ΕΠΙΚΑΙΡΟΤΗΤΑ

«Η playlist μιας faultless μητρότητας»: Παρουσίαση βιβλίου στη Φάμπρικα

Στο πλαίσιο του 3ου Nevronas Festival, το Σάββατο 9/11/2024, παρακολουθήσαμε το θεατροποιημένο αναλόγιο του συμπεριληπτικού έργου «Η playlist μιας faultless μητρότητας» της Ευαγγελίας Γατσωτή, σε σκηνοθεσία Παναγιώτη Λιαρόπουλου.

της Νάνσυ Παναγουλοπούλου – Δημοσιογράφος

Το έργο κυκλοφόρησε επίσημα, σε μορφή βιβλίου, στις 11/11/2024 από τις εκδόσεις Άνω Τελεία. Την Τετάρτη 11/12, αναμένεται να πραγματοποιηθεί η πρώτη του επίσημη βιβλιοπαρουσίαση, στις 7:30 μ.μ. στον Τεχνοχώρο Φάμπρικα (Μεγάλου Αλεξάνδρου 125, Κεραμεικός-πλησίον Ταινιοθήκης της Ελλάδος).

Για το έργο θα μιλήσουν οι:

-Κατερίνα Θεοδωράτου, θεατρολόγος

-Νάνσυ Παναγουλοπούλου, δημοσιογράφος

Αποσπάσματα από το έργο θα διαβάσουν οι ηθοποιοί: Ζωή Δαβουρλή και Θανάσης Λυσανδρόπουλος και η Νάνσυ Παναγουλοπούλου.

«Η playlist μιας faultless μητρότητας», γνώρισε το πρώτο της ανέβασμα τη σεζόν 2023-2024, στον πολυχώρο Vault, σε σκηνοθεσία Κατερίνας Πολυχρονοπούλου και Έλενας Τυρέα, με την Έλη Δρίβα, στο ρόλο της Νόης.

Η ιστορία ξετυλίγεται μέσα από το πλέγμα μίας μη αναπηρο-κεντρικής αφήγησης, ένα womance ή ένα sismance μεταξύ δύο γυναικών-αδελφών, με κινητική και ψυχική αναπηρία, αντίστοιχα. Η σχέση τους δοκιμάζεται σε έναν κόσμο βαθιά μισαναπηρικό και πατριαρχικό, σε συνθήκες που συχνά αναβιώνουν το τραύμα τους. Θα κερδίσει η γυναικεία αλληλεγγύη; Μπορεί μια ανάπηρη γυναίκα να «είναι» κάτι άλλο πέρα από τις κοινωνικές αναπαραστάσεις της;

Φωτογραφία: Μελαχρινός Γκίκας. Από αριστερά προς τα δεξιά: Χάρις Συμεωνίδου, Νάνσυ Παναγουλοπούλου, Ζωή Δαβουρλή, Αλέξης Εφραιμίδης (hydrama). Μετάφραση στην Ελληνική Νοηματική Γλώσσα/Υπηρεσίες Προσβασιμότητας: Liminal.

 

Πιο συγκεκριμένα, διαβάζουμε από τον πρόλογο του βιβλίου της θεατρολόγου, Κατερίνας Θεοδωράτου:

Κ.Θ.: Πρέπει να είναι η Νόη «θετική ηρωίδα»; Όχι, η Νόη δεν είναι ούτε «θετική», ούτε «ηρωίδα» και αυτό είναι επίσης απολύτως ανθρώπινο, έγκυρο και βαθύτατα πολιτικό. Η βλάβη της δεν αναδεικνύεται ως κεντρικό «πρόβλημα» του έργου -συνήθης στάση της μυθοπλασίας απέναντι στα άτομα με αναπηρία- ούτε όμως και παρακάμπτεται· είναι απλώς ορατή. Και, εντασσόμενη στο έξοχο, διακειμενικό χιούμορ του έργου με την κλασική ατάκα “Φιλάς την ανάπηρη;” – ευθεία αναφορά σε καλτ μεξικάνικη τηλεοπτική σειρά- κανονικοποιείται. Η Νόη συγκαταλέγεται αναμφισβήτητα ανάμεσα στις πιο ώριμες και πολυδιάστατες δραματουργικές αποτυπώσεις προσώπου με αναπηρία.

Όσο για το ζήτημα της «άμεμπτης» μητρότητας που θέτει παιγνιωδώς μεν επιτακτικά δε ο τίτλος, αυτό παραμένει ανοιχτό. Η συγγραφέας, ευφυώς, αποφεύγει την όποια απάντηση, διευρύνοντας και διασπώντας την κρισιμότητά του στην αχανή γεωγραφία των ανθρώπινων σχέσεων· πόσο δύσκολο είναι το άθλημα της αγάπης και της φροντίδας, και πόσο προκλητικό και επισφαλές το δίλημμα ανάμεσα στον απαιτητικό «Άλλο» και στον Εαυτό που λαχταρά να δημιουργήσει το δικό του αφήγημα, να τραγουδήσει τη δική του playlist; Σε κανενός είδους σχέση δεν υπάρχει αλάθητο· αντίθετα, σε όλες καιροφυλακτεί το ανέφικτο.

περισσότερες πληροφορίες στο: www.anoteleia.gr

 Νάνσυ Παναγουλοπούλου- Η Νόη στο 3ο Nevronas Festival

Είχα τη χαρά να συμμετέχω στο αναλόγιο του θεατρικού «Η playlist μιας faultless μητρότητας» ως Νόη. Ήταν μια μοναδική εμπειρία, αφενός γιατί συμμετείχα για πρώτη φορά ισότιμα σε ένα θεατρικό, αφετέρου διότι είχα την ευκαιρία να μελετήσω και να παρουσιάσω ένα χαρακτήρα που είναι γραμμένος ως ΑμεΑ και πιο συγκεκριμένα, μια χρήστρια αμαξιδίου.

Το γεγονός ότι ο χαρακτήρας δεν «χάθηκε» πίσω από την αναπηρία του όμως ταυτόχρονα υπογράμμισε την έλλειψη προσβασιμότητας στη χώρα μας ήταν ιδιαίτερα ευχάριστο. Το ότι το έργο κατάφερε να σατιρίσει την υποκρισία της κενής συμπερίληψης που συναντάται πολύ συχνά στα media ενώ ο κεντρικός αφηγηματικός άξονας ήταν άλλος, αποκατέστησε την ελπίδα μου σε ένα πιο συμπεριληπτικό και αξιόλογο θέαμα. Ένιωσα το χώρο ως ερασιτέχνης ηθοποιός να εξερευνήσω όλες τις ποιότητες και τα συναισθήματα του χαρακτήρα μου χωρίς να νιώθω την ανάγκη να υπενθυμίζω στο κοινό (ή και στον εαυτό μου) το ότι είναι ανάπηρος και εξαιτίας αυτού δεν αποτελεί αυτόματα τον «ευγενή ήρωα» της ιστορίας. Έχει ελαττώματα, προτερήματα, τραύματα και επιθυμίες όπως όλοι οι υπόλοιποι χαρακτήρες κάθε έργου ενώ η ιδιαίτερη σχέση που έχει με την αδερφή και τη μητέρα της μαγνητίζει το κοινό.

Παράλληλα, ένιωσα ότι μπορώ να ενσωματωθώ σε ένα κατά τα άλλα μη-ανάπηρο καλλιτεχνικό σύνολο, χωρίς να αισθανθώ ούτε μια στιγμή άβολα. Αντιθέτως, είχα την ευκαιρία να μάθω τεχνικές και όρους σε ένα χαλαρό, ισότιμο και δημιουργικό περιβάλλον.

Από αυτή την εμπειρία, εκτός από τη συνεργασία μου με καταπληκτικούς καλλιτέχνες, κρατώ πάνω από όλα την ανάγκη της προσβασιμότητας και της συμπερίληψης. Ήταν υπέροχο το να ξέρεις ότι σε παρακολουθεί ένα συμπεριληπτικό κοινό. Επίσης, η συνεργασία και το δέσιμο όλων των καλλιτεχνών με τη Βάσω που έκανε τη διερμηνεία στη νοηματική, ήταν κάτι το απίστευτο. Ήταν μαζί μας στις πρόβες, φροντίζοντας για την προσβασιμότητας των κωφών και βαρύκοων και προσπαθώντας να αποδώσει το ύφος και τις χροιές της φωνής μας μέσω της Νοηματικής.

Θεωρώ πως εκτός από μια ιδιαίτερη καλλιτεχνική εμπειρία, η συμμετοχή όλων μας, με αυτό το κείμενο στο 3ο Nevronas Festival αποτέλεσε μια αφορμή να μάθουμε περισσότερα για την ουσία της συμπερίληψης μέσα από την τέχνη.

*Φωτογραφία εξωφύλλου: Γκίκας Μελαχρινός.

Γράφει: η Νάνσυ Παναγουλοπούλου – Δημοσιογράφος

Αφήστε μια απάντηση

Η ηλ. διεύθυνση σας δεν δημοσιεύεται. Τα υποχρεωτικά πεδία σημειώνονται με *