Ο Μιχάλης, με 85% αναπηρία έχει πάρει ένα καινούριο αμάξι από το εξωτερικό, που χωράει άνετα τον ίδιο και το ηλεκτροκίνητο αμαξίδιό του, τις βαλίτσες του και τυχόν άλλα άτομα όπως φίλους. Αυτή τι στιγμή δεν έχει κύριο όχημα για την μετακίνησή του. Έκανε λοιπόν την αίτηση για εκτελωνισμό του νέου οχήματός του ως μέσο μεταφοράς ΑμεΑ όπως του υπέδειξαν στο τηλεφωνικό Κέντρο Εξυπηρέτησης Πολιτών («1555») αμέσως μετά την αγορά του αυτοκινήτου όμως, 4 μήνες μετά, περιμένει ακόμα την αίτηση εκτελωνισμού από τα ΚΕΠΑ.
της Νάνσυ Παναγουλοπούλου – Δημοσιογράφος
Όπως τον ενημέρωσαν «για να το εκτελωνίσω χωρίς δασμούς και τέλη κυκλοφορίας -όπως αρμόζει στα ιδιωτικά οχήματα των ΑμεΑ- έπρεπε να πάρω μια πιστοποίηση από το ΚΕΠΑ, καθώς σύμφωνα με το υπάρχον χαρτί από τα ΚΕΠΑ δεν είχα αυτοκίνητο».
Έτσι, κατόπιν συνεννόησης με το τηλεφωνικό Κέντρο Εξυπηρέτησης Πολιτών έκανε την απαιτούμενη αίτηση αναθεώρησης ηλεκτρονικά, στην Εθνική Πύλη Αναπηρίας.
Σύμφωνα με όσους ρώτησε, η διαδικασία αναθεώρησης θα διαρκούσε δύο μήνες, περίπου μερικές μέρες επιπλέον μέχρι να του δοθεί το έγγραφο και μετά πρέπει το έγγραφο να πάει στο τελωνείο για να πάρει τις πινακίδες του, κάτι που τυπικά έχει δυο εβδομάδες αναμονής. Δηλαδή η όλη διαδικασία για να μπορέσει να κυκλοφορήσει νόμιμα με το αυτοκίνητό του θα έπαιρνε σχεδόν τρεις μήνες.
«Λέω δεν πειράζει, είναι και χειμώνας οπότε δεν βγαίνω πολύ έξω. Θα κάνω υπομονή για να προλάβω τουλάχιστον το Πάσχα.»
Δεν το πρόλαβε το Πάσχα. Πέρασαν δύο μήνες και μια εβδομάδα χωρίς καμία απόκριση από την υπηρεσία. Εν τω μεταξύ ο Μιχάλης έστελνε e-mail για να ρωτήσει για την πορεία της διαδικασίας, e-mail τα οποία έμεναν αναπάντητα.
«Παίρνω τηλέφωνο τελικά το τοπικό μου ΚΕΠΑ και μού λένε πως δεν βρίσκουν το έγγραφο της αίτησής μου. Πώς γίνεται; Αφού έχω και αριθμό πρωτοκόλλου της αίτησης, περιμένω δύο μήνες για τον εκτελωνισμό. Εκτυπώνω λοιπόν τη σελίδα, παίρνω τον βοηθό μου και τον πατέρα μου και πάω στον υπηρεσία αυτοπροσώπως για να βρω κάποια άκρη.»
Στο ΚΕΠΑ όταν πήγε τον ρώτησαν πού την έκανε την αίτηση και όταν έμαθαν ότι έγινε ηλεκτρονικά του είπαν πως έπρεπε να είχε περάσει από εκεί αυτοπροσώπως, κάτι για το οποίο προφανώς κανείς δεν τον είχε ενημερώσει.
«Κάποιος πρέπει να περάσει και να προωθήσει τα ηλεκτρονικά αιτήματα και δεν είχαμε άτομο», του είπαν.
«Θα περιμένετε άλλους δύο μήνες αν κάνετε τώρα νέα αίτηση».
Δηλαδή η ασυννενοησία μεταξύ κρατικών υπηρεσιών που τον κατεύθυναν αλλού και η ανύπαρκτη «ηλεκτρονική διακυβέρνηση», βαραίνει έναν πολίτη. Κάπως έτσι, ο Μιχάλης θα περάσει σχεδόν όλο το καλοκαίρι του μέσα, χωρίς να έχει δυνατότητα να πάει ούτε μια βόλτα με τους φίλους του. Ουσιαστικά θα χάσει ένα καλοκαίρι. Και χωρίς άλλο κύριο όχημα, δεν προβλέπεται να φύγει από το σπίτι του.
Έκανε και μια αίτηση επίσπευσης, όπως τον συμβούλεψαν, αλλά ακόμη και σήμερα όμως δεν φαίνεται να έχει συντελέσει σε κάτι.
«Δεν μπορώ να κανονίσω εξόδους χωρίς αυτό», εξηγεί, κάτι απόλυτα κατανοητό. Για όσους είναι ανάπηροι, η εξασφάλιση ενός μέσου μεταφοράς είναι απαραίτητη προϋπόθεση για κάθε έξοδο, και έρχεται πριν καν σχεδιαστεί η παραμικρή λεπτομέρεια για την υπόλοιπη εκδρομή.
«Προφανώς δεν νοιάζονται. Τι κι αν έγινε αίτηση επίσπευσης, τι κι αν σαπίζει ένας άνθρωπος όλο το καλοκαίρι μέσα, δεν τους νοιάζει τίποτα».
Το αυτοκίνητο που χρησιμοποιεί αυτή τη στιγμή για τις μετακινήσεις του, ένα μη-αναπηρικό όχημα, δεν χωράει πάρα τον ίδιο και τον βοηθό του στα μπροστινά καθίσματα. «Μόνο το αμαξίδιο μου πιάνει ολόκληρο τον πίσω χώρο». Αν και αναδιπλούμενο, το αμαξίδιο του Μιχάλη ζυγίζει 32 κιλά και ως ηλεκτρικό αμαξίδιο έχει και κάποιον εξοπλισμό πάνω του που θα έκανε το στρίμωγμα με βαλίτσες ή ανθρώπους μαζί με αυτό, επικίνδυνο για την ακεραιότητά του.
«Εν τέλει, υποχρεώθηκα σε φίλους και γνωστούς το Πάσχα. Πήρε ο ένας τη μάνα μου, ο άλλος τον πατέρα μου, ο παρα-άλλος τις βαλίτσες. Εν τω μεταξύ το αυτοκίνητο το έχω εδώ από κάτω, δεν μπορούσαν να το κρατήσουν στο τελωνείο. Μέχρι να εκτελωνιστεί, το αυτοκίνητο δεν φαίνεται ότι υπάρχει εδώ στην Ελλάδα. Προς το παρόν, έχω ένα αυτοκίνητο που ουσιαστικά βρίσκεται παράνομα στη χώρα. Το έχουμε εδώ από κάτω το πλένουμε, το ξεσκονίζουμε, το βάζουμε καμιά φορά μπροστά μην μείνει, και το κοιτάμε»
Πρόκειται για μια διαδικασία ανεπίτρεπτα χρονοβόρα καθώς η αναπηρία του είναι εφ’ όρου ζωής, δεν πρόκειται να αλλάξει κάτι με το αυτοκίνητο. Στην ουσία χρειάζεται η προσθήκη ενός οχήματος ως όχημα ΑμεΑ. «Μια απλή σφραγίδα από τα ΚΕΠΑ χρειάζεται».
«Στην ιστοσελίδα της Εθνικής Πύλης Αναπήρων λέει πως το (αρχικό) αίτημά μου είναι ακόμη υπό επεξεργασία»
Ρεπορτάζ: Νάνσυ Παναγουλοπούλου – Δημοσιογράφος
Επιμέλεια: Πόπη Μάλεση – B.A, M.A Psychology
