Ζωή είναι το ταξίδι και το ταξίδι είναι σπίτι.
Θα ξεκινήσω το άρθρο με ένα απόσπασμα από το βιβλίο της Alice Miller (Ελβετίδα ψυχολόγος, ψυχαναλύτρια και φιλόσοφος), με τίτλο: «Το σώμα δεν ψεύδεται ποτέ».
Το απόσπασμα λέει τα εξής: «… βέβαια όσο μεγαλώνουμε τόσο πιο δύσκολο γίνεται να λάβουμε, από άλλους ανθρώπους, την αγάπη που κάποτε μας στέρησαν οι γονείς μας. Ωστόσο οι προσδοκίες δεν εγκαταλείπονται με την ηλικία, το αντίθετο μάλιστα. Απλώς μεταβιβάζονται από γενιά σε γενιά.
Ο μοναδικός τρόπος να απαλλαγούμε από μια τέτοια κατάσταση είναι να συνειδητοποιήσουμε αυτούς τους μηχανισμούς και να προσπαθήσουμε να αναγνωρίζουμε την πραγματικότητα της παιδικής μας ηλικίας.
Με αυτόν τον τρόπο θα δημιουργήσουμε μέσα μας ένα άτομο το οποίο θα μπορεί να ικανοποιήσει τις ανάγκες που περιμένουν να εκπληρωθούν από τη γέννησή μας. Μόνον έτσι μπορούμε να προσφέρουμε εμείς οι ίδιοι στον εαυτό μας την προσοχή, τον σεβασμό, την κατανόηση των συναισθημάτων μας, την απαραίτητη προστασία, την άνευ όρων αποδοχή που μπορεί να μας στέρησαν οι γονείς μας.
Για να συμβεί αυτό χρειάζεται η εμπειρία της αγάπης, για το παιδί που κάποτε ήμασταν!”
Με αυτή την εισαγωγή λοιπόν ξεκινάει το θέμα της αυτοεκτίμησης των παιδιών και της σημαντικότητάς της.
Τί είναι αυτοεκτίμηση;
Είναι η αίσθηση που έχει κανείς για την προσωπική του αξία, το πόσο σημαντικός νιώθει ανεξαρτήτως των επιτευγμάτων του. Επηρεάζει τα συναισθήματα, τη συμπεριφορά, τις σχέσεις μας, τους ανθρώπους που προσελκύουμε στη ζωή μας.
«Πάνω σε μια γερή βάση αυτοεκτίμησης, μπορεί να οικοδομηθεί και η γνήσια αυτοπεποίθηση».
Για να δημιουργηθούν υγιείς και ευτυχισμένοι ενήλικες χρειάζεται οι γονείς, να παρέχουνε από νωρίς στη ζωή του ατόμου τη δυνατότητα ανάπτυξης της αυτοπεποίθησης. Συχνά όμως συμβαίνει πολλά παιδιά να έχουν χαμηλή αυτοεκτίμηση, με αποτέλεσμα αυτό να είναι εμπόδιο στην διαμόρφωση της προσωπικότητας τους, στην δημιουργία σχέσεων, και στη γρήγορη διαδικασία μάθησης.
Παιδιά και ενήλικες επωφελούνται από καλές σχέσεις, εμπειρίες και θετική σκέψη. Πολλά από τα αναγκαία βήματα για να χτιστεί η αυτοεκτίμηση του παιδιού σας, θα βοηθήσουν και εσάς τους ίδιους να αναπτύξετε και να διατηρήσετε τη δική σας αυτοεκτίμηση και αυτοσεβασμό.
Όταν το παιδί διαμορφώνει την αίσθηση της αυτοαξίας του, οι γονείς ασκούν τη μεγαλύτερη επιρροή . Είναι οι πρώτοι και οι πιο σημαντικοί δάσκαλοι. Η αυτοεκτίμηση του παιδιού επηρεάζεται περαιτέρω καθώς αναπτύσσονται σχέσεις με άλλα μέλη της οικογένειας, δασκάλες, φίλους και άλλους ενήλικες.
Πιο κάτω αναλύονται οι τρεις βασικότεροι παράγοντες που βοηθούν τους γονείς να καλλιεργήσουν την αυτοεκτίμηση των παιδιών τους:
Αγάπη και άνευ όρων αποδοχή.
Το πρώτο και πιο σημαντικό βήμα στο χτίσιμο της αυτοεκτίμησης είναι η ένδειξη αγάπης προς το παιδί και η αποδοχή του έτσι ακριβώς όπως είναι.
«Το παιδί χρειάζεται να νιώθει άξιο της αγάπης του γονιού ακόμα και αν δεν είναι πάντα αποδεκτές οι συμπεριφορές του».
Οι φράσεις “εάν είσαι καλό παιδί θα σε αγαπάω”, “επειδή δεν φέρεσαι σωστά δεν σε αγαπάω” δημιουργούν την σύναψη, στον εγκέφαλο του παιδιού, ότι η αγάπη έχει στεγανά και θα είναι αποδεκτό (το παιδί) μόνον αν φέρεται όπως θέλουν οι γονείς του.
Τί γίνεται με τα Όρια;
Τα όρια και το καθορισμένο πρόγραμμα της καθημερινότητας δίνει στα παιδιά μια ξεκάθαρη εικόνα για το τι να περιμένουν, τα κάνει να νιώθουν ασφάλεια και σιγουριά, να έχουν εμπιστοσύνη τόσο στους γονείς τους όσο και στον εαυτό τους, με αποτέλεσμα να πατάνε γερά στα πόδια τους.
Ένα παιδί που έχει την αίσθηση του ανήκειν είναι πολύ πιο συγκροτημένο και δομημένο από ένα παιδί που έχει “χαθεί στη μετάφραση”.
Οι γονείς είναι σημαντικό να παρέχουν ένα ασφαλές περιβάλλον με ξεκάθαρους κανόνες και όρια, με αγάπη και στοργή ώστε να δώσουν την ευκαιρία στο παιδί τους να πατήσει γερά στα πόδια του.
Σεβασμός προς το παιδί μου… αλλά και προς τα άλλα μέλη της οικογένειας.
Σεβασμός προς το παιδί, σημαίνει πως γίνεται προσπάθεια γνωριμίας του κόσμου του και επικοινωνία μαζί του, με τη γλώσσα που αρμόζει στην ηλικία του, χωρίς να υπάρχουν προδοκίες ότι το παιδί θα φερθεί σαν ενήλικας.
Σέβομαι την ηλικία του παιδιού και του δίνω χώρο για να υπάρχει και να συμπεριφέρεται σύμφωνα με αυτήν. Ο σεβασμός όμως αφορά και στη σχέση των γονιών αλλά και των άλλων μελών της οικογένειας.
Ο καθένας είναι διαφορετικός, με ξεχωριστές ανάγκες και απαιτήσεις. Δίνεται χώρος λοιπόν σε όλα τα μέλη να υπάρχουν μέσα στη μοναδικότητά τους, αλλά παράλληλα να συνυπάρχουν με σεβασμό μέσα στο πλαίσιο της οικογένειας.
Δείτε ακόμη…
Τα Όρια, η Ματαίωση, η Κοινωνικότητα και οι Φοβίες των Παιδιών (Βίντεο)
Γράφει: η Ειρηνη Χατζησωτηρακη – Ψυχολόγος
Επιμέλεια: Πόπη Μάλεση
ΒΙΒΛΙΟΓΡΑΦΙΑ:
- Απάνης Ε. (2011). Η αυτοεκτίμηση: Θεωρία και αξιολόγηση. Αθήνα: Εκδόσεις Ι. Σιδέρης.
- Σιδέρης, Ν. (2018). Τα παιδιά δεν θέλουν ψυχολόγο. Γονείς θέλουν! Εμπιστευτική επιστολή σε γονείς που σκέφτονται. Αθήνα: Μεταίχμιο.
- Alice Miller (2009).Το σώμα δεν ψεύδεται ποτέ. Αθήνα: Εκδόσεις Ροές
ΗΛΕΚΤΡΟΝΙΚΗ ΒΙΒΛΙΟΓΡΑΦΙΑ:
