Δυσκολία στην Μάσηση - Σίτιση μικρών παιδιών

Το παιδί μου τρώει ελάχιστα φαγητά ή μόνον αλεσμένα. Γιατί;

της Αγγελικής Ξυγκά – Λογοπεδικός – Μυολειτουργική Θεραπεύτρια

Πολύ συχνά, είτε σε οικογενειακές συγκεντρώσεις, είτε σε σχολικές, ακούμε γονείς με παιδιά ηλικίας 3-4χρονών, να παραπονιούνται ότι το παιδί τους δεν τρώει κανονικό φαγητό, αλλά τρέφεται με σνακ, όπως μπισκότα, κριτσίνια, ψωμί, γιαούρτι και όταν του βάζουν φαγητό, αρνείται να δοκιμάσει, κλαίει, κάνει εμετό. Ακόμα χειρότερα, κάποια παιδιά συνεχίζουν, ακόμα και στην ηλικία των 3 ετών, να τρώνε το φαγητό τους αλεσμένο. Πολλοί γονείς, ενώ ανησυχούν για το πότε το παιδί τους θα μιλήσει και αναζητούν τη γνώμη του ειδικού, παραβλέπουν το θέμα του φαγητού, το οποίο είναι εξίσου σημαντικό.

Πότε ανησυχούμε;

Εάν τα παιδιά μετά την ηλικία των 2 χρονών αρνούνται την σκληρή τροφή πρέπει να προβληματιστούμε, αν παρατηρήσουμε τα παρακάτω:

Το παιδί παρουσιάζει ενόχληση, όταν του βουρτσίζουμε τα δόντια ή βάζουμε το σιδερένιο κουτάλι μέσα στο στόμα.
Το κομμάτι του φαγητού μένει στα μπροστινά δοντάκια και το παιδί απλά το λιώνει και το καταπίνει,δηλαδή στην ουσία δεν το μασάει.
Το φαγητό μένει πάνω στη γλώσσα και το παιδί κάνει αναγούλα ή πνίγεται (gag reflex).
Το παιδί κάνει πολλή ώρα να μασήσει και στο τέλος κουράζεται και τρώει ελάχιστα. Επίσης είναι σημαντικό να γνωρίζουμε, ότι αν η μάσηση της τροφής παίρνει πολύ κόπο και ώρα, τότε οι θερμίδες που καταναλώνονται είναι περισσότερες από τις θερμίδες του φαγητού που καταναλώθηκε.
Το παιδί δεν πιάνει τα φαγητά, το αηδιάζει η υφή τους, παθαίνει υστερία όταν λερώνεται.
Έχει συνέχεια ανοιχτό στόμα και σιελόρροια.

Επιπτώσεις…

Τα μωρά πρέπει να περνάνε γρήγορα στην μάσηση σκληρής τροφής.

Όταν βγάλουν μερικά δοντάκια, τους αρέσει να κρατάνε μπισκοτάκια και να τα μασουλάνε σιγά σιγά ή ζητάνε να δοκιμάσουν από εμάς.

Όσο πιο αργά (με καθυστέρηση χρόνου) περάσουν τα μικρά στην σκληρή τροφή, τόσο πιο δύσκολη η όλη διαδικασία μετάβασης.

Γιατί όμως συμβαίνει στο δικό μου παιδί;

Εάν το παιδί παρουσιάζει άρνηση και αφού δώσουμε ένα χρονικό περιθώριο μέχρι τα 2,5 χρόνια, καλό θα είναι να γίνει μια αξιολόγηση από εξειδικευμένο Λογοθεραπευτή.

Η άρνηση μπορεί να οφείλεται σε:

Στοματική – απτική αμυντικότητα. Το παιδί παρουσιάζει μια υπερευαισθησία στην περιοχή γύρω από τα μάγουλα, στα χείλη και περισσότερο μέσα στο στόμα, με αποτέλεσμα οτιδήποτε σκληρό σε κουτάλι, βούρτσα, τροφή να το αηδιάζει και να του φέρνει αναγούλα.
Δυσκολία στην μάσηση, στην σύγκλιση των χειλιών και στην κατάποση, λόγω στοματοπροσωπικής μυικής ανωριμότητας. Το παιδί κουράζεται και τα παρατάει, δεν μπορεί να διαχειριστεί το φαγητό μέσα στο στόμα. Αν μάλιστα στην αρχή της μετάβασης το παιδί_ λόγω του gag reflex_ νιώσει ότι πνίγεται, θα εδραιωθεί μια φοβία για το στερεό φαγητό, που μάλιστα ενισχύεται και από αυτούς που το φροντίζουν.
Συμπεριφορά: Το παιδί απλά “βαριέται” να μασήσει και είναι δύσκολο στο φαγητό. Κάνοντας το φαγητό να κρατάει ώρα, τραβάει την προσοχή των γονιών του, είτε επειδή του λείπουν, είτε για να τους εκνευρίσει.

Αν παρατηρηθούν τα παραπάνω, είναι σημαντικό να αρχίσει άμεση θεραπευτική παρέμβαση. Στις πιο απλές περιπτώσεις, το παιδί περνάει σε στερεά τροφή, μέσα στο πρώτο μήνα.

Η παράταση της αλεσμένης τροφής έχει σοβαρές επιπτώσεις στην καθαρή ομιλία, γιατί τεμπελιάζει η γλώσσα αλλά και στην γενική ωρίμανση και αυτοπεποίθηση του παιδιού.