Ο Νικάνορας είναι Ανάπηρος και δεν θα πάει στο Σχολείο. Γιατί;

Το δικαίωμα των ατόμων με αναπηρία στην εκπαίδευση, δεν είναι μια αυθαίρετη έννοια σε Διεθνείς Συμβάσεις και στο Σύνταγμα της Ελλάδος. Η απόλαυσή του όμως, είναι μια σύνθετη διαδικασία, στην οποία εμπλέκεται πλήθος ανθρώπων και υπηρεσιών. Ακόμα κι αν έχουν γίνει όλες οι προβλεπόμενες ενέργειες, δε σημαίνει απαραίτητα ότι ο μαθητής με αναπηρία ή/και ειδικές εκπαιδευτικές ανάγκες θα βρεθεί στη σχολική αίθουσα.

 

Μπορεί λοιπόν, να ξεκίνησε η φετινή σχολική χρονιά, όμως ορισμένοι μαθητές, χωρίς να φταίνε, βρίσκονται εκτός σχολικής αίθουσας. Ένας από αυτούς τους μαθητές είναι ο Νικάνορας.

Ας δούμε την ανάρτηση του αδερφού του Γιώργου Ζήση Μπιλιώνη.

Αυτός είναι ο Νικάνορας. Ο Νικάνορας είναι ο αδερφός μου και κάθε χρόνο τον Σεπτέμβρη έχουμε τη φούρια και τον ενθουσιασμό να ψωνίσουμε τσάντες και μολύβια και τετράδια για τη νέα σχολική χρονιά. Φέτος ο ενθουσιασμός ήταν ακόμα πιο μεγάλος γιατί θα πηγαίναμε 2α Γυμνασίου. Πόσο μάλλον μετά από μια τόσο περίεργη χρόνια που κάτσαμε σπίτι, δεν είδαμε τους φίλους μας, τους καθηγητές, την κυρία στο κυλικείο, τις καθαρίστριες μας να πούμε Καλημέρα, τον διευθυντή και τον ταξιτζή που μας πηγαίνει κάθε μέρα μέχρι το Γυμνάσιο γιατί είναι σε μεγάλη ανηφόρα.

Με τον ενθουσιασμό λοιπόν ότι επιστρέφουμε στα σχολεία (κάτω βέβαια από ήδη πολύ κακές συνθήκες, λόγω των πολλών αδυναμιών και κακών χειρισμών του Υπουργείου Παιδείας εν μέσω της πανδημίας) αγοράσαμε τσάντα και μολυβοθήκη σετ.

Ο Νικάνορας όντας ανάπηρος και καθισμένος σε αναπηρικό αμαξιδιο δικαιούται Βοηθητικό Προσωπικό στο τυπικό σχολείο που πηγαίνει για να εξυπηρετεί ανάγκες που μόνος του δε μπορεί να ικανοποιήσει όπως τη χρήση τουαλέτας ή να τρώει το κολατσιό του στη διάρκεια των διαλειμμάτων όσο μιλάει και παίζει με τους φίλους του.

Βέβαια μαντέψτε. Ο Νικάνορας δε θα πάει στο σχολείο, η τσάντα και η μολυβοθήκη θα μείνουν στην άκρη δε ξέρουμε και εμείς για πόσο καιρό και όλα θα πάνε πίσω ξανά. Λες και δεν έχει πάει ήδη η χρονιά πίσω για τον Νικάνορα και κάθε Νικάνορα και κάθε παιδί που έχει δικαίωμα στην παιδεία. Η κοπέλα που διορίστηκε φέτος ως βοηθητικό προσωπικό στον Νικάνορα χειρουργήθηκε για λόγους υγείας πριν ξεκινήσει η νέα χρονιά, που σημαίνει ότι ο Νικάνορας δε μπορεί να πάει στο σχολείο μέχρι η βοηθός να αναρρώσει. Το οποίο σημαίνει ότι μπορεί να κρατήσει και ένα και δύο μήνες.

Το κράτος δεν θέλει να κάνει κάτι για αυτό γιατί ήδη πληρώνει μια υπάλληλο γι’ αυτή τη δουλειά για αυτό το άτομο, δε μπορεί να διορίσει κάποιον ακόμα για το διάστημα που η κοπέλα πρέπει να αναρρώσει, κοστίζει κάτι τις παραπάνω βλέπεται, και από ότι φαίνεται δε μπορεί να ασχοληθεί και άλλο γιατί δε θα γίνει άριστος μαθητής ούτε είναι παιδί κάποιου ανθρώπου που μπορεί να επηρεάσει την οικονομία ή την πολιτική. Προφανώς Υπουργείο και κράτος δεν έχουν μεριμνήσει για το πώς ο Νικάνορας θα παρακολουθήσει κανονικά τα μαθήματα του όπως όλα τα υπόλοιπα συνομήλικα παιδια γιατί “Έλα μωρέ τι έγινε; Θα κάτσει να ξεκουραστεί δύο μήνες το καημένο.” ή “Αφού δε μπορεί να μάθει απέξω την Ιστορία που διδάσκεται στο τυπικό Γυμνάσιο, τι σκάτε, δε θα χάσει τίποτα ο μικρούλης.”

Το ΑΡΘΡΟ 23 αναφέρει: Παιδιά με αναπηρίες Τα παιδιά με σωματικές ή πνευματικές αναπηρίες έχουν δικαίωμα να ζουν σε συνθήκες που εγγυώνται την αξιοπρέπειά τους και ευνοούν την αυτονομία τους. Να απολαμβάνουν ειδική φροντίδα και να συμμετέχουν ισότιμα στην εκπαίδευση και την κοινωνική ζωή.

Να επιστρέψει άμεσα ο Νικάνορας και κάθε Νικάνορας στο σχολείο του. Να επιστρέψει κάθε Νικάνορας και κάθε παιδί μα κάθε παιδί. Κάθε προσφυγοπούλο, ανάπηρο, λευκό, μαύρο, ορθόδοξο και μη, φτωχό, πλούσιο, διαφορετικό.

ΙΣOΤΗΤΑ για όλους.
Προσβασιμότητα σε όλους.
Αγάπη στη διαφορετικότητα κάθε είδους.
Κανένα έλεος και καμία συμπόνια. Μόνο σεβασμός και αξιοπρέπεια.

Να ΜΗΝ αφήσουμε άλλο αυτό το ΣΑΠΙΟ σύστημα παιδείας και αυτούς τους χειρισμούς των Υπουργείων να μας στερήσουν φίλους, εμπειριες, κοινωνικοποίηση, χαμόγελα και στιγμές. Για να διεκδικήσουμε αυτά που μας ανήκουν και αυτά που δικαιούμαστε δε θα σταματήσουμε ποτέ να παλεύουμε.

 

Ευχαριστούμε τον αδελφό του Νικάνορα και την μητέρα του για την άδεια να αναδημοσιεύσουμε τη φωτογραφία και το κείμενο.

Ο αρχικός σχολιασμός είναι του Νεκτάριου Βεντούρη – Πατέρας Παιδιού με Αναπηρία