Νομίζω φράσεις όπως “οι Λογοθεραπείες είναι μόδα” και τα κέντρα “φυτρώνουν” σαν μανιτάρια στις γειτονιές πληγώνουν! Τόσο τους γονείς παιδιών με ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΕΣ, ορατές ή ΑΟΡΑΤΕΣ δυσκολίες όσο και τους επαγγελματίες που έχουν επιλέξει τεράστιο μέρος της ζωής τους και του χρόνου τους να τα αφιερώνουν στην ανακούφιση αυτών των οικογενειών. Συνήθως με αφοσίωση, προσήλωση στο έργο τους αλλά κυρίως πηγαία αγάπη!
του Γιάννη Μπούγου – Ψυχολόγος Δ/ντής του Εξειδικευμένου Κέντρου Θεραπειών “Σύναψις”
Και όχι, η δυσκολία μιας μαμάς να αφήσει για ένα λεπτό απ τα μάτια της το 12χρονο παιδί της επειδή κινδυνεύει η σωματική του ακεραιότητα ή το παιδί που δυσκολεύεται να επικοινωνήσει την πείνα, τον πόνο του ή τη χαρά του δεν είναι μια τάση ή ένα καινούριο trend της εποχής.
Για την αύξηση των ποσοστών Αυτισμού ή άλλων αναπτυξιακών δυσκολιών η επιστημονική κοινότητα δεν έχει να δώσει πολλές απαντήσεις.
Είναι αλήθεια οτι οι πιο ενημερωμένοι και ευαισθητοποιημένοι γονείς του 2022 θα αφήσουν λιγότερα πράγματα στην τύχη τους και θα χτυπήσουν πιο εύκολα και πιο γρήγορα (ευτυχώς) την πόρτα του ειδικού απ’ ότι παλιότερα. Και κάποιοι, αυτή την αγωνία τους θα την εκμεταλλευτούν. Ευτυχώς λίγοι.
Δε γίνονται όλα τέλεια στον χώρο. Δεν αποκλείεται παιδιά που κανονικά θα ανάρρωναν από τις ήπιες δυσκολίες τους μέσω της φυσικής νευροαναπτυξιακής ωρίμανσης τους σήμερα να παραμένουν σε κοστοβόρες παρέμβασεις επειδή κάποιος επαγγελματίες βιοπορίζεται από τη συντήρηση αυτών των παρεμβάσεων. Υπάρχουν οικογένειες που με μια τηλεφωνική οδηγία στους γονείς τύπου “οργανώστε την καθημερινότητά σας” θα έλυναν σημαντικά προβλήματα τους αφού εφάρμοζαν την οδηγία. Αλλά αυτό δεν είναι επουδενί ο κανόνας. Και δεν αρκεί για να ακυρώνεται συνολικά ένας κλάδος.
Να ξεχωρίσουμε λοιπόν την ουσιαστική παροχή υπηρεσιών ΕΞΕΙΔΙΚΕΥΜΕΝΗΣ εκπαίδευσης σε παιδιά με αντικειμενικές δυσκολίες από τα μεμονωμένα περιστατικά πλουτισμού από “επιχειρηματίες” του χώρου που κινούνται κερδοσκοπικά.
Ας εμπιστευτούμε φορείς και επαγγελματίες που κοιτούν στα μάτια τους γονείς και καθοδηγούνται μόνο από την επιθυμία τους για ειλικρινή βοήθεια και φροντίδα των ίδιων και των παιδιών τους.
Κάποιες δυσκολίες ήρθαν για να μείνουν. Κάποιοι παλεύουμε να το αλλάξουμε αυτό. Μακάρι λοιπόν τέτοιες δυσκολίες να ήταν όντως παροδική “μόδα”. Να έμεναν για λίγο. Αυτό θα ήταν ευχή πολλών οικογενειών.
Γράφει: ο Γιάννης Μπούγος, Ψυχολόγος Δ/ντής του Εξειδικευμένου Κέντρου Θεραπειών“Σύναψις”
