Με αφορμή τον μήνα πρόληψης για τον καρκίνο του μαστού, η δημοσιογράφος και επιχειρηματίας Μαίρη Κοντολούρη μιλά στο nevronas.gr για την προσωπική της εμπειρία με τον καρκίνο του μαστού.
της Νάνσυ Παναγουλοπούλου – Δημοσιογράφος
Η Μαίρη ήταν πάντα πολύ τακτική με τις μαστογραφίες της και όπως προτείνουν και οι γιατροί έκανε: “στα 35 μια μαστογραφία αναφοράς και μετά από τα 40 μια μαστογραφία κάθε χρόνο”.
Μετά από μια ακόμη μαστογραφία το 2015, όπου δεν έγινε κάποια διάγνωση παρότι φαίνονταν δύο όγκοι, δεν έγινε κάποια σύσταση για νέες εξετάσεις.
Ο σκύλος της που μύρισε τον καρκίνο…
Έτσι η Μαιρη συνέχισε την καθημερινότητά της με τα δύο μικρά παιδιά της και τον σκύλο της, ο οποίος σύντομα διαγνώστηκε ο ίδιος με καρκίνο.
“Πήρα τον σκύλο μου μέσα στο σπίτι και κοιμόμασταν μαζί. Ενώ τον είχα από μωρό και ήξερα όλες του τις συμπεριφορές, έβλεπα ότι είχε μια φοβερή εμμονή με το στήθος μου, και έβαζε τη μουσούδα του ακριβώς στο σημείο που [τελικά] βρέθηκε ο όγκος και έκλαιγε.”
Στην αρχή νόμιζε ότι αυτό οφειλόταν στον πόνο του ζώου, ομως η κτηνίατρος της έλεγε ότι δεν ποναει. Αυτό το ανεξήγητο φαινόμενο την παρακίνησε να ψαχτεί περισσότερο, και με μια νέα, τρισδιάστατη αυτή τη φορά, μαστογραφία βρέθηκαν κάποιοι όγκοι που απαιτούσαν παραπάνω εξετάσεις.
Μετά από μερικές ακόμη εξετάσεις, διαγνώστηκε με καρκίνο.
“Πήγα πολύ φοβισμένη γιατί ήξερα ότι κάτι κακό θα ακούσω”
Διάγνωση & Θεραπεία…
Συγκεκριμένα, με τη βοήθεια της βιοψίας, έλαβε την τελική διάγνωση -καρκίνος του μαστού, λοβιακού τύπου, δηλαδή με πολλές πιθανές εστίες εξάπλωσης και εκδήλωσης καρκίνου.
“Η πρόληψη για τον καρκίνο του μαστού σώζει ζωές. Γίνεται με κλινική εξέταση μαστού& απεικονιστικές εξετάσεις όπως υπέρηχος και μαστογραφία.” https://almazois.gr/poioi-eimaste/organwsi-alma-zois/
Για την αντιμετώπισή του χρειάστηκε μια επιθετική θεραπεία, και έτσι 20 μέρες μετά τη βιοψία, ξεκίνησε τις χημειοθεραπείες. Ίσως οι περισσότεροι να μην καταλαβαίνουμε τον κίνδυνο που κρύβουν και οι ίδιες οι χημειοθεραπείες που είναι τεράστιος. ”Κάθε φορά που μπαίνεις για χημειοθεραπεία, υπογράφεις ότι μπορεί να μη βγεις”. Έπειτα, για να σιγουρευτεί όσο μπορεί για την απομάκρυνση του καρκίνου του μαστού, η Μαίρη προχώρησε σε διπλή μαστεκτομή.
Η αυτοεικόνα μιας γυναίκας με καρκίνο του μαστού αλλάζει δραστικά, τόσο μετά από τη μαστεκτομή όσο και μετα τις χημειοθεραπείες, που αλλάζουν τα μαλλιά, το δέρμα και φυσικά τις αντοχές της ασθενούς.
“Ο καρκίνος του μαστού είναι κάτι που όταν περνάει από πάνω σου αλλάζει και την εικόνα σου και τη διάθεσή σου.”
Στις χημειοθεραπειες είχε πολύ αγάπη από φίλους και οικογένεια που τη βοήθησαν πολύ, ενώ θεωρεί ότι και οι γιατροί που την κούραραν ήταν κορυφαίοι σαν επαγγελματίες και σαν άνθρωποι.
Από την άλλη η έλλειψη επαγγελματισμού και σωστής εκπαίδευσης του γιατρού που δεν έκανε σωστή ανάγνωση της μαστογραφίας της, την άφησε δυσαρεστημένη. “Στο συγκεκριμένο διαγνωστικό κέντρο δεν ξαναπάτησα ποτέ”.
Δεδομένης της τεράστιας σημασίας που έχει η έγκαιρη διάγνωση στον καρκίνο, η απροσεξία του συγκεκριμένου γιατρού θα μπορούσε να της έχει κοστίσει ακόμη περισσότερα.
“Σύμφωνα με δημοσίευση της ΕΡΤ 7.700 νέες διαγνώσεις καρκίνου μαστού γίνονται κάθε χρόνο στην Ελλάδα.”
“Ο φόβος είναι κάτι πολύ φυσιολογικό”…
Γνωρίζοντας τη Μαίρη δυσκολεύομαι να τη φανταστώ φοβισμένη. Είναι ένας άνθρωπος με πολλή θετική ενέργεια, μια άξια γυναίκα γεμάτη όρεξη για δουλειά και για ζωή. Για πολλά χρόνια ήταν δημοσιογράφος στην τηλεόραση, ενώ τώρα παρακολουθεί μαθήματα σε μεταπτυχιακό επίπεδο και είναι επιχειρηματίας, έχοντας το πολύ επιτυχημένο καφέ “Το φλυτζάνι”. Όπως λέει και η ίδια αστειευόμενη, “γενικά, δεν σταματάω”.
Έτσι λοιπόν εκπλήσσομαι όταν μου λέει ότι, παρά το θετικό της χαρακτήρα και όλη την αγάπη που έλαβε όσο μαχόταν τον καρκίνο του μαστού, φοβόταν πολύ.
Η ίδια βίωσε το φόβο κυρίως σε σχέση με τα παιδιά της “ο φόβος μου ήταν μήπως δεν ζήσω να τα μεγαλώσω”.
Πλέον φαίνεται να έχει απενοχοποιήσει τον φόβο, και να τον έχει αποδεχτεί ως ένα φυσιολογικό κομμάτι της ζωής, ειδικά της ζωής με καρκίνο, και συμβουλεύει όλες τις πάσχουσες να κάνουν το ίδιο. Πάνω από όλα προτείνει να δώσουν χρόνο στον εαυτό τους και να φροντίσουν για την ηρεμία τους, τόσο κατά τη διάρκεια της μάχης με τον καρκίνο όσο και για τη μετέπειτα ζωή τους.
Κάτι που την βοήθησε ιδιαίτερα σε εκείνη τη φάση της ζωής της είναι η επαφή με το Άλμα Ζωής, και με άλλες γυναίκες με καρκίνο μέσω του οργανισμού. “Για τις γυναίκες που ζουν με καρκίνο του μαστού, είναι πολύ σημαντική η υποστήριξη που μπορούν να λάβουν από εκεί, και φυσικά από παρόμοιους συλλόγους”.
“Αυτό όλο θα τελειώσει. Για άλλες πιο γρήγορα, για άλλες πιο αργά. Και κάποια στιγμή θα το ξεχάσεις.”
Συμπληρώνει γελώντας: “Είναι σαν τη γέννα, πονάς αλλά μετά το ξεχνάς”.
Συνέντευξη: της δημοσιογράφου και επιχειρηματία Μαίρη Κοντολούρη , στη Νάνσυ Παναγουλοπούλου – Δημοσιογράφος
Επιμέλεια: Πόπη Μάλεση – B.A, M.A Psychology
