Ο Κρίστι Μπράουν γεννήθηκε με εγκεφαλική παράλυση. Το αριστερό του πόδι, ήταν το μόνο μέρος του σώματός του που μπορούσε να ελέγξει – κουνήσει. Το πόδι αυτό, έγινε το κλειδι που ξεκλείδωσε την δύναμη του αστραφτερού μυαλού του.
της Πόπης Μάλεση – B.A, M.A Psychology
Αρχικά, οι γιατροί υποστήριξαν ότι είχε και νοητική αναπηρία. Η μητέρα του όμως, δεν πίστεψε ποτέ αυτήν την εκδοχή και δεν δέχθηκε να τον κλείσει σε ίδρυμα (πράγμα αξιοθαύμαστο για την εποχή). Tον στήριξε τότε και συνέχισε να τον στηρίζει με αγάπη, αποφασιστικότητα και ακλόνητη αφοσίωση, μέχρι το τέλος της ζωής της. Αγωνίστηκε μαζί του και του έμαθε γραφή και ανάγνωση.
Σε ηλικία 5 ετών άρχισε να ζωγραφίζει με μία κιμωλία, χρησιμοποιώντας τα δάχτυλα του αριστερού του ποδιού. Στην εφηβεία του, ακολούθησε θεραπείες για την βελτίωση της ομιλίας του και για τον συντονισμό των κινήσεων του ποδιού του.
Παρά τις πολλές δυσκολίες που αντιμετώπιζε στην καθημερινότητά του, η δυνατότητα που ανέπτυξε για τον εαυτό του, να εκφραστεί και να επικοινωνήσει μέσω της τέχνης, τον βοήθησε να μην απομονωθεί κοινωνικά και να προχωρήσει στη ζωή του, όσο μπορούσε περισσότερο, πάντα με την προτροπή της μητέρας του, ο θάνατος της οποίας (το 1968 ), τον έριξε σε βαθιά κατάθλιψη.
Το 1972, παντρεύτηκε την Mary Carr, που βάσει της αυτοβιογραφίας του ήταν ιερόδουλη και ομοφυλόφιλη. Η Carr, δεν του ανταπέδωσε ποτέ τα συναισθήματα αγάπης και έρωτα που αισθανόταν εκείνος γι’ αυτήν, και τον παραμελούσε. Πιθανότατα αυτή η κατάσταση αποτέλεσε και την αρχή του τέλους για την δημιουργικότητα και την ζωή του Brown (πληροφορίες γι’ αυτό το στάδιο της ζωής του υπάρχουν στο βιβλίο: «Τhe life that inspired my left foot», της Georgina Hambleton).
Το 1989, εφτά χρόνια μετά τον θάνατό του, η βιογραφία του “Το αριστερό μου πόδι” που με απλό και συνοπτικό τρόπο παρουσιάζει την επίμονη πάλη του να ζει αλλά και να δημιουργεί, παρά την αναπηρία του, μεταφέρθηκε στη μεγάλη οθόνη γνωρίζοντας παγκόσμια επιτυχία.
Μέσα από την ταινία, αλλά και όποια άλλη πληροφόρηση μπορεί να έχει κάποιος για τον Κρίστι Μπράουν, δεν μπορεί παρά να σταθεί σε δύο έννοιες- κλειδιά για την ανθρώπινη ύπαρξη. Αγάπη και Αποφασιστικότητα.
Αγάπη… ο Μπράουν πήρε (αλλά και έδωσε) αγάπη και στήριξη από την οικογένειά του, συγγενείς, φίλους, ακόμα και γείτονές του. Άνθρωπινες σχέσεις, απαραίτητες όσο και το οξυγόνο που αναπνέουμε.
Αποφασιστικότητα – τόσο δική του, όσο και της μητέρας του να επικοινωνήσει με τον κόσμο γύρω του και να του εκφράσει, με όποιον τρόπο μπορούσε , όλα όσα είχε στο μυαλό του και στην ψυχή του.
Αποφασιστικότητα, να μην τον αντιμετωπίσει κανείς σαν «ανάπηρο», αφού και ο ίδιος δεν σκεπτόταν ποτέ τον εαυτό του έτσι.
Αυτά ήταν που τον βοηθούσαν, να αντιμετωπίζει καθημερινά όλα τα εμπόδια που του προέβαλαν το σώμα του και η ομιλία του, και τελικά να ανθίσει σαν συγγραφέας, ζωγράφος και ποιητής!
Christy Brown
Ενασχόληση: Ζωγραφική, Λογοτεχνία, Ποίηση
Έζησε: 5 Ιουνίου 1932 – 7 Σεπτεμβρίου 1981 (49 ετών)
Τόπος γέννησης: Κρέμλιν, Δουβλίνο, Ιρλανδία
Έργα: (1954) My left foot, (1970) Down All the Days, (1974) A Shadow on Summer, (1976) Wild Grow the Lilies κ.ά
Γράφει: η Πόπη Μάλεση – B.A, M.A Psychology
Επιμέλεια: Νίκος Παγίδας – Εργοθεραπευτής
Πηγή:
http://www.biography.com/people/christy-brown-215203
http://www.bookrags.com/biography/christy-brown-dlb/#gsc.tab=0
