Συμπληρώθηκαν στις 15 Δεκέμβρη, 10 χρόνια από τη στιγμή που, μέσα στα πέτρινα μνημονιακά χρόνια, γεννήθηκε το Μητροπολιτικό Κοινωνικό Ιατρείο Ελληνικού. Μια κουβέντα του Μίκη, ο θυμός για την ανάλγητη στάση της Πολιτείας απέναντι στα θύματα που σώριαζε η κρίση, η ιδέα που έπεσε από τον Γιώργο Βήχα και η αγωνία όσων ζούσαν το κλίμα των διαδηλώσεων και συγκεντρώσεων για το μέλλον αυτού του τόπου, ήταν αυτά που έκαναν πράξη μια ιδέα και στήθηκε το ΜΚΙΕ.
Για τα δεκάχρονα του ΜΚΙΕ: Το ΜΚΙΕ χτες, σήμερα, αύριο
Το σύνθημα «Κανείς μόνος του στην κρίση» ήταν αυτό που έδωσε πνοή στην ιδέα και αρωγός στην όλη προσπάθεια στάθηκε η τότε Δημοτική αρχή του Δήμου Ελληνικού-Αργυρούπολης , που προσέφερε στέγη σε χώρο της πρώην Αμερικανικής βάσης, έτσι ώστε οι λίγοι άνθρωποι που πλαισίωναν τον Γιώργο Βήχα να λειτουργήσουν ένα Ιατρείο αντίστασης και αλληλεγγύης! Σύντομα η αρχική ομάδα πλαισιώθηκε και από άλλους εθελοντές, γιατρούς και απλούς πολίτες, που συστρατεύθηκαν σ’ αυτόν τον αγώνα: το Μητροπολιτικό Κοινωνικό Ιατρείο Ελληνικού ήταν πλέον γεγονός! Ένα νέο εγχείρημα, χωρίς προηγούμενη εμπειρία. Με οδηγό την πίστη και τον σεβασμό στον άνθρωπο, οι εθελοντές του έβαλαν τις βάσεις μιάς συλλογικότητας, εμπνεόμενοι από τις αξίες που ανέδειξε το κίνημα των πλατειών και οι ανοιχτές συνελεύσεις της Πλατείας Συντάγματος που συμμετείχαν.
Κάνοντας αναδρομή στα χρόνια αυτά που κύλησαν είναι πραγματικά να θαυμάζει κανείς πώς συσπειρώθηκαν δεκάδες και στη συνέχεια εκατοντάδες άνθρωποι με διαφορετικά «πιστεύω» σε μία δομή, η οποία δεν είχε το γνωστό δομημένο πλαίσιο ενός σωματείου, αλλά ήταν χωρίς ιεραρχία, και λειτουργούσε με όρους αυτοδιαχείρισης και άμεσης δημοκρατίας.
Στο νέο αυτό εγχείρημα ήταν νέα και η σχέση γιατρών και ασθενών. Αντί για το κυρίαρχο ιατροκεντρικό μοντέλο, που εστίαζε στην ασθένεια μόνο, εφαρμόστηκε το Ιπποκράτειο ανθρωποκεντρικό, που εστίαζε στο όλον, στον ολόκληρο άνθρωπο με τις ανάγκες του, ψυχικές και σωματικές, και σε ολόκληρο το ιατρικό του ιστορικό.
Νέα ήταν και η σχέση των άλλων εθελοντών με τους ασθενείς. Η υποδοχή των ασθενών με κατανόηση και αλληλεγγύη από τους εθελοντές της γραμματείας, καθώς και από τους εθελοντές του φαρμακείου, δημιουργούσε ένα ζεστό φιλικό κλίμα σε απογοητευμένους και απαξιωμένους ανθρώπους από την επίσημη Πολιτεία.
Η αμοιβή των εθελοντών δεν ήταν και δεν είναι χρηματική, αλλά το πρωτόγνωρο βίωμα μιάς εργασίας που α) την επέλεγαν οι ίδιοι χωρίς χρηματικά κριτήρια-μισθό, β) αποφάσιζαν οι ίδιοι για τα θέματά της, γ) ήταν ελεύθεροι να δημιουργούν, προτείνοντας νέες ιδέες και θέτοντάς τις, μετά από συναπόφαση, σε εφαρμογή (ατομική πρωτοβουλία των πολλών), δ) επιδίωκαν τη συναίνεση, και μόνο κατανάγκη εφάρμοζαν τη ψηφοφορία, ε) δεν βίωναν ανταγωνισμό αλλά σχέσεις ισότιμης συνεργασίας και αλληλεγγύης με τους συνεθελοντές τους και στ) η μη ύπαρξη ιεραρχίας τους περιόριζε τις εγωιστικές και εξουσιαστικές τάσεις, που χαρακτηρίζουν τη σημερινή ατομοκεντρική κοινωνία.
Με βάση τις τρεις θεμελιώδεις αξίες:
- Να μη γίνονται δεκτές χρηματικές δωρεές από κανένα δωρητή
- Να μην επιτρέπεται η οποιαδήποτε κομματική ανάμειξη στη λειτουργία του και
- Να μη διαφημίζεται κανείς δωρητής για την προσφορά του,
το ΜΚΙΕ στηρίχτηκε στην ανιδιοτελή προσφορά των εθελοντών του και των χιλιάδων συμπολιτών μας, οι οποίοι σε όλα αυτά τα χρόνια ανταποκρίθηκαν στις εκκλήσεις μας και κάλυψαν και καλύπτουν τις ανάγκες μας σε φάρμακα, ιατρικά αναλώσιμα, βρεφικά γάλατα και πάνες ακόμα και ιατρικό εξοπλισμό. Έτσι στα 10 αυτά χρόνια έγιναν περισσότερες από 75.000 ιατρικές πράξεις και μπόρεσαν 8.000 συνάνθρωποί μας να καλυφθούν ιατροφαρμακευτικά. Και ακόμα, κάλυψε και καλύπτει, στο μέτρο των δυνατοτήτων του, ανάγκες και ελλείψεις δομών και μονάδων υγείας. Έκανε αποστολές υγειονομικού υλικού εντός και εκτός Ελλάδας (Γάζα, Κομπάνι, Αιθιοπία), βοήθησε συνανθρώπους μας που επλήγησαν από φυσικές καταστροφές (Μάτι, Μάνδρα, κ.ά.). Και φυσικά στήριξε τον αγώνα για τη διάσωση του περιβάλλοντος και τη δημιουργία Μητροπολιτικού Πάρκου στο πρώην αεροδρόμιο Ελληνικού, κάτι που μαρτυρεί και το όνομά του, Μητροπολιτικό Κ.Ι. Ελληνικού.
Για τον αγώνα του και την προσφορά του, δεν είναι μόνο τα βραβεία που τίμησαν το ΜΚΙΕ για το έργο του, είναι η εκτίμηση, η αποδοχή και η απήχηση που είχε όχι μόνο στην ελληνική κοινωνία, αλλά και στο εξωτερικό: άτομα, ομάδες και σύλλογοι από την Ευρώπη και την Αμερική και μέχρι την Αυστραλία στήριξαν και στηρίζουν τον αγώνα του Ιατρείου μας. Γιατί ο αγώνας αυτός δεν ήταν μόνο η παροχή ιατροφαρμακευτικής περίθαλψης σ’ αυτούς, που η πολιτική της λιτότητας τους την είχε στερήσει. Δεν ήταν μόνο η ανθρωπιά, η αλληλεγγύη, η ψυχολογική στήριξη που έβρισκαν στο ΜΚΙΕ αυτοί που το «σύστημα» είχε βάλει στην άκρη. Ήταν και ο αγώνας ενάντια στις μνημονιακές πολιτικές και πρακτικές. Ήταν ο αγώνας για να χειρουργηθεί ο ασθενής που ήταν ανασφάλιστος, να μην αφήνεται ο καρκινοπαθής χωρίς φάρμακα. Αλλά ήταν και ο αγώνας να σπάσει η απομόνωση και η παραπληροφόρηση και να καταδειχθεί το μέγεθος της ανθρωπιστικής και κοινωνικής κρίσης. Να γίνει γνωστό σε Ελλάδα και εξωτερικό το μέγεθος της συμφοράς που η δημοσιονομική λιτότητα είχε προκαλέσει στη Δημόσια Υγεία. Να πάψει το αγαθό της Υγείας να είναι προνόμιο των ολίγων και εχόντων, αλλά να είναι κοινό αγαθό και δικαίωμα.
Στα 10 χρόνια λειτουργίας του το ΜΚΙΕ δεν έπαψε να αγωνίζεται για ένα Δημόσιο Σύστημα Υγείας, δεν έπαψε να διεκδικεί το αυτονόητο, δηλαδή προϋπολογισμό που να διασφαλίζει την ομαλή λειτουργία του Συστήματος Υγείας, στελέχωση όλων των βαθμίδων της περίθαλψης με το απαιτούμενο προσωπικό, αποτελεσματική και σύγχρονη παροχή ιατρικών υπηρεσιών στους πολίτες. Δεν έπαψε ποτέ να καυτηριάζει και να καταγγέλλει με ανακοινώσεις και Δελτία Τύπου τα κακώς κείμενα στον χώρο της Υγείας και παράλληλα να διεκδικεί ένα δημόσιο και ποιοτικό σύστημα Υγείας. Ακόμα και μετά το 2016, όταν ύστερα από πολλούς αγώνες που δώσαμε μαζί με πολλούς άλλους, με νόμο απέκτησαν πρόσβαση οι ανασφάλιστοι συμπολίτες μας στο Σύστημα Υγείας, οπότε δεν υπήρχε και λόγος να λειτουργούν και τα Ιατρεία μας, το ΜΚΙΕ συνέχισε να στηρίζει όλους τους χαμηλόμισθους και χαμηλοσυνταξιούχους συμπολίτες μας, που αδυνατούν να προμηθευτούν τα φάρμακά τους, καθώς και να παρέχει ψυχιατρική και ψυχολογική στήριξη.
Επίσης αντιμετωπίσαμε με επιτυχία τις όποιες επιθέσεις δεχτήκαμε από διάφορες κατευθύνσεις, που έβλεπαν στο εγχείρημα μας αυτό την κριτική και την αμφισβήτηση των επιλογών τους, καθώς και του κοινωνικού μοντέλου τους, που συνοψίζεται στο ”κοίτα την πάρτη σου”.
ΣΗΜΕΡΑ, 10 χρόνια μετά…
Ο αγώνας συνεχίζεται! Η πανδημία και ο φόβος του θανάτου στάθηκε η χρυσή ευκαιρία να χτυπηθεί καίρια η αλληλεγγύη. Το «εμείς» έδωσε τη θέση του στο «εγώ», η «ατομική ευθύνη» έρχεται να συγκαλύψει λάθη και εγκληματικές ελλείψεις. Το «Τηρείτε τις αποστάσεις» εξελίσσεται σε συνώνυμο του «Μην εμπιστεύεσθε παρά μόνον τον εαυτό σας», όπως παρατηρεί διακεκριμένος πολιτικός επιστήμονας. Και η παρατεταμένη οικονομική δυσπραγία λόγω πανδημίας, σε συνδυασμό με τα εισπρακτικά και αντιλαϊκά μέτρα που θεσμοθετήθηκαν, προοιωνίζονται ένα εξίσου ζοφερό μέλλον αντίστοιχο με αυτό που βιώσαμε και βιώνουμε ελέω κρίσης.
Εν μέσω πανδημίας, με όλα αυτά τα οποία βιώνουμε, οι δαπάνες για την Υγεία μειώνονται, αντί να αυξάνονται: μείον 820.000.000 στον προϋπολογισμό, μείον 808.000.000 στις έκτακτες δαπάνες για τον COVID-19, μείον στην επιχορήγηση των νοσοκομείων, μείον σε προσωπικό… Παράλληλα ενισχύεται, με την ανοχή και στήριξη της κυβέρνησης, ολοένα και περισσότερο η εμπορευματοποίηση της Υγείας, ενός δημόσιου αγαθού, καθώς η αδυναμία περίθαλψης στις δημόσιες δομές υγείας αναγκάζει τους συμπολίτες μας, όσους μπορούν, να καταφεύγουν στον ιδιωτικό τομέα, με ό,τι αυτό μπορεί να συνεπάγεται. Με το ξέσπασμα της πανδημίας το ΜΚΙΕ δεν σταμάτησε το έργο του, αλλά συνέχισε, πρώτα στο παλιό και τώρα στο νέο κτίριο, να παρέχει τη στήριξή του σε συμπολίτες μας , όπως έκανε πάντα κάτω από όλες τις συνθήκες. Παράλληλα, με επτά (7) δελτία τύπου έχει επισημάνει την πρώτη προϋπόθεση αντιμετώπισης της πανδημίας, που είναι η αναστύλωση και ενδυνάμωση του διαλυμένου Α’βάθμιου συστήματος υγείας, και έχουμε κάνει σχετικές συγκεκριμένες προτάσεις. Αντιμετωπίζοντας μια πρωτοφανή αδιαφορία, για αυτό το έργο, από την κυβέρνηση, προβληματιζόμαστε για τρόπους παρέμβασης όπως είχαμε κάνει και στο ξεκίνημα των μνημονίων.
Το ΜΚΙΕ δεν μπορεί να μείνει αμέτοχο και απαθές σ’ αυτόν τον ορυμαγδό. Θα συνεχίσει με συνέπεια και με όλες του τις δυνάμεις για ένα αποτελεσματικό Δημόσιο Σύστημα Υγείας. Θα συνεχίσει να δίνει τον αγώνα του με συνέπεια και ανιδιοτέλεια, όπως έκανε όλα αυτά τα χρόνια. Το οφείλει στην Ιστορία του, το οφείλει σε όλους αυτούς που το πίστεψαν και το στήριξαν, το οφείλει στους ασθενείς του!
Ευχαριστούμε τους χιλιάδες συμπολίτες μας και τους εκατοντάδες υποστηρικτές μας από τις άλλες χώρες, που μας βοήθησαν και μας βοηθούν στην εκπλήρωση του έργου μας. Ευχαριστούμε και τους ωφελούμενούς μας για την εμπιστοσύνη που μας δείχνουν και για τη διάθεσή τους να μας βοηθήσουν, είτε γινόμενοι εθελοντές, είτε προσφέροντας τεχνικές υπηρεσίες.
Σε όλα τα χρόνια της ύπαρξής του ΜΚΙΕ διαρκής είναι η επιθυμία και η προσπάθεια για βελτίωση των λειτουργιών μας με αξιοποίηση λαθών και παραλείψεων, καθώς και η προσπάθεια να είναι πάντα επίκαιρο. Έτσι κλείνοντας τα δέκα χρόνια και έχοντας αλλάξει τόπο εγκατάστασης και εμβέλεια δράσεων, αποφάσισε να δώσει νέο όνομα στον εαυτό του, που να ανταποκρίνεται στη σημερινή πραγματικότητά του. Το νέο του όνομα είναι Μητροπολιτικό Κοινωνικό Ιατρείο Ελλάδας.
ΤΗΛΕΦΩΝΟ ΕΠΙΚΟΙΝΩΝΙΑΣ: 2109631950
ΔΙΕΥΘΥΝΣΗ: Τσιτσάνη και Καραϊσκάκη 34, Γλυφάδα, ΤΚ 16675
Ιστοσελίδα https://www.mkiellinikou.org
Email mkiellinikou@gmail.com
Πηγή: https://www.mkiellinikou.org/
