Η πρόεδρος γονέων και κηδεμόνων του σχολείου ΕΕΕΕΚ Ρεθύμνου, Αργυρώ Πισκοπάκη, μοιράστηκε με το rethemnosnews.gr και την Αθηνά Πετρακάκη την ανησυχία και τους φόβους της, για τα ενήλικα αυτιστικά άτομα για τα οποία δεν υπάρχει κρατική μέριμνα, όταν ολοκληρώσουν τυπικά την εκπαίδευσή τους.
Στόχος της, η ευαισθητοποίηση της πολιτείας προκειμένου να δημιουργηθούν οι κατάλληλες δομές Δια Βίου Φοίτησης, ώστε τα αυτιστικά άτομα να μην καταλήγουν κλεισμένα σ’ ένα σπίτι στην καλύτερη περίπτωση ή σε ένα ίδρυμα στη χειρότερη, όταν οι γονείς τους δεν μπορούν ν’ ανταπεξέλθουν στις ανάγκες τους ή φύγουν από τη ζωή.
Είναι τεράστιο το κενό που εντοπίζεται στο εκπαιδευτικό σύστημα για ενήλικα άτομα με σοβαρές αναπηρίες, αφού μετά την ολοκλήρωση της Πρωτοβάθμιας και Δευτεροβάθμιας Ειδικής Εκπαίδευσης, στην οποία συμπεριλαμβάνονται και τα Ειδικά Εργαστήρια Επαγγελματικής Εκπαίδευσης και Κατάρτισης (ΕΕΕΕΚ) που λειτουργούν και στο Ρέθυμνο, δεν προβλέπεται τίποτα άλλο και οι 20-22 ετών ενήλικοι μαθητές αναγκάζονται να επιστρέψουν σπίτι τους.
Autism Stories | «Μιλώντας Ανοιχτά για τον Αυτισμό» (Βίντεο)
Autism Stories | «Μιλώντας Ανοιχτά για τον Αυτισμό» (Βίντεο)
Για το σοβαρό αυτό πρόβλημα αλλά και τους φόβους που έχει για το μέλλον, μιλάει μια Ρεθεμνιώτισσα μητέρα που μεγαλώνει δίδυμα αυτιστικά παιδιά, τα οποία είναι ήδη 19 χρονών και σε ένα, το πολύ δύο χρόνια, θ’ αναγκαστούν να επιστρέψουν στο σπίτι, αφού η εκπαίδευση τους θα έχει τυπικά ολοκληρωθεί.
«Όταν τα παιδιά επιστρέψουν στο σπίτι -τώρα φοιτούν στο ΕΕΕΕΚ- ή εγώ ή ο σύζυγός μου θα πρέπει ν’ αφήσουμε τη δουλειά μας προκειμένου να τα φροντίσουμε», υπογραμμίζει η Αργυρώ Πισκοπάκη, ενώ τονίζει ότι «οι δυσκολίες των αυτιστικών παιδιών και των οικογενειών τους δεν είναι μόνο κατά τη διάρκεια της παιδικής και της εφηβικής τους ηλικίας. «Δυστυχώς, η ενήλικη ζωή των αυτιστικών φέρνει σε απόγνωση την οικογένεια, αφού σταματά η εκπαίδευση τους και κλείνονται στο σπίτι. Ωστόσο, η αλλαγή της καθημερινότητας δεν γίνεται εύκολα αποδεκτή από τα παιδιά αυτά, που βγαίνουν βίαια από συνήθειες χρόνων. Οι μαθητές των ΕΕΕΕΚ στην πλειοψηφία τους δεν θέλουν να λείπουν καμιά μέρα από το σχολείο τους, ακόμα και όταν πρόκειται για αργίες ή διακοπές. Το σχολείο, τους απασχολεί δημιουργικά, τους εκπαιδεύει, τους εντάσσει σε ένα σημαντικό κοινωνικό περιβάλλον που τους γεμίζει χαρά, ικανοποίηση, δημιουργικότητα. Στο σχολείο βιώνουν την ανθρώπινη επαφή και δημιουργούν σχέσεις. Είναι γι’ αυτούς μια δεύτερη οικογένεια, που μαζί της πηγαίνουν εκδρομές, επισκέψεις, συμμετέχουν σε γιορτές και μαθαίνουν να επικοινωνούν καλύτερα».
Ανασφάλεια και φόβος για το αύριο των παιδιών με αυτισμό
Η κ. Πισκοπάκη ανησυχεί για το μέλλον που περιμένει τα αυτιστικά παιδιά, αφού ούτε η κοινωνία είναι έτοιμη να τα δεχτεί, αλλά ούτε η πολιτεία νοιάζεται για το μέλλον τους ως ενήλικα άτομα. «Με την επιστροφή στο σπίτι, πολύ γρήγορα οι γονείς αντιλαμβάνονται ότι δεν τους έχει δοθεί εκπαίδευση για κάποια εργασία, που θα μπορούσε να του δίνει έστω και ένα μικρό εισόδημα, που να συμπληρώνει το επίδομα ή την αναπηρική σύνταξη που παίρνουν, αλλά το κυριότερο όλων είναι ότι τα παιδιά δεν μπορούν να ζήσουν μόνα τους… Κι αυτός ακριβώς είναι ο μεγαλύτερος εφιάλτης κάθε γονιού που έχει ένα αυτιστικό άτομο στην οικογένεια του, φανταστείτε εμείς που έχουμε δύο. Ο πόνος, ο φόβος και η ανασφάλεια για το αύριο, έχουν ήδη φωλιάσει μέσα μας, αφού ήδη ανακύπτει ένα κρίσιμο ερώτημα, ακόμα και για την ίδια τους τη ζωή. Τι θα συμβεί στα παιδιά μας, αν εμείς σταματήσουμε να είμαστε σε θέση να τα φροντίζουμε ή πεθάνουμε;»
«Σε μια οικογένεια με αυτιστικό παιδί ή αυτιστικά παιδιά όπως στη δική μας, όπου και οι δύο γονείς δουλεύουν προκειμένου να καταφέρουν ν’ ανταπεξέλθουν οικονομικά, όταν τα παιδιά τυπικά ολοκληρώσουν την εκπαίδευσή τους, θα πρέπει να επιλέξουν ποιος από τους δύο, θ’ αφήσει τη δουλειά του και να μείνει πίσω, αφού σε καμία περίπτωση δε μπορούν να μείνουν μόνα τους. Αυτό σημαίνει ότι χάνεται το μισό εισόδημα από την οικογένεια που ούτως ή άλλως έχει αυξημένα έξοδα. Δεν υπάρχει φροντίδα, ούτε παροχές, για να μπορέσουμε να ζήσουμε με αξιοπρέπεια με τα παιδιά μας. Εγώ ήδη κάνω δύο δουλειές και μοιραζόμαστε με το σύζυγό μου τις ώρες, προκειμένου κάποιος από τους δυο μας να είναι πάντα κοντά τους», συμπλήρωσε η ίδια.
Διαβάστε την συνέχεια στο rethemnosnews.gr
Περισσότερα νέα Συλλόγων – Φορέων – ΜΚΟ
Πηγή: rethemnosnews.gr
