Το άρθρο αυτό είναι το δεύτερο από τα τρία συμβουλευτικά άρθρα που είναι γραμμένα για να βοηθήσουν τους αστυνομικούς να κατανοήσουν τα άτομα που είναι στο φάσμα του αυτισμού και να μάθουν πώς να τους συμπεριφέρονται, για να επιτύχουν το καλύτερο δυνατό αποτέλεσμα και να προλάβουν τυχόν δυσάρεστες καταστάσεις.
Διαβάστε το Α΄ μέρος Αστυνομία και Αυτισμός
του Νικηφόρου Κοτρίδη – Tae Kwon Do ΑμεΑ
ΠΡΟΣΑΓΩΓΗ ΑΤΟΜΟΥ ΜΕ ΑΥΤΙΣΜΟ
Οι παράγοντες που αναστατώνουν (σε βαθμό κρίσης) έναν άνθρωπο με αυτισμό είναι πάρα πολλοί και διαφορετικοί από άτομο σε άτομο.
Έτσι, και η προσαγωγή του στο τμήμα είναι μια εξαιρετικά δύσκολη διαδικασία και πολύ στρεσογόνα, τόσο για τον αυτιστικό αλλά και για τον αστυνομικό.
Στο πρώτο μέρος του άρθρου αναφερθήκαμε, στην ουσία, στον τρόπο με τον οποίο τα όργανα της τάξης ελέγχουν στον δρόμο έναν θετικά αναγνωρισμένο ως αυτιστικό και ποιές θα πρέπει να είναι οι συνθήκες για να γίνει αυτός ο έλεγχος σωστά.
Τί γίνεται όμως όταν ο πρώτος έλεγχος έχει ολοκληρωθεί και απ’ αυτόν προκύπτουν στοιχεία με τα οποία ο αυτιστικός θα πρέπει να προσαχθεί στο αστυνομικό τμήμα, για περαιτέρω ενέργειες;
Τί πρέπει και τί δεν πρέπει να κάνει το όργανο της τάξης;
Σε όλους μας έχει τύχει να μας σταματήσει για έλεγχο μια ομάδα της ΕΛΑΣ, είτε αυτή είναι ομάδα ΔΙΑΣ, Τροχαία ή Ασφάλεια, oπότε όλοι γνωρίζουμε πόσο αγχωτική είναι αυτή η διαδικασία. Επίσης, σε όσους έχει τύχει να χρειαστεί να προσαχθούν στο αστυνομικό τμήμα γνωρίζουν ότι αυτό το άγχος πολλαπλασιάζεται και γίνεται ιδιαίτερα δυσάρεστο. Αυτό που έναν νευροτυπικό άνθρωπο τον στρεσάρει σε βαθμό που να θέλει να “λιποθυμήσει” έναν αυτιστικό στην κυριολεξία τον “τρελλαίνει” αν δεν γίνει με έναν ιδιαίτερο τρόπο.
Όπως ήδη έχουμε αναφέρει και γνωρίζετε είναι πως, για τον αυτιστικό, οποιαδήποτε άγνωστη ή μη κατανοητή κατάσταση που ξεφεύγει από την ρουτίνα του, που του προκαλεί αβεβαιότητα, που του δημιουργεί αισθητηριακές δυσκολίες, είναι ιδιαίτερα σκληρή για αυτόν.
Αυτό όμως που δεν ξέρουν πολλοί είναι πως όταν ο αυτιστικός αγχωθεί σε υπερβολικό βαθμό και “ξεφύγει”, η όπως είναι ευρέως γνωστό πάθει meltdown, αποκτά τρομερή σωματική δύναμη που σε συνάρτηση με την απουσία πόνου (σε αρκετές περιπτώσεις), δημιουργεί πολύ σημαντικά προβλήματα σε αυτόν που θα προσπαθήσει να του επιβληθεί.
Τι πρέπει λοιπόν να προσέξω;
Στον αυτιστικό καλό είναι να αποφεύγω να χρησιμοποιώ χειροπέδες. Πρέπει η κατάσταση να είναι έκρυθμη, για να αποφασίσω να τις χρησιμοποιήσω και μόνο σε περίπτωση που κινδυνεύει η δική του σωματική ακεραιότητα. Το βασικότερο είναι να μην βιαστώ να προβώ σε σύλληψη, εκτός άν αυτό είναι απαραίτητο.
Στο περιπολικό τον βάζω να καθίσει στο πίσω κάθισμα, πάντα με συνοδό αστυνομικό. Λόγω των αισθητηριακών δυσκολιών και της δυσκολίας στην επικοινωνία ο αυτιστικός είναι ιδιαίτερα ευάλωτος και γι’ αυτό ο συνοδός αστυνομικός θα πρέπει να προσαρμόσει την διαδικασία, πάντα σε σχέση με αυτό που έχει να αντιμετωπίσει.
Καλό είναι να αποφεύγετε η φυσική επαφή μεταξύ του οργάνου της τάξης με τον αυτιστικό στο ελάχιστο δυνατό. Αυτό θα βοηθήσει στο να μένει ο αυτιστικός ήρεμος.
Κατά την διάρκεια της προσαγωγής ενημερώνω το τμήμα για το άτομο το οποίο μεταφέρω και τις ειδικές συνθήκες τις οποίες πρέπει να υπάρξουν (μια ιδανική συνθήκη είναι το να ξέρουν στο τμήμα τί να κάνουν και να μην χρειάζεται να μεταδώσω πολλές πληροφορίες μέσω ασυρμάτου ή τηλεφώνου).
Με την προσαγωγή του στο τμήμα θα πρέπει να έχει ήδη γίνει η προετοιμασία του περιβάλλοντος που θα υποδεχτεί τον αυτιστικό π.χ το γραφείο παραμονής να του δημιουργεί την αίσθηση της ασφάλειας και της ηρεμίας. Φανατστείτε τον χώρο σαν ένα στούντιο ηχογραφήσεων, “η απόλυτη ησυχία”.
Αφού εξασφαλιστούν αυτά, τον ελέγχω εάν έχει επάνω του, στις τσέπες του ή στην τσάντα του, κάποιο έγγραφο με πρόσθετες γι’ αυτόν πληροφορίες που θα μπορούσαν να φανούν χρήσιμες και ενημερώνω όποιον παραμείνει μαζί του.
Ο αυτιστικός έχει τους δικούς του μηχανισμούς για να ηρεμεί. Οπότε στο δωμάτιο που θα τον βάλουμε δεν είναι περίεργο να τον δούμε να στροβιλίζεται, να “χορεύει” ή να κάνει επαναλαμβανόμενες κινήσεις.
Σημαντικό ρόλο στην διευκόλυνση του έργου της αστυνομίας μπορεί να παίξει ο συνοδός του αυτιστικού, άν υπάρχει. Μπορεί να βοηθήσει σε όλα τα στάδια. Απο τον έλεγχο, την σύλληψη, την προσαγωγή, μέχρι την ανάκριση.
Σε περίπτωση που δεν υπάρχει συνοδός απο το στενό περιβάλλον, τότε θα πρέπει άμεσα να αναζητηθεί επαγγελματίας ειδικής αγωγής, κατά προτίμηση κοινωνικός λειτουργός ή ψυχολόγος. Ο βασικότερος λόγος, εκτός των συμπεριφορικών, είναι γιατί ο αυτιστικός δεν μπορεί να αντιτάξει λόγο και δεν μπορεί να υπερασπιστεί τον εαυτό του και να προστατέψει τα συμφέροντα του.
Επίσης δεν θα πρέπει να παραβλέψουμε και την πιθανότητα, εκτός του αυτισμού το άτομο που προσάγεται να έχει και κάποιο συνοδό νόσημα, όπως κώφωση ή διαταραχή ελλειμματικής προσοχής ή επιληψία κλπ, όπως επίσης και την ύπαρξη αυτοκτονικών τάσεων σε αρκετές των περιπτώσεων.
Για να γίνει κατανοητό το πόσο δύσκολη και ιδιαίτερη είναι μια τέτοια κατάσταση, θα πούμε ότι την ηρεμία του αυτιστικού την επηρεάζουν παράγοντες που ο εγκέφαλος ενός νευροτυπικού δεν μπορεί να τους κατανοήσει, άν δεν είναι εκπαιδευμένος.
Τί εννοούμε…
Ο αυτιστικός μπορεί να ενοχληθεί – αγχωθεί από το χρώμα στον χώρο παραμονής ή από την υφή της στολής του αστυνομικού που θα τον ακουμπήσει ή από το κάθισμα που θα καθίσει. Ακόμα ακόμα θα πρέπει να εξεταστούν και οι διατροφικές του συνήθειες, γιατί οι αυτιστικοί έχουν πολύ περίεργες συνήθειες ακόμα και στο φαγητό, στο τί τρώνε, πώς το τρώνε, με ποιά σειρά κ.α.
Σημείωση:
Το άρθρο αυτό είναι το δεύτερο από τα τρία συμβουλευτικά άρθρα που είναι γραμμένα για να βοηθήσουν τους αστυνομικούς να κατανοήσουν τα άτομα που είναι στο φάσμα του αυτισμού και να μάθουν πώς να τους συμπεριφέρονται, για να επιτύχουν το καλύτερο δυνατό αποτέλεσμα και να προλάβουν τυχόν δυσάρεστες καταστάσεις.
Διαβάστε ακόμη…
Αστυνομία και Αυτισμός – Κατάθεση ή Ανάκριση (Γ’ Μέρος)
Μια Μαμά μας Ενημερώνει για τον Αυτισμό!
Γράφει: ο Νικηφόρος Κοτρίδης – Tae Kwon Do ΑμεΑ
Επιμέλεια: Πόπη Μάλεση – B.A, M.A Psychology
