“Εμείς πάντα Kοινωνικά Αποκλεισμένοι ήμασταν”…
‘Ηταν η αποστομωτική απάντηση μητέρας παιδιού στο φάσμα του αυτισμού, όταν την ρώτησα πώς είναι, τώρα πια, η ζωή τους με τα μέτρα περιορισμού της κυκλοφορίας, λόγω της εξάπλωσης του covid-19.
της Μαρίας Λευτάκη – Κοινωνική Λειτουργός
“Εμείς πάντα κοινωνικά αποκλεισμένοι…”
Kαι σκέφτηκα, πόσα παιδιά και ενήλικες ΑμεΑ βρίσκονται πάντα κλεισμένοι μέσα στο σπίτι τους, πόσες οικογένειες βιώνουν τον εγκλεισμό, τόσα χρόνια;
Και ήρθε αυτή η κρίση, που υποχρεωθήκαμε να μείνουμε όλοι μέσα στα σπίτια μας, μακριά από φίλους, παρέες, δραστηριότητες, για να μας δοθεί, ίσως, η ευκαιρία να κατανοήσουμε πώς είναι η ζωή για τους άλλους, για αυτούς που ζουν σε κατ’ οίκον περιορισμό και κοινωνικό αποκλεισμό κάθε μέρα!
«Μου λείπουν οι φίλοι, οι δραστηριότητές μου, το σχολείο μου».
Πόσες φορές, το τελευταίο διάστημα δεν ακούμε τα παιδιά μας να το λένε;
«Μου λείπουν οι φίλοι μου»… Ποιοί φίλοι;
Ποιος θέλει για φίλο έναν ανάπηρο; Ποιός θέλει για φίλους μια οικογένεια που έχει παιδί με αναπηρία;
«Μου λείπουν οι δραστηρίοτητές μου»… Ποιές δραστηριότητες;
Πόσοι ανάπηροι σε τούτη τη χώρα έχουν δραστηριότητες; Πόσοι μπορούν να αθληθούν, να διασκεδάσουν, να ψυχαγωγηθούν;
«Μου λείπει το σχολείο»… Ποιό σχολείο;
Εκείνο που βάζει “τη διαφορετικότητα” στο περιθώριο; Σε ποιο σχολείο νιώθει αποδεκτός ένας μαθητής με αναπηρία; Έχουμε φθάσει στο 2020 και ούτε στο σχολείο δεν υπάρχει πλήρης προσβασιμότητα, για να μη συζητήσουμε για το επίπεδο προσβασιμότητας σε δρόμους, πλατείες, υπηρεσίες, χώρους άθλησης και ψυχαγωγίας.
Πόσα παιδιά δεν μεγαλώνουν κλεισμένα στα σπίτια, επειδή οι γονείς τους δεν μπορούν να αντέξουν, στα βλέματα των ανθρώπων που θα συναντήσουν, τον οίκτο και την αποστροφή;
Πόσα παιδιά με ειδικές ανάγκες συναντάμε να παίζουν μαζί μ’ εκείνα της τυπικής ανάπτυξης, σε πάρκα, πλατείες, παραλίες, παιδικές χαρές;
Σε πόσους ενήλικες με αναπηρία δίνεται η δυνατότητα να εργαστούν; Και πόσους ΑμεΑ ενήλικες συναντάμε στους χώρους που συχνάζουμε, σε καφέ, μπαρ, εστιατόρια, σινεμά, θέατρα;
“Εμείς πάντα κοινωνικά αποκλεισμένοι”…
Τέσσερις λέξεις που μέσα τους χώρεσε η πιο σκληρή αλήθεια.
Διαβάστε ακόμη…
Η Ιταλίδα ανάπηρη καλλιτέχνιδα Chiara Bersani ίσως σε κάνει να σκεφτείς αλλιώς…
«Μια ΣΧΕΔΙΑΣΜΕΝΗ κοινωνία… ΠΡΟΣΒΑΣΙΜΗ για όλους!»
Γράφει: η Μαρία Λευτάκη – Κοινωνική Λειτουργός
