Ονομάζομαι Μαρία Μπουντουράκη – Wilson, είμαι 41 ετών, έζησα 16 χρόνια στο Ηνωμενο Βασίλειο όπου εργαζόμουν σε υψηλή θέση μάνατζμεντ για οικονομική εταιρεία και γνώρισα το σύζυγο μου.
Επαναπατρίστηκα το 2014 στα Χανιά Κρήτης, όπου είναι και ο τόπος καταγωγής μου. Μένω έξω από την πόλη σε χωριό (από επιλογή) για καλύτερη ποιότητα ζωής. Έχω ταξιδέψει πολύ και ελπίζω να συνεχίσω όταν τα παιδιά αυτονομηθούν λίγο. Έχω διδυμάκια αγόρι κορίτσι 4 ετών, προωράκια. Η κόρη μου (Mabel) είναι τετραπληγική λόγω εγκεφαλικής παράλυσης και δεν περπατάει. Έχει και αναπτυξιακή καθυστέρηση και ανάγκες αισθητηριακής υποστήριξης. Ο γιος μου είναι αυτιστικός επίσης με υψηλές αισθητηριακές ανάγκες υποστήριξης. Και τα 2 παιδιά έχουν (προς το παρόν) ανάγκη υψηλής υποστήριξης, γι’ αυτό και δεν εργάζομαι.
Ενημερώνομαι συνεχώς για τα δικαιώματα τους στην κοινωνία. Δεν πιστεύω ότι η αναπηρία σημαίνει ανικανότητα. Δέχομαι την διαφορετικότητα και την ποικιλία του ανθρώπινου είδους σε όλες τις μορφές της! Προωθώ το κοινωνικό μοντέλο αναπηρίας. Είμαι ενεργή υποστηρικτής των αυτιστικών ατόμων (#actuallyautistic) και προωθώ την ύπαρξη και κατανόηση της νευροδιαφορετικότητας και τα δικαιώματα των αναπήρων ειδικά στην προσβασιμότητα και στην εκπαίδευση/εργασία.
Δεν μου αρέσουν οι εκφράσεις ικανοτισμού (ableism). Δεν μου αρέσει να κλαίγομαι για την διαφορετικότητα της οικογένειας μου. Ίσα ίσα την διαλαλώ ως πολύ όμορφη! Δεν θέλω να με λυπάται κανείς ούτε να με λένε εμένα και τα παιδιά μου ήρωες για να αισθανθούν καλύτερα αυτοί που δεν καταλαβαίνουν. Θέλω απλά τα αυτονόητα δικαιώματα στην ζωή για όλους και πάνω από όλα την συμπερίληψη όλων παντού.
