Μαρτυρίες γονέων που ενώ τα παιδιά τους, λόγω των εκπαιδευτικών και μαθησιακών τους αναγκών, δικαιούνται Παράλληλη Στήριξη πλήρους ωραρίου, έμειναν χωρίς υποστήριξη ή με μερική υποστήριξη λιγότερων ωρών που έφτασε αργοπορημένα είτε στη μέση του διδακτικού έτους, είτε καθόλου.
Τα συνηθέστερα προβλήματα αφορούν στην μη έγκαιρη προσέλευση της παράλληλης στην έναρξη της σχολικής χρονιάς, με αποτέλεσμα πολλά παιδιά να στερούνται την ίση συμμετοχή στην εκπαιδευτική και κοινωνική διαδικασία. Επιπλέον, πάρα πολλοί από εμάς βιώνουν τον συστηματικό διαμοιρασμό των Παράλληλων Στηρίξεων παρόλο που οι αποφάσεις των ΚΕΔΑΣΥ (πρώην ΚΕΣΥ) ορίζουν στήριξη πλήρους ωραρίου. Πολύ συχνά συμβαίνει το εξής, ενώ παρουσιάζονται εκπαιδευτικοί να αναλάβουν υπηρεσία, δικαιούνται άδεια εγκυμοσύνης ή ασθενείας και έτσι ο μαθητής/ -τρια παραμένει χωρίς υποστήριξη μέχρι την επόμενη φάση προσλήψεων, συνήθως ένα μήνα μετά ή και αργότερα, καθώς οι πιστώσεις του υπουργείου δεν αρκούν.
Ένα άλλο πρόβλημα με το οποίο ερχόμαστε συχνά αντιμέτωποι είναι ότι πολλά παιδιά βιώνουν διάκριση καθώς κατατάσσονται στις «ελαφριές περιπτώσεις»- πράγμα που δεν ισχύει σε καμία περίπτωση. Αυτά τα παιδιά μένουν συνήθως στο τέλος της λίστας και συνήθως μένουν χωρίς Παράλληλη Στήριξη.
Τέλος, αναπάντητο μένει και το ερώτημα, γιατί ενώ τα παιδιά φοιτούν 30ωρες εβδομαδιαίως η Παράλληλη Στήριξη καλύπτει μόνο τις 24 ώρες. Δηλαδή, ακόμη και όταν παρουσιάζεται, τα παιδιά εξακολουθούν να μένουν ακάλυπτα 6 διδακτικές ώρες.
Η ίση πρόσβαση στην εκπαίδευση είναι αναφαίρετο δικαίωμα κάθε παιδιού.
Πώς, λοιπόν, το 2021 διεκδικούμε ακόμη τα αυτονόητα;
Αυτή η κατάσταση έχει κλονίσει πολλές οικογένειες και ψυχικά και οικονομικά. Ενδεικτικά παρακάτω θα διαβάσετε πραγματικά περιστατικά.
Η ποιότητα της καθημερινής μας ζωής ελαχιστοποιήθηκε και προστέθηκε ένα επιπλέον πρόβλημα…
Η κόρη μας φοίτησε στην Γ’ τάξη στο Δημοτικό Σχολείο Αρκαδικού Δράμας κατά το σχολικό έτος 2020-2021 με απόφαση του ΚΕΣΥ στις 30/09/2020, όπου διαπιστώθηκε ότι η μαθήτρια έχει ανάγκη την υποστήριξη της παράλληλης στήριξης για το σχολικό έτος (2020-2021) στήριξη με πλήρες ωράριο, σύμφωνα με το Ν. 3699/2008, άρθρο 6, παρ. 1β.
Μέχρι τον Δεκέμβριο του 2020 η μαθήτρια έμεινε χωρίς υποστήριξη, τον Ιανουάριο του 2021 κλήθηκαν δύο αναπληρώτριες, οι οποίες βγήκαν σε άδεια εγκυμοσύνης και σε άδεια covid-19, λόγω εγκυμοσύνης. Τον Φεβρουάριο του 2021 ανέλαβε υπηρεσία αναπληρώτρια με 3μηνη σύμβαση, λόγω covid-19 μόνο για 10 ώρες την εβδομάδα (2 μέρες την εβδομάδα), γιατί τις υπόλοιπες 3 ημέρες ,χρειάστηκε να μοιραστεί την Παράλληλη Στήριξή της με μαθητή σε διπλανό σχολείο που κρίθηκε πιο σοβαρή περίπτωση. Στις 11 Μαΐου έληξε η σύμβαση της παράλληλης στήριξης και δεν ανανεώθηκε, ενώ ήμασταν ενήμεροι ότι το σχολικό έτος θα λήξει στις 25/06/2021. Επομένως, το παιδί υποστηρίχθηκε από ιδιωτική παράλληλη στήριξη.
Προφανέστατα, αυτή η εναλλαγή προσώπων, χωρίς καμία σταθερότητα και με ελλιπή έως ανύπαρκτη κρατική υποστήριξη τους περισσότερους μήνες είχε αρνητικό αντίκτυπο στο παιδί μας. Βάσει της διάγνωσής της δικαιούται ένα σταθερό πρόσωπο ως σημείο αναφοράς, για να αποτελέσει την γέφυρα επικοινωνίας με το σχολείο και τους συμμαθητές της.
Η κόρη μας, όλο αυτό το διάστημα που έμεινε χωρίς υποστήριξη βίωνε, για διάρκεια μηνών, έντονες κρίσεις πανικού, αγχώδη διαταραχή, σχολική άρνηση, έντονους πονοκεφάλους εξαιτίας της αδυναμίας του Υπουργείου να καλύψει το παιδί με παράλληλη στήριξη πλήρους ωραρίου καθ’ όλη τη διάρκεια της σχολικής χρονιάς.
Η μικρή σε καθημερινή βάση έχανε την πρώτη διδακτική ώρα, εξαιτίας της σχολικής άρνησης που βίωνε μέχρι να έρθει η παράλληλη στήριξή της. Μέχρι τότε εγώ, την υποστήριζα στον προαύλιο χώρο του σχολείου προσπαθώντας να της παρέχω ασφάλεια, έτσι ώστε να εισέλθει στην τάξη της και να παρακολουθήσει το μάθημα.
Αντιλαμβάνεστε, πως η μη παροχή σταθερής παράλληλης στήριξης από την αρχή της σχολικής χρονιάς έως και τη λήξη της, δημιούργησε πολλά προβλήματα και στην οικογένεια μας. Παραλάμβανα καθημερινά την κόρη μου από το σχολείο με έντονες εκρήξεις, φωνές, ουρλιαχτά και αδυναμία να ανταπεξέλθει στο ημερήσιο πρόγραμμα του σχολείου εξαιτίας της ανασφάλειας και της έλλειψης ενός προσώπου αναφοράς.
Πέρα από την ψυχολογική πίεση που δέχτηκε το παιδί και η οικογένειά μας και για αυτό χρειαστήκαμε όλοι ψυχολογική υποστήριξη από ειδικούς, αναγκαστήκαμε να καλύπτουμε τις αδυναμίες του υπουργείου με ιδιωτική υποστήριξη για την μικρή μας. Η ποιότητα της καθημερινής μας ζωής ελαχιστοποιήθηκε και προστέθηκε ένα επιπλέον πρόβλημα στη δύσκολη καθημερινότητα της οικογένειας ενός παιδιού με αναπηρία.
Αβραμίδου Ελένη
Μέχρι τότε όμως θα πρέπει να τα καταφέρει μόνη της…
Η κόρη μου, μαθήτρια που θα φοιτήσει στην τρίτη δημοτικού, έχει βαρηκοΐα. Τα δύο πρώτα χρόνια είχα ιδιωτική παράλληλη στήριξη, ώστε να την ενισχύσω συναισθηματικά στην ένταξή της. Φέτος που τελείωσαν οι οικονομικοί πόροι μου απευθύνθηκα στο ΚΕΣΥ. Ομολογώ ότι απογοητεύτηκα παταγωδώς. Δυστυχώς, επειδή υπάρχει σχολείο κωφαλάλων την τοποθετούν εκεί. Αλλά η κόρη μου δεν εμπίπτει σε ένα τέτοιο πλαίσιο, διότι είναι βαρήκοη και όχι κωφή ούτε άλαλη. Το παράλογο φυσικά είναι ότι αν ήμασταν σε άλλη πόλη που δεν έχει τέτοιο σχολείο θα μας την ενέκριναν. Έχω κάνει ένσταση η οποία θα εξεταστεί μέσα Οκτωβρίου, μέχρι τότε όμως θα πρέπει να τα καταφέρει μόνη της. Φοιτά στο 1ο δημοτικό σχολείο Χολαργού.
Αλεξία Εξακουστίδη
Η παρουσία της παράλληλης θα μπορούσε ουσιαστικά να προάγει την εξέλιξη του παιδιού μου…
Ο γιος μου και την περσινή χρονιά φοιτούσε στο 2ο Νηπιαγωγείο Σερρών ως προνήπιο. Η γνωμάτευση του ΚΕΣΥ αναφέρει ότι δικαιούται παράλληλη όλη μέρα, κάθε μέρα και έχει αυτισμό, αλλά είναι ένα παιδί έξυπνο και η παρουσία της παράλληλης θα μπορούσε ουσιαστικά να προάγει την εξέλιξη του.
Μετά από οχλήσεις δικές μου, με ενημέρωσαν ότι η παράλληλη που είναι στο άλλο τμήμα αλλά και σε ένα άλλο σχολείο (2 μέρες) θα έχει και τον Ιωάννη μου. Δηλαδή μια δασκάλα παράλληλης για 2 σχολεία και 3 παιδιά.
Δευτέρα Τετάρτη Παρασκευή και μόνο για 2μιση ώρες την ημέρα ήταν σε εμάς. Αυτό λάβαμε…
Φυσικά το παιδί αντιμετωπίζει πρόβλημα καθώς ως αυτιστικός δεν μπορεί να καταλάβει, γιατί κάποιες μέρες λείπει η κυρία του, αλλά και γιατί τις μισές ώρες είναι σε άλλη τάξη, με αποτέλεσμα να έχουμε αναστάτωση συνέχεια. Αντί να βοηθηθεί το παιδί μας εν τέλει δυσχεραίνεται η καθημερινότητά του. Μεγάλο πρόβλημα.
Καβακίδου Αναστασία
Η Παράλληλη ήρθε τον Νοέμβρη και έφυγε, γιατί άλλαξε σχολείο…
Γειά σας, έχω έναν γιο στα 12 με διάχυτη αναπτυξιακή και απόφαση από το ΚΕΣΥ Κέρκυρας για παράλληλη στήριξη. Από νήπιο ξεκίνησε η πρώτη παράλληλη στήριξη, στην Α΄δημοτικού δεν είχε, στη Β΄ δημοτικού ήρθε τον Νοέμβρη και έφυγε, γιατί άλλαξε σχολείο. Στη Δ΄ δημοτικού δεν είχε πάλι καθόλου και μόνο στην Ε΄ είχε από την αρχή της σχολικής χρονιάς. Στη ΣΤ΄ τάξη ήρθε λίγο πριν το κλείσιμο λόγω κορονοϊού. Ήταν στο 11ο Δημοτικό σχολείο Κέρκυρας και θα πάει στο 3ο γυμνάσιο Κέρκυρας.
Αμαλία Νίκα
Όταν η κόρη μου δεν έχει μαζί της την Παράλληλη δυσκολεύεται να συμμετέχει στο μάθημα…
Έχω μια κόρη 11χρονών, θα φοιτήσει στη ΣΤ΄ και έχει διάγνωση αυτισμού. Με βάση την γνωμάτευση του ΚΕΣΥ δικαιούται πλήρη παράλληλη στήριξη, αλλά στο σχολείο μου λένε ότι δεν τους στέλνουν πολλές παράλληλες στηρίξεις και επειδή η κόρη μου δεν παρουσιάζει παραβατικότητα την βάζουν να μοιράζεται την παράλληλη! Το σχολείο που πάει είναι το 2ο Δημοτικό Σχολείο Γέρακα Αττικής.
Όταν η κόρη μου δεν έχει μαζί της την παράλληλη δυσκολεύεται να συμμετέχει στο μάθημα, αποσπάται η προσοχή της, δεν μπορεί να γράψει στα διαγωνίσματα. Υπάρχουν μαθήματα, όπως αγγλικά, γαλλικά που δεν συμμετέχει καθόλου, από την στιγμή που δεν έχει βοήθεια. Στο ψυχολογικό κομμάτι είναι πολύ δύσκολα, γιατί αισθάνεται μόνη και αυτό την κάνει να μην συμμετέχει στο μάθημα και να έρχεται στο σπίτι και να κλαίει.
Τασούλα Σερίφη
Το αποτέλεσμα ήταν ο ένας γιος μου, που έχει θέματα συμπεριφοράς και συγκέντρωσης, να εκφράζει το άγχος του…
Έχω δυο παιδιά, 11 χρονών που φοιτούν στο Δημοτικό Σχολειό Βαθέων, Ιθάκη στην Δ’ δημοτικού. Τα παιδιά μου, βάσει γνωμάτευσης ΚΕΠΑ έχουν συνολικό ποσοστό αναπηρίας 94 %.
Οι γνωματεύσεις ΚΕΣΥ των παιδιών, για τον κάθε ένα ξεχωριστά προτείνουν: «Φοίτηση σε Ειδικό Δημοτικό Σχολειό και ελλείψει αυτού, υποστήριξη από εκπαιδευτικό παράλληλης στήριξης κατά τα σχολικά έτη 2020-2021, 20121-2022 και 2022-2023, δηλαδή ως το πέρας του Δημοτικού σχολειού. Επισημαίνεται ότι η φοίτηση του μαθητή σε γενική τάξη δίχως εξατομικευμένη εκπαιδευτική υποστήριξη θα είναι ατελέσφορη. Συνεπώς εάν υπάρξει χρονικό διάστημα κατά το οποίο το παιδί δεν θα υποστηρίζεται από εκπαιδευτικό παράλληλης στήριξης, προτείνεται η φοίτηση σε Τμήμα Ένταξης και η περαιτέρω υποστήριξή του με ενισχυτική διδασκαλία. Επισημαίνεται ότι η φοίτηση σε ολιγομελές τμήμα ασφαλώς μπορεί να ωφελήσει τον μαθητή καθώς σε αυτό μπορεί να του δοθεί περισσότερος εξατομικευμένος χρόνος από την πλευρά των εκπαιδευτικών καθώς και να μειωθούν τα περιττά ερεθίσματα που επηρεάζουν την προσοχή (Ν.4452/2017 αρ.11 παρ.1). Επιπλέον, συστήνεται χωρισμός των δυο αδελφών σε διαφορετικά τμήματα.»
Σε αντίθεση με όλα αυτά που περιγράφουν οι γνωματεύσεις του ΚΕΣΥ, φέτος δόθηκε για τα παιδιά μου μια παράλληλη, 24 ώρες εβδομαδιαίως, και για τους δυο, και τις υπόλοιπες ώρες ήταν μόνα τους στην τάξη με 21 παιδιά συνολικά. Το αποτέλεσμα ήταν ο ένας γιος μου, που έχει θέματα συμπεριφοράς και συγκέντρωσης, να εκφράζει το άγχος του με τρόπο μην ευγενικό. Επισημαίνω ότι έβρεχε με το μπουκάλι του ή των άλλων παιδιών, τους συμμαθητές του με νερό. Εμείς οι γονείς συχνά ψάχναμε τους γονείς αυτών των παιδιών για να ζητήσουμε συγγνώμη εκ μέρους του. Οι περισσότεροι γονείς έδειχναν κατανόηση, μερικοί όχι…
Άλλες φορές έχει πετάξει από το παράθυρο, μπουκάλι σπρέι καθαριστικού για τον πίνακα. Άλλη φορά ένα βαρύ βιβλίο, και την τσάντα της δασκάλας. Έτσι έκανα αίτηση να συμπληρώσω εγώ τις 6 ώρες που δεν είχαν παράλληλη, για να μην βρεθούν ούτε μια ώρα μόνα τους στο χώρο του σχολειού. Ζήτησα επίσης να είμαι όλες τις ώρες μαζί τους αλλά ο διευθυντής μου απάντησε ότι δεν χρειάζεται. Όταν διορίστηκε καινούρια παράλληλη στο σχολείο μας, η πέμπτη συνολικά, τοποθετήθηκε με πλήρες ωράριο σε ένα άλλο παιδάκι και εμείς συνεχίσαμε όπως ήμασταν.
Κάπου τον μήνα Μάιο σε ένα διάλλειμα, πριν φτάσω στο σχολειό, ο γιος μου χτύπησε με το πόδι του ένα παιδάκι της πρώτης που κύλισε στα σκαλιά, στον εξωτερικό χώρο και χτύπησε το φρύδι του. Ανήσυχη ανέβηκα στο γραφείο του διευθυντή να ρωτήσω για την κατάσταση του παιδιού και μου απάντησε ότι μια χαρά είναι το παιδί, ενώ οι γονείς τον είχαν πάρει ήδη να τον πάνε νοσοκομείο. Ανησυχούσα ιδιαίτερα για αυτό το παιδί. Και αν θα είχε πάθει κάτι χειρότερο; ποιος θα είχε την ευθύνη;
Την άλλη μέρα τηλεφώνησα την πρωτοβάθμια να ενημερώσω για το γεγονός και να ζητήσω εξηγήσεις για τις τοποθετήσεις των παράλληλων στο σχολείο ανάλογα με την βαρύτητα των γνωματεύσεων. Ο προϊστάμενος με ησύχασε ότι θα το κοιτάξει το θέμα (τέλος σχολικής χρονιάς σχεδόν) και ανέφερε ότι η Ιθάκη είχε Ειδικό Σχολείο που θα προσπαθήσει να το ξαναλειτουργήσει. Προσπάθησα να του εξηγήσω ότι σε ένα τόσο μικρό νησί, με μόνο 120 παιδιά στο δημοτικό, η απομόνωση των παιδιών δεν θα βοηθούσε στην εξέλιξη και και ένταξή τους στην κοινωνία. Θεωρώ ότι είναι καλύτερα να δημιουργήσουν μέσα στο σχολειό ένα περιβάλλον κατάλληλο, έτσι όπως το περιγράφει το ΚΕΣΥ και στις δυο γνωματεύσεις. Μου απάντησε ότι το ΚΕΣΥ απλά συνιστά και δεν επιβάλει και έτσι δεν πειράζει που δεν έχουμε αυτό που έχουν ανάγκη τα παιδιά. Κι εγώ ρωτώ, αφού δεν συνιστάται καν δημιουργία ΕΙΔΙΚΟΥ ΣΧΟΛΕΙΟΥ από το ΚΕΣΥ… γιατί ο προϊστάμενος μας το επιβάλει;!
Ανώνυμη μαρτυρία
Μου είπαν πως την δικαιούμαι αλλά δεν ήρθε ποτέ…
Ζήτησα πέρσι παράλληλη στήριξη με απόφαση του ΚΕΣΥ. Η μικρή μου πήγαινε νήπιο. Μου είπαν πως την δικαιούμαι αλλά δεν ήρθε ποτέ. Ξανά έκανα αίτημα φέτος, στο νήπιο (επαναφοίτηση) και έγινε το ίδιο. Δεν ήρθε ποτέ.
Πάει στο 10ο νηπιαγωγείο Κέρκυρας. Φέτος θα την βάλω στην Α΄ τάξη δημοτικού, σε άλλο σχολείο. Έχω κάνει πάλι άιτηση για παράλληλη. Η κόρη μου έχει αυτισμό υψηλής λειτουργικότητας. (Σημείωση:Το 2019 η πρώτη αίτηση και το 2020 η δεύτερη αίτηση.)
Έλενα Βασιλειάδη
Ένιωθα ότι εγώ φταίω που το παιδί μου δεν καλύπτεται, όπως του πρέπει…
Είμαι μητέρα 7 χρόνου αγοριού με γνωμάτευση από ΚΕΣΥ Ανατολικής Αττικής για ΔΕΠΥ και πλήρης παράλληλη στήριξη από την τάξη του Νηπιαγωγείου μέχρι και την Β’ Τάξη του Δημοτικού.
Μένουμε Μενίδι. Κι ενώ στο Νηπιαγωγείο δεν είχαμε κανένα απολύτως θέμα, στην πρώτη τάξη του δημοτικού, λάβαμε παιδαγωγό ειδικής αγωγής από την πρώτη μέρα (του αγιασμού) πλην όμως δεν κάλυπτε όλες τις ώρες, όπως προβλέπεται. Η συγκεκριμένη κάλυπτε ώρες και σε άλλο παιδί της τρίτης δημοτικού. Αυτό που μου έκανε μεγάλη εντύπωση είναι ότι τις Δευτέρες και τις Παρασκευές, σχόλαγε πιο νωρίς και με καλούσε από την οικία της!!
Τις περισσότερες φορές με ενημέρωνε για τα συμβάντα που το παιδί μου ήταν ιδιαίτερα ανήσυχο και ζωηρό και συνέβαιναν διάφορα περιστατικά με άλλα παιδιά (έχει θέματα συμπεριφοράς και όχι πρόβλημα σε γνωστικό κομμάτι), συνέβαιναν όσες ώρες δεν είχε την παράλληλη στήριξη. Κι εγώ αναρωτιόμουν όλη την χρόνια πού είναι η ουσιαστική στήριξη στο παιδί μου;
Μου έλεγαν: “Περιμένουμε μήπως έρθει κι άλλη δασκάλα!”… “Μήπως έχετε κάποιο μέσον στην πρωτοβάθμια;” κλπ.
Ένιωθα ότι εγώ φταίω που το παιδί μου δεν καλύπτεται, όπως του πρέπει. Και το άγχος μου θέριευε! Επιπλέον ώρες εγώ στην ψυχολόγο, εξαιτίας ενός πολύ κακού συστήματος, αλλά και κάποιας αδιαφορίας του σχολείου (2ο Δημοτικό Αχαρνών).
Όταν η δασκάλα στα βασικά μαθήματα, είχε βρει το κουμπί του παιδιού μου και συνεργαζόταν μια χαρά, έθεσα κι εγώ το εύλογο ερώτημα στην παράλληλη: “Γιατί δεν καλύπτεις τις ώρες των δευτερευόντων μαθημάτων (που οι δασκάλες δυσκολεύονται με τον γιο μου να κάνουν μάθημα); “Δεν γίνεται! Το πρωτόκολλο λέει στα βασικά μαθήματα, πρέπει να είμαι!”, μου απαντούσε.
Άκρη δεν βρήκα όλη την χρονιά, με κάποιους από τις Διευθύνσεις, να μου απαντούν ότι είμαι από τους τυχερούς που το παιδί μου έχει παράλληλη έστω και τις μισές ώρες! “Άλλα παιδιά, δεν έχουν καν παράλληλη στήριξη και οι γονείς, αν έχουν, βάζουν ιδιωτικά”.
ΥΓ. Πλήρωνα ιδιωτική παράλληλη στήριξη στο προνήπιο, περιμένοντας το κράτος να εξετάσει το παιδί μου.
Ανώνυμη μαρτυρία
Είναι εκβιασμός…
Το θέμα της παράλληλης στήριξης είναι ένα από τα δυσκολότερα προβλήματα που καλείται να λύσει ο γονιός, με παιδί στο φάσμα. Εν συντομία η δική μου εμπειρία είναι πολυετής.
Το 2016, μετά από αρκετή αναμονή για ραντεβού με αναπτυξιολόγο, κοινωνική λειτουργό και παιδοψυχολόγο, το ΚΕΔΥ τότε, ενέκρινε για τον γιο μου (1ο δημοτικό σχολείο Νέας Μάκρης), ο οποίος είναι αυτιστικός πλήρη παράλληλη στήριξη. Κάναμε αίτηση αλλά δεν ήρθε ποτέ. Την επόμενη χρονιά 2017, για το δημοτικό, πάλι πέρασαμε εκ νέου από τις ίδιες ειδικότητες και μας ενέκριναν ξανά πλήρη παράλληλη στήριξή σε τυπικό σχολείο, η οποία πάλι δεν ήρθε και αναγκαστικά πήγαινα εγώ μαζί με το παιδί για 2 εβδομαδες μετά από προτροπή του διευθυντή, γιατί τότε διαπιστώσαμε ότι δεν μπορεί να πάει σχολείο χωρίς στήριξη.
Ώσπου βρήκα μια κοπέλα ιδιωτικά με την οποία πήγε πολύ καλά, αλλά μετά από 1 μήνα διορίστηκε και μας άφησε. Εγώ αδυνατώντας να ξαναπάω σχολείο αλλά και να κρατήσω το παιδί στο σπίτι, διαμαρτυρήθηκα έντονα στο ΚΕΣΥ και στο υπουργείο Παιδείας και μετά από πολλή προσπάθεια να εξηγήσω ότι το παιδί μου δεν μπορεί να πάει σχολείο χωρίς παράλληλη στήριξη και ούτε και εγώ να καλύπτω αυτή την θέση, μας έστειλαν μια δασκάλα γενικής αγωγής, με καμία εμπειρία στον αυτισμό, η οποία δεν ήξερε πώς να βάλει πρόγραμμα, τί είναι η οπτικοποίηση, πώς αντιδρούμε στις κρίσεις, τί είναι το τετράδιο επικοινωνίας, και δυσκολευόταν πάρα πολύ να ανταπεξέλθει, με αποτέλεσμα το παιδί να παλλινδρομήσει σε πολλούς τομείς και τελικά να μην θέλει να πάει καθόλου στο σχολείο.
Τότε για να σώσω την κατάσταση προσέλαβα για τις ώρες που δεν κάλυπτε η δημόσια παράλληλη, μια λογοθεραπεύτρια η οποία ανέλαβε την κατάσταση και έδινε εκείνη οδηγίες για το παιδί καθώς και φρόντιζε να περνάει ευχάριστα μαζί της ώστε να αρχίσει πάλι να θέλει να πάει σχολείο. Η οποία βέβαια χρέωνε 25 Ε την ώρα, με αποτέλεσμα μηνιαία να βγαίνει σαν ιδιωτική.
Εκεί κάπου αποφάσισα να μην ξαναβασιστώ στο δημόσιο, χωρίς βέβαια να σταματήσω να διεκδικώ την παράλληλη που δικαιούμαστε αλλά πάντα να έχω φροντισει να έχω ιδιωτική.
Την επόμενη χρονιά στην δευτέρα δημοτικού, είχα βρει ιδιωτική να ειναι stand by. Φυσικά, μετά από πολύ ψάξιμο, γιατί στην περιοχή μας είναι δυσεύρετες. Περίμενα και την δημόσια η οποία δεν ήρθε ποτέ και να ερχόταν θα ερχόταν πολύ καθυστερημένα, κάτι που θα προκαλούσε αναστάτωση στο παιδί να γνωρίσει έναν νέο άνθρωπο από την αρχή . Την επόμενη χρονιά, στην Γ’δημοτικού, πάλι κάναμε αίτηση αλλά πέρασε η χρονιά με την ίδια ιδιωτική, αν και ήρθε μια δημόσια αλλά έφυγε αμέσως με άδεια εγκυμοσύνης.
Πέρυσι στην Δ’ δημοτικού δεν έκανα καν αίτηση, πήγα με την ίδια κοπέλα η οποία δυστυχώς φέτος δεν μπορεί και όταν πήγα Ιούνιο να κάνω αίτηση μήπως και έχουν φτιάξει τα πράγματα και έρθει, ο διευθυντής με διαβεβαίωσε ότι αν κάνω αίτηση θα έχω τα ίδια προβλήματα και θα μοιραστεί με άλλο παιδάκι και καλύτερα να συνεχίσω στην γραμμή της ιδιωτικής που πάει καλά έως τώρα. Το ίδιο είπε και οι σχολική ψυχολόγος που συνεργάζεται με το ΚΕΣΥ.
Είναι αδιανόητο να ξοδεύω έναν ολόκληρο μισθό, κάθε μήνα, για παράλληλη στήριξη, απλά για να πηγαίνει το παιδί μου σχολείο. Είναι εκβιασμός… αλλά τον δέχομαι γιατί αφορά το καλό του παιδιού μου με ειδικές εκπαιδευτικές ανάγκες.
Ξέρουμε πολύ καλά ότι ένας αυτιστικός άνθρωπος αρχικά δυσκολεύεται να σταθεί μόνος στο σχολείο, γι’αυτό υπάρχει ο θεσμός της παράλληλης στήριξης. Ο αυτιστικός με την στήριξή του μέσα στο σχολείο δημιουργεί έναν νοητικό και συναισθηματικό δεσμό που απαιτεί χρόνο και προσπάθεια να συμβεί. Κάθε φορά που αλλάζει το πρόσωπο της παράλληλης αυτό πρέπει να χτίζεται από την αρχή (αν χτιστεί βέβαια), γιατί παίζει και ο παράγοντας της ασυμβατότητας.
Η παράλληλη είναι απαραίτητη από την πρώτη έως την τελευταία μέρα του σχολείου για όλες τις ώρες και με θλίψη μου διαπίστωσα από τις συνέπειες που είχε στο παιδί μου και στην ζωή μας, ότι δεν νοείται να στέλνουν ανθρώπους που δεν είναι της ειδικής αγωγής σε αυτιστιστικα παιδιά.
Για άλλη μια χρονιά θα χρεωθώ εγώ το κόστος της ειρωνικής αυτής έγκρισης παράλληλης στήριξης (την οποία, ναι μεν σου λένε ότι την δικαιούσαι και είναι δωρεάν, αλλά δεν την βλέπεις ποτέ. Και θα το κάνω αυστηρά και μόνο για να διαφύλαξω την υγεία μου, την υγεία του παιδιού μου και το δικαίωμά του να πηγαίνει σχολείο δωρεάν όπως τα νευροτυπικά παιδιά.
Αθηνά Ραπανάκη
Οι παραπάνω μαρτυρίες έχουν σταλθεί στις 18/07/2021 στο Συνήγορο του Παιδιού, με τους γονείς να ζήτουν τη στήριξή του για το δικαίωμα των παιδιών τους στην Παράλληλη Στήριξη, ένα δικαίωμα που καταπατάται συστηματικά.
