτι απέξω.
Στην 3η επίσκεψη παρά την επιμονή μας να συναντήσουμε τον J, μας απαγορεύτηκε κατηγορηματικά από τη γραμματέα του διοικητή οποιαδήποτε είσοδος στο καμπ, παραπέμποντας μας να ζητήσουμε επίσημα άδεια εισόδου από το υπουργείο υγείας. Έπειτα από τηλεφωνική επικοινωνία με το J μάθαμε ότι εκείνη τη ημέρα έιχε ραντεβού σε νοσοκομείο στην Αθήνα, το οποίο έχασε καθώς δεν προγραμματίστηκε μεταφορά με ασθενοφόρο από το κλιμάκιο του ΕΟΔΥ. Αυτό που του είπαν είναι να βρει ταξί, να το πληρώσει με δικά του χρήματα και να καταφέρει να επιβιβαστεί μόνος του σε αυτό, αν θέλει να πάει στο ραντεβού του. Κατά τη διάρκεια που βρισκόμασταν στην πύλη του καμπ επικοινωνήσαμε και με άλλους/άλλες κατοίκους, οι οποίοι/οποίες διαμαρτυρήθηκαν έντονα για το απαίσιο φαγητό και την παντελή έλλειψη ιατροφαρμακευτικής περίθαλψης.
Είναι ξεκάθαρη για εμάς η φρίκη που βιώνουν τα διαμένοντα στα καμπς, ο πλήρης αποκλεισμός που υφίστανται και η απαγόρευση από την κάθε διοίκηση ακόμη και για μια επίσκεψη σε αυτά.
Ο J. δεν είναι ο μόνος. Αυτός είναι ο ρατσιστικός τρόπος που αντιμετωπίζονται τα μεταναστά από το κράτος και το σύστημα υγείας, που ακόμα και όταν καταφέρουν να φτάσουν σε υγειονομική δομή εκεί δεν υπάρχει διερμηνέας και ο ασθενής γίνεται μπαλάκι από ειδικότητα σε ειδικότητα χωρίς καμία ποιότητα υγείας. Οι αποκλεισμοί που βιώνουν τα μεταναστά στην υγεία δεν είναι παρά μία ακόμη πολιτική επιλογή του κράτους που έρχεται να προστεθεί στην πολιτική των στρατοπέδων συγκέντρωσης, των δολοφονιών και pushbacks στο Αιγαίο και στο Έβρο, των βίαιων ή εκβιαστικών εξώσεων από τα αστικά κέντρα και των επιχειρήσεων σκούπας.
Απέναντι σε αυτά στόχος είναι η συγκρότηση κοινών αγώνων ντόπιων και μεταναστριών για ισότιμη πρόσβαση στην υγεία ανεξαρτήτως φύλου, εθνικότητας, φυλής, θρησκείας, βαθμού αναπηρίας/νευροδιαφορετικότητας. Ταυτόχρονα επέκταση του αγώνα εντός των χώρων υγείας από τα εργαζόμενα για εξάλειψη των ρατσιστικών συμπεριφορών και των αποκλεισμών που πολλά υποκείμενα βιώνουν.
Αιτήματα μας είναι:
- Απόδοση ενεργών αριθμών κοινωνικής ασφάλισης – ΑΜΚΑ σε όλα. Καθώς χωρίς τον ΑΜΚΑ δε δικαιούσαι να κλείσεις ραντεβού, να σου συνταγογραφηθούν εξετάσεις ή φάρμακα αλλά επίσης μπλοκάρεται και η διαδικασία έκδοσης δελτίου αιτούντος ασύλου (ΔΑΔΠ)
- Προσλήψεις μεταφραστών στις δομές υγείας για ισότιμη πρόσβαση ανεξαρτήτως γλώσσας
Εξασφάλιση προσβασιμότητας στις υγειονομικές μονάδες, τόσο σε επίπεδο μέσου μεταφοράς όσο και στη δυνατότητα τηλεφωνικής επικοινωνίας (καθώς σε όλα τα τηλεφωνικά κέντρα των νοσοκομείων υπάρχει υποστήριξη μόνο για ελληνόφωνα άτομα)
ΚΛΕΙΣΙΜΟ ΤΩΝ ΣΤΡΑΤΟΠΕΔΩΝ ΣΥΓΚΕΝΤΡΩΣΗΣ
ΑΝΟΙΧΤΑ ΣΥΝΟΡΑ- ΧΑΡΤΙΑ ΚΑΙ ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ ΜΕΤΑΚΙΝΗΣΗΣ ΓΙΑ ΟΛΑ
ΑΞΙΟΠΡΕΠΗΣ ΣΤΕΓΑΣΗ ΚΑΙ ΕΡΓΑΣΙΑΚΕΣ ΕΥΚΑΙΡΙΕΣ ΓΙΑ ΟΛΑ
ΟΧΙ ΣΤΙΣ ΕΞΩΣΕΙΣ ΝΤΟΠΙΩΝ ΚΑΙ ΜΕΤΑΝΑΣΤΡΙΩΝ
ΙΣΟΤΙΜΗ ΠΡΟΣΒΑΣΗ ΣΤΗΝ ΕΚΠΑΙΔΕΥΣΗ
Περισσότερα νέα Συλλόγων – Φορέων – ΜΚΟ
Πηγή: Solidarity With Migrants
