Ασυντήρητοι διάδρομοι όδευσης τυφλών, σπασμένες πλάκες, ράμπες φθαρμένες ή κατειλημμένες σε συνδυασμό με τις καταλήψεις πεζοδρομιών και κοινόχρηστων χώρων από Ι.Χ., μηχανάκια ή άλλα σταθερά αντικείμενα όπως είναι τραπεζοκαθίσματα, κασόνια, γλάστρες καθιστούν ιδιαίτερα δύσκολη την καθημερινότητα των ατόμων με αναπηρία στην πόλη του Ρεθύμνου.
Αυτό επισημαίνει ο πρόεδρος του σωματείου ΑμεΑ Ρεθύμνης, Δημήτριος Τσαχάκης μιλώντας στα «Ρεθυμνιακά Νέα» επισημαίνοντας ότι το πρόβλημα γίνεται εντονότερο την καλοκαιρινή περίοδο, όπου ο πληθυσμός της πόλης πολλαπλασιάζεται και η προσβασιμότητα των ΑμεΑ μπαίνει στο περιθώριο.
Μια πόλη που έχει κάνει βήματα στην αναβάθμιση της ποιότητας ζωής των ατόμων με αναπηρία, που εντάσσει στις αναπλάσεις της διάδρομους και υποδομές για ΑμεΑ, που έχει προχωρήσει σε παρεμβάσεις με ηχητικούς σηματοδότες, που όμως στην πραγματικότητα δεν εξυπηρετούν το σκοπό μακροπρόθεσμα, πολύ απλά γιατί δεν συντηρούνται.
Ο σεβασμός, όπως λέει, όχι απόλυτα αλλά σε μεγάλο βαθμό έχει κερδηθεί σε ό,τι αφορά τουλάχιστον τις θέσεις στάθμευσης για τα ΑμεΑ, όπου το σωματείο σε συνεργασία με τον δήμο Ρεθύμνου έχει εξασφαλίσει από άκρη σε άκρη της πόλης. Σπάνια οδηγοί θα παρκάρουν σε θέσεις ΑμεΑ και όταν αυτό γίνει παρεμβαίνει η ΕΛ.ΑΣ.
Ο Γιάννης Χαρούλης δίπλα στα παιδιά της Παιδογκολογικής Κλινικής Κρήτης
Ο Γιάννης Χαρούλης δίπλα στα παιδιά της Παιδογκολογικής Κλινικής Κρήτης
Όμως αυτό σε καμία περίπτωση δεν επαρκεί όταν δεν υπάρχει ο απαιτούμενος σεβασμός σε όλα τα επίπεδα, δηλαδή να διασφαλίζεται η ασφαλής και ανεμπόδιστη προσβασιμότητα των ΑμεΑ στους δρόμους της πόλης. Χαρακτηριστικά, ο κ. Τσαχάκης αναφέρει στα «Ρ.Ν.»: «Γενικά, ενώ προσπαθούμε στην καθημερινότητα και υπάρχουν διαθέσιμα σε διάφορα συστήματα για την εξυπηρέτηση των ΑμεΑ υπάρχουν σοβαρά προβλήματα.
Το σωματείο σε συνεργασία με τον δήμο έχει εξασφαλίσει θέσεις στάθμευσης αρκετές και σε όλα τα γεωγραφικά σημεία της πόλης. Ο αριθμός των θέσεων είναι επαρκής και κατανεμημένος σε κεντρικά σημεία, σε δημόσιες υπηρεσίες και γεωγραφικά από την Καλλιθέα μέχρι τον Κουμπέ. Επίσης έχουμε συστήματα, όπως είναι τα ομιλούντα φανάρια. Έχουμε εξασφαλίσει διάφορες παρεμβάσεις για τα ΑμεΑ μέσα από το πρόγραμμα «Ελλάδα-Κύπρος» σε συνεργασία με τον δήμο Ρεθύμνου. Έχουμε καλά συστήματα, όπως το seatrack που μπήκε το σύγχρονο, το καινούργιο που έχει τρομερές δυνατότητες. Όμως δεν αρκούν αφενός και αφετέρου αυτά που υπάρχουν δεν συντηρούνται» αναφέρει και συνεχίζει περιγράφοντας τη δύσκολη καθημερινότητα των ΑμεΑ: «Η καθημερινότητα το καλοκαίρι είναι δύσκολη. Υπάρχει το κυκλοφοριακό κομφούζιο. Ένας παραπληγικός με αμαξίδιο δεν τολμάει να κινηθεί εύκολα, να βγει στην πόλη και να κάνει τις δουλειές του. Είναι τα «εμπόδια» στην Παλιά Πόλη, τα τραπεζοκαθίσματα, τα εμπορεύματα, δέντρα που χτυπάνε το κεφάλι τους οι άνθρωποι. Οι διάδρομοι όδευσης τυφλών, οι οποίοι είναι πολλοί, είναι σε λάθος κατεύθυνση αλλά και έχουν σπασμένα πλακάκια. Δηλαδή έχουμε υποδομές, έχουμε συστήματα και νομίζουμε ότι έτσι θα είναι για πάντα καινούργια. Δεν είναι έτσι. Οι υποδομές θέλουν συντήρηση και φροντίδα. Οι περισσότερες ράμπες είναι λάθος ως προς την κλίση τους, δηλαδή δεν εξυπηρετούν τον σκοπό τους».
Σύμφωνα με τον κ. Τσαχάκη, είναι απαραίτητη η συμμετοχή του σωματείου ΑμεΑ στον σχεδιασμό των έργων αναπλάσεων, αφού, όπως λέει, μπορεί να λαμβάνονται υπόψη στις μελέτες οι προδιαγραφές και οι παρεμβάσεις για τα ΑμεΑ, στην πράξη όμως και όταν το έργο ολοκληρώνεται αυτές δεν εξυπηρετούν, αφού συχνά, όπως λέει είτε οι διάδρομοι όδευσης τυφλών είναι λάθος είτε σκοντάφτουν σε δέντρα είτε ο χώρος δεν είναι επαρκής για την πρόσβαση αναπηρικού αμαξιδίου. Ο ίδιος χαρακτηρίζει αναγκαία τη σύσταση και λειτουργία μιας δημοτικής επιτροπής προσβασιμότητας, ο ρόλος της οποίας θα μπορούσε να είναι καταλυτικός στην πραγματική αναβάθμιση της ποιότητας ζωής των ατόμων με αναπηρία».
«Στα έργα που γίνονται αυτή την περίοδο είχαμε παρέμβει εμείς έγκαιρα από τον Μάρτιο. Είμαστε σε επαφή με τον αντιδήμαρχο Τεχνικών Έργων τον Άγγελο Μαλά και προσπαθούμε ό,τι καλύτερο. Βλέπω για παράδειγμα στην οδό Πρεβελάκη στη μέση του πεζοδρομίου έχει δέντρα στα οποία δεν χωράει να περάσει αναπηρικό αμαξίδιο. Έχουμε πει να τα περπατήσουμε όλα αυτά αφού τελειώσουν. Αν όμως τα περπατήσουμε αφού τελειώσουν δεν μπορούμε να κάνουμε παρεμβάσεις εκ των υστέρων. Σκοπός είναι να τα δούμε τώρα. Τουλάχιστον οι κεντρικοί δρόμοι φαίνεται να είναι προσβάσιμοι. Στη Μελισσηνού, Μεσολογγίου και στην Καλλιθέα θα πρέπει να τα δούμε. Νομίζω ότι ο Μαλάς κάτι καλύτερο θα κάνει, γιατί έχει παρακολουθήσει δικά μας σεμινάρια με την ΕΣΑΜΕΑ. Όπως και από τις συζητήσεις που έχουμε κάνει, έχει καταλάβει τι πρέπει να γίνει ακόμα. Αυτά τα έχουμε κάνει πολυσέλιδα υπομνήματα, επιστολές στον δήμαρχο, στους αντιδημάρχους. Έχουμε προτείνει να γίνει κανόνας που προβλέπει τη σύσταση δημοτικής επιτροπής προσβασιμότητας. Να γίνει από τις τεχνικές υπηρεσίες του δήμου, από την αντιπεριφέρεια, το τεχνικό επιμελητήριο και εμάς. Ο δήμος απάντησε ότι αυτά θα τα δούμε μετά την προεκλογική περίοδο. Αυτή η επιτροπή είναι αναγκαία και απαραίτητη από ειδικούς, ώστε να τα δούμε με βάση τη νομοθεσία, τις προδιαγραφές, να τα βάλουμε κάτω με υλικό. Εμείς διαθέτουμε φωτογραφικό υλικό, νομοθεσία, προδιαγραφές και τεχνικές οδηγίες, τα πάντα».
Πάγιο αίτημα η δημιουργία δομών για τα ΑμεΑ
Κυρίαρχα ζητήματα για τα μέλη του Σωματείου ΑμεΑ, που στον νομό Ρεθύμνου ξεπερνούν τα 1.500 παραμένει η απουσία δομών. Αυτό είναι το πάγιο αίτημα των μελών του σωματείου και ζητούν την ανέγερση μιας στέγης αυτόνομης διαβίωσης, όπως υπάρχουν αντίστοιχες σε Χανιά και Ηράκλειο.
«Σήμερα μιλάμε για συμπερίληψη και κοινωνική ένταξη. Μιλάμε για διαβίωση στην κοινότητα των ατόμων με αναπηρία. Ψηφίσαμε τον νόμο για την υποϊδρυματοποίηση. Ποιο ίδρυμα έκλεισε; Κανένα. Αυτά τα μεγάλα, τα αχανή, τα απρόσωπα, που ο άνθρωπος εκεί είναι αντικείμενο οίκτου και ελέους, που δεν έχει βούληση, που αποφασίζουν άλλοι για αυτόν χωρίς αυτόν. Κάποτε αυτά πρέπει να κλείσουν, αλλά για να κλείσουν πρέπει να δημιουργηθούν δομές όπως αυτές, ώστε ο άνθρωπος με αναπηρία να ζει αυτόνομα σε μια στέγη υποστηριζόμενης διαβίωσης. Αυτό είναι αίτημα και από τον Σύλλογο «Αγάπη» που το πιέζουν. Όταν φύγουν οι γονείς από τη ζωή, το άτομο αυτό να μην καταλήξει σε αυτά τα ιδρύματα. Να μπορέσει να ζήσει στο στενό ή στο ευρύτερο κοινωνικό του περιβάλλον και να έχει εκεί τις υπηρεσίες του, να μπορεί να πηγαίνει στην αγορά και οπουδήποτε. Να ζήσει μια φυσιολογική ζωή. Πέρα από τις δομές, αυτά πρέπει να εξελίσσονται και μέσα στην κοινότητα, εκεί που ζει όλος ο κόσμος. ΚΔΑΠ, ΑμεΑ λειτουργούν σε 72 δήμους, τα λειτουργούν οι δήμοι και σε ορισμένα οι Σύλλογοι Γονέων. Στέγες υποστηριζόμενες θα μπορούσε να κάνει μια ο δήμος. Στο Ρέθυμνο δεν υπάρχουν αυτές οι δυνατότητες. Στα Χανιά και στο Λασίθι υπάρχουν στέγες υποστηριζόμενης διαβίωσης, ΚΔΑΠ από τους δήμος, κέντρα ημερήσιας φροντίδας. Στο Ρέθυμνο δυστυχώς δεν έχουμε τίποτα από τον δήμο, παρά τις πιέσεις, παρά τα αιτήματα που κάνουμε. Δεν έχουμε κάποια θετική απάντηση» τονίζει ο κ. Τσαχάκης.
Ενόψει των αυτοδοικητικών εκλογών το Σωματείο ΑμεΑ, ο κ. Τσαχάκης, όπως είπε, το Δ.Σ. του σωματείου θα έχει συναντήσεις με όλους τους υποψήφιους δημάρχους και με τους συνδυασμούς τους, ώστε να τεθούν τα θέματα. «Όλα τα θέματα τα θέτουμε στους δήμους πια, οι περιφέρειες μόνο αδειοδοτήσεις έχουν και τα προγράμματα. Με τους δήμους θα συζητήσουμε τα θέματα της καθημερινότητας και τα θέματα σχετικά με τις δομές και πως μπορούμε να υποστηρίξουμε τα άτομα με αναπηρία. Δεν γίνεται να έχουμε ανθρώπους που ζουν οι γονείς τους, αλλά τους έχουν κλεισμένους στα σπίτια. Ή ανθρώπους που χάνουν τους γονείς τους».
Διαβάστε ολόκληρη στην συνέντευξη στα Ρεθυμνιακά Νεα εδώ…
